فهرست مطالب
در رفتگی لگن یکی از مشکلات شایع و جدی در زمینه سلامت استخوان‌ها و مفاصل است که ممکن است در سنین مختلف به وقوع بپیوندد. این وضعیت معمولاً به علت جابجایی سر استخوان ران از محل خود در حفره لگن به وجود می‌آید و می‌تواند موجب درد، اختلال در حرکت و در برخی موارد آسیب دائمی به مفصل شود. در این مقاله به بررسی انواع مختلف در رفتگی لگن، علل ایجاد آن، علائم، روش‌های تشخیص و درمان خواهیم پرداخت. اگر در ناحیه لگن احساس ناراحتی دارید، برای درمان با متخصص ارتوپد ارتباط بگیرید.
در رفتگی لگن چیست؟
در رفتگی لگن وضعیتی است که در آن سر استخوان ران از حفره استابولوم که محل طبیعی قرارگیری آن در لگن است، خارج می‌شود. این اتفاق می‌تواند به دلیل ضربه‌های شدید و وارد آمدن فشار زیاد به مفصل لگن، مانند تصادفات رانندگی یا آسیب‌های ورزشی، رخ دهد. در این شرایط، استخوان ران به طور ناگهانی از جای خود بیرون می‌آید و می‌تواند باعث درد شدید و محدودیت حرکت در مفصل شود.
در رفتگی لگن ممکن است به صورت تدریجی نیز ایجاد شود، به ویژه در افرادی که از مشکلات ساختاری در مفصل لگن رنج می‌برند. یکی از دلایل تدریجی در رفتگی لگن، در رفتگی مادرزادی است که در نوزادان و کودکان مشاهده می‌شود. این وضعیت می‌تواند باعث مشکلات حرکتی و درد در بلندمدت شود، به همین دلیل درمان به موقع و مدیریت صحیح آن اهمیت زیادی دارد.
۱. در رفتگی لگن در بزرگسالان
در بزرگسالان، در رفتگی لگن بیشتر به علت ضربات شدید یا آسیب‌های ناشی از تصادف به وقوع می‌پیوندد. این وضعیت معمولاً با درد شدید، محدودیت در حرکت و تورم مفصل همراه است. در برخی موارد، ممکن است آسیب‌های دیگری مانند شکستگی استخوان‌ها یا پارگی لیگامان‌ها نیز در کنار در رفتگی مشاهده شود که نیاز به درمان فوری دارد.
۲. در رفتگی لگن در کودکان
در کودکان، در رفتگی لگن معمولاً به دلیل نقص در توسعه مفصل لگن در دوران جنینی یا بیماری‌هایی مانند دیسپلازی مفصل لگن رخ می‌دهد. این نوع در رفتگی ممکن است در ابتدا علامتی نداشته باشد و به تدریج مشکلاتی در راه رفتن و حرکت کودک ایجاد کند. تشخیص زودهنگام و درمان به موقع می‌تواند از عوارض جدی در آینده جلوگیری کند.
۳. در رفتگی لگن در نوزاد
در نوزادان، در رفتگی لگن می‌تواند به علت ناهنجاری‌های جنینی یا پیشرفت ناکامل مفصل لگن در طول بارداری ایجاد شود. این نوع در رفتگی به عنوان در رفتگی مادرزادی لگن شناخته می‌شود و اگر به موقع تشخیص داده نشود، می‌تواند باعث مشکلات حرکتی جدی در دوران کودکی و حتی بزرگسالی شود.
عکس در رفتگی لگن
بهتر است به این موضوع توجه داشته باشید که در رفتگی لگن یه وضعیت اورژانسی محسوب می‌شود. رادیوگرافی و سی تی اسکن قادر به مشخص نمودن وضعیت بیمار هستند. در ظاهر پای آسیب دیده فرد ممکن است در موقعیتی غیرعادی به عنوان مثال چرخش به داخل، چرخش به خارج، کوتاه یا بلندتر دیده شدن پا نسبت به پای مقابل دیده شود.
علل در رفتگی لگن
در رفتگی لگن می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از این علل شامل ضربات شدید، بیماری‌های ژنتیکی، دیسپلازی مفصل لگن، و فشارهای غیرطبیعی به مفصل هستند. در برخی موارد، عواملی مانند افزایش سن و ضعف عضلات اطراف مفصل نیز می‌تواند خطر بروز این مشکل را افزایش دهد. از دیگر علل رایج در رفتگی می‌توان به تصادفات رانندگی، آسیب‌های ورزشی و حوادث ناگهانی اشاره کرد که ممکن است فشار زیادی به مفصل وارد کنند.
متن انگلیسی:
orthoinfo.aaos
Motor vehicle collisions are the most common cause of traumatic hip dislocations. The dislocation often occurs when the knee hits the dashboard in a collision. This force drives the thigh backwards, which drives the ball head of the femur out of the hip socket.
ترجمه متن:
تصادفات وسایل نقلیه موتوری در بین دلایل شایع در رفتگی‌های لگن ناشی از ضربه قرار دارند. این دررفتگی معمولاً زمانی رخ می‌دهد که زانو در تصادف به داشبورد برخورد کند. این نیرو، ران را به عقب می‌برد و باعث می‌شود سر استخوان ران از کاسه لگن خارج شود.
انواع در رفتگی لگن
در رفتگی لگن یک آسیب جدی است که بسته به نوع و شدت آن می‌تواند متفاوت باشد. این آسیب ممکن است به شکل‌های مختلفی بروز کند، از جمله در رفتگی کامل یا نیمه، یا آسیب به نواحی خاصی مانند دنبالچه یا مفصل خاصره. در اینجا به توضیح انواع مختلف در رفتگی لگن می‌پردازیم.
۱. در رفتگی کامل لگن
در در رفتگی کامل لگن، سر استخوان ران به طور کامل از حفره استابولوم خارج می‌شود و معمولاً با درد شدید، تورم، کبودی و تغییر شکل ظاهری مفصل همراه است. این نوع در رفتگی پس از آسیب فیزیکی یا تصادف به طور ناگهانی رخ می‌دهد و باعث محدودیت شدید حرکت مفصل می‌شود. درمان فوری، شامل جا انداختن استخوان و در موارد شدیدتر جراحی، برای جلوگیری از آسیب دائمی به غضروف‌ها، لیگامان‌ها و اعصاب اطراف مفصل ضروری است. عدم درمان به موقع می‌تواند می‌تواند به آسیب‌های دائمی غضروف‌ها، اعصاب و رگ‌ها منجر شود که می‌تواند به درد مزمن و محدودیت حرکت مفصل منجر گردد.
| نوع در رفتگی | توضیحات | علائم | درمان | عوارض در صورت عدم درمان |
|---|---|---|---|---|
| دررفتگی کامل لگن | – سر استخوان ران کاملاً از حفره استابولوم خارج می‌شود. – ناشی از آسیب فیزیکی یا تصادف | – درد شدید، تورم، کبودی – تغییر شکل مفصل – محدودیت شدید حرکت | – جا انداختن فوری استخوان – جراحی در موارد شدید – تثبیت مفصل | – آسیب دائمی به غضروف‌ها، لیگامان‌ها و اعصاب – کاهش توانایی حرکت |
| دررفتگی نیمه لگن | – سر استخوان ران به‌طور جزئی از حفره استابولوم خارج می‌شود. | – درد خفیف‌تر – سفتی و محدودیت حرکت | – جا انداختن استخوان – تثبیت با گچ یا بریس | – آسیب به غضروف‌ها – آرتروز در آینده |
| دررفتگی دنبالچه لگن | – ناشی از ضربات شدید به لگن یا ستون فقرات | – درد شدید در پایین کمر و لگن – سفتی و درد در کمر و باسن – مشکلات حرکتی | – استراحت – فیزیوتراپی – جراحی در موارد خاص | – مشکلات عصبی و عضلانی |
| دررفتگی لگن خاصره | – خروج کامل یا جزئی سر استخوان ران از حفره استابولوم – شایع در تصادفات، ورزش یا حوادث | – درد شدید – محدودیت حرکت مفصل | – جا انداختن استخوان – تثبیت مفصل – جراحی در موارد شدید – فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی | – آسیب به غضروف‌ها، لیگامان‌ها و اعصاب – مشکلات مفصلی دائمی |
۲. در رفتگی نیمه لگن
در در رفتگی نیمه لگن، سر استخوان ران به طور جزئی از حفره استابولوم خارج می‌شود و معمولاً علائم کمتری نسبت به در رفتگی کامل دارد. درد این نوع آسیب معمولاً خفیف‌تر است و ممکن است با احساس سفتی و محدودیت در حرکت همراه باشد. اگر درمان به موقع صورت نگیرد، نیمه در رفتگی لگن می‌تواند به آسیب به غضروف‌ها و بافت‌های اطراف مفصل منجر شود که در آینده باعث مشکلات مفصلی مانند آرتروز می‌شود. درمان معمولاً شامل جا انداختن استخوان و تثبیت مفصل با گچ یا بریس است.
زمین خوردی و در ناحیه لگن احساس درد داری؟
برای ارزیابی فوری نوبت بگیر.
۳. در رفتگی دنبالچه لگن
در رفتگی دنبالچه لگن، که معمولاً پس از ضربات شدید به ناحیه لگن یا ستون فقرات رخ می‌دهد، با درد شدید در پایین کمر و لگن همراه است. این نوع آسیب می‌تواند باعث سفتی و درد در ناحیه کمر و باسن شده و مشکلاتی در حرکت و انجام فعالیت‌های روزمره ایجاد کند. این آسیب ممکن است ناشی از تصادفات، سقوط از ارتفاع یا ضربات مستقیم باشد و در صورت عدم درمان به موقع، می‌تواند منجر به مشکلات عصبی و عضلانی شود. درمان شامل استراحت، فیزیوتراپی و در موارد خاص جراحی است.
۴. در رفتگی لگن خاصره
در رفتگی لگن خاصره یا مفصل هیپ یکی از شایع‌ترین انواع در رفتگی است که معمولاً پس از تصادفات شدید، آسیب‌های ورزشی یا ضربات شدید به مفصل هیپ رخ می‌دهد. در این حالت، سر استخوان ران به طور کامل یا جزئی از حفره استابولوم خارج می‌شود و با درد شدید و محدودیت حرکت مفصل همراه است. این آسیب نیاز به درمان فوری دارد تا از آسیب به غضروف‌ها، لیگامان‌ها و اعصاب اطراف مفصل جلوگیری شود. درمان شامل جا انداختن استخوان، تثبیت مفصل و در موارد شدیدتر جراحی است. پس از درمان اولیه، فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی برای بازگرداندن حرکت مفصل و تقویت عضلات اطراف آن توصیه می‌شود.
علائم در رفتگی لگن
در رفتگی لگن علائمی مانند درد شدید در ناحیه مفصل، تورم، کبودی، تغییر شکل ظاهری مفصل و عدم توانایی در حرکت دارد. درد معمولاً به طور ناگهانی و پس از آسیب شروع می‌شود و ممکن است به دیگر نواحی بدن مانند زانو یا کمر تابش پیدا کند. تورم و کبودی به دلیل خونریزی زیرپوستی و التهاب بافت‌ها است و ممکن است تغییر شکل مفصل را به وضوح نشان دهد. همچنین، فرد ممکن است قادر به حرکت دادن پای خود نباشد و در برخی موارد احساس بی‌حسی یا ضعف داشته باشد. این علائم ممکن است بلافاصله یا تدریجی ظاهر شوند و در صورت عدم درمان، مشکلاتی مانند آسیب به غضروف‌ها و آرتروز مفصل ایجاد شود.
راه های تشخیص در رفتگی لگن
تشخیص در رفتگی لگن از طریق معاینه بالینی و استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری مانند رادیولوژی انجام می‌شود که وضعیت مفصل و میزان جابجایی استخوان ران را نشان می‌دهد. در برخی موارد، برای مشاهده دقیق‌تر بافت‌های نرم و مفصل، پزشک از MRI یا CT اسکن استفاده می‌کند. همچنین، بررسی تاریخچه پزشکی و آسیب‌های قبلی بیمار به تشخیص کمک می‌کند، به ویژه در مواردی که مشکلاتی مانند دیسپلازی مفصل لگن وجود داشته باشد که خطر در رفتگی را افزایش می‌دهند.
درمان در رفتگی لگن
درمان در رفتگی لگن بستگی به شدت آسیب و نوع در رفتگی دارد. درمان اولیه معمولاً شامل جا انداختن استخوان ران به محل خود و ثابت نگه داشتن مفصل است. این درمان می‌تواند به صورت دستی توسط پزشک انجام شود، یا در موارد پیچیده‌تر، ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد. پس از جا انداختن استخوان، از گچ یا بریس برای ثابت نگه داشتن مفصل و جلوگیری از حرکت آن در طول دوره درمان استفاده می‌شود.
متن انگلیسی:
physio-pedia
Nonsurgical reduction by manipulation: Usually, an orthopedist can simply push the ball back in by hand while the patient is under anesthesia. If, however, the imaging reveals fractures or significant damage to soft tissues, blood vessels or nerves, orthopedic surgery may be required.
ترجمه متن:
معمولاً یک جراح ارتوپد می‌تواند بعد از بیهوشی بیمار، با استفاده از دست، توپ مفصل را به جای خود برگرداند. اما اگر تصاویر پزشکی نشان‌دهنده شکستگی‌ها یا آسیب‌های جدی به بافت‌های نرم، عروق خونی یا اعصاب باشد، ممکن است جراحی ارتوپدی لازم شود.
۱. درمان سنتی در رفتگی لگن
درمان سنتی در رفتگی لگن، به خصوص در صورتی که آسیب به مفصل جدی نباشد، شامل جا انداختن استخوان و استفاده از بریس یا گچ است. پس از این مراحل، فیزیوتراپی شروع می‌شود تا به تقویت عضلات اطراف مفصل و بهبود دامنه حرکت کمک کند. فیزیوتراپی معمولاً شامل تمرینات کششی و تقویتی برای بازگرداندن قدرت عضلات و بهبود تعادل مفصل است.
در مواردی که آسیب به مفصل شدیدتر باشد یا شکستگی‌هایی در استخوان‌ها مشاهده شود، ممکن است نیاز به جراحی وجود داشته باشد. این جراحی‌ها معمولاً برای تثبیت مفصل یا ترمیم آسیب‌های جدی به غضروف‌ها و لیگامان‌ها انجام می‌شوند.
۲. ورزش مناسب برای در رفتگی لگن
ورزش‌ها و تمرینات ورزشی نقش بسیار مهمی در فرآیند درمان در رفتگی لگن ایفا می‌کنند. فیزیوتراپیست‌ها برای بازگرداندن حرکت مفصل و تقویت عضلات اطراف آن برنامه‌های ورزشی خاصی طراحی می‌کنند. این تمرینات شامل حرکات کششی، تقویتی و تعادلی هستند که به بهبود عملکرد مفصل کمک می‌کنند.
یکی از تمرینات رایج برای تقویت عضلات اطراف مفصل لگن، تمرینات تقویتی عضلات شکم، ران و باسن است. این عضلات باید تقویت شوند تا از مفصل لگن حمایت کنند و فشار را از روی آن بردارند. همچنین، تمرینات کششی مانند یوگا و پیلاتس می‌تواند انعطاف‌پذیری مفصل را افزایش دهد و به کاهش درد کمک کند. فراموش نکنید که ورزش‌ها باید تحت نظارت فیزیوتراپیست و با توجه به وضعیت خاص هر بیمار انجام شوند. این برنامه‌ها باید به تدریج و با توجه به تحمل بدن فرد افزایش یابند تا از آسیب‌های اضافی جلوگیری شود.
دنبال یک حرکت مناسب برای درمان در رفتگی لگن هستی؟ مشاوره بگیر.
عوارض در رفتگی لگن
اگر در رفتگی لگن به موقع درمان نشود، می‌تواند عوارض جدی‌تری ایجاد کند که منجر به مشکلات دائمی شود. یکی از مهم‌ترین عوارض در رفتگی لگن، آرتروز است. این وضعیت به دلیل آسیب به غضروف‌های مفصل ایجاد می‌شود و می‌تواند به کاهش حرکت مفصل و درد مزمن منجر شود.
علاوه بر این، در رفتگی لگن ممکن است به آسیب به لیگامان‌ها و عضلات اطراف مفصل منجر شود که این آسیب‌ها می‌توانند منجر به ضعف عضلانی و مشکلات حرکتی شوند. در موارد شدیدتر، این آسیب‌ها ممکن است به ناتوانی دائمی در حرکت یا حتی نیاز به جراحی‌های پیچیده‌تر برای بازسازی مفصل منجر شوند.
راه های پیشگیری از در رفتگی لگن
برای پیشگیری از در رفتگی لگن، یکی از اولین اقدامات مهم، تقویت عضلات اطراف مفصل لگن است. ورزش‌های تقویتی مانند شنا، پیاده‌روی و دویدن می‌توانند به تقویت این عضلات کمک کنند. علاوه بر این، مهم است که هنگام انجام فعالیت‌های ورزشی از تجهیزات ایمنی مانند زانو بند و کمربندهای ایمنی استفاده شود تا آسیب‌های ناگهانی به مفصل جلوگیری شود. مراقبت از وضعیت بدنی و رعایت تکنیک‌های صحیح هنگام بلند کردن اجسام سنگین نیز می‌تواند در پیشگیری از در رفتگی مفصل مؤثر باشد. در صورتی که فعالیت‌های ورزشی با ریسک بالا انجام می‌دهید، مانند فوتبال یا بسکتبال، بهتر است تحت نظارت متخصصان ورزشی و با دقت کامل اقدام کنید.
نتیجه گیری و راهنمای مراجعه به دکتر
در رفتگی لگن یک آسیب جدی است که در صورت درمان نکردن به موقع، می‌تواند منجر به مشکلات بلندمدت شود. تشخیص زودهنگام و درمان صحیح این مشکل می‌تواند از بروز عوارض شدیدتر مانند آرتروز و آسیب‌های دائمی به مفصل جلوگیری کند. در صورتی که علائم در رفتگی لگن را تجربه کردید، به ویژه درد شدید و محدودیت در حرکت، باید فوراً به پزشک ارتوپد مراجعه کنید تا درمان‌های لازم انجام شود و از بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری شود.
دکترتو مراقب سلامتی شماست!