درمان عفونت واژن؛ راهنمای کامل انواع روش های درمان واژینیت

درمان عفونت واژن مجموعه‌ای از داروها و مراقبت‌هایی است که پس از تشخیص پزشک برای بازگرداندن تعادل میکروبی و خاموش‌کردن التهاب واژن انجام می‌شود. علت عفونت ممکن است به‌هم‌خوردن جمعیت باکتری‌ها، رشد قارچ‌ها یا حتی تغییرات هورمونی باشد؛ بنابراین نوع دارو، مدت مصرف و توصیه‌های خانگی در هر فرد تفاوت دارد. بااین‌حال چهار اصل همیشه ثابت است: تشخیص دقیق، شروع به‌موقع، تکمیل دوره درمان و توجه به نشانه‌های بازگشت. در این راهنما، مسیر درمان عفونت واژن را مرحله‌به‌مرحله بررسی می‌کنیم و توضیح می‌دهیم چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید، چه گزینه‌های دارویی معمولاً تجویز می‌شود و چگونه می‌توانید از عود بیماری پیشگیری کنید.

درمان عفونت واژن بر اساس علت ایجاد آن

درمان عفونت واژن مرحله‌ای ثابت و یکسان برای همه نیست؛ ترکیب میکروبی هر واژن، شرایط هورمونی و حتی عادات بهداشتی افراد فرق می‌کند و همین تفاوت‌ها باعث می‌شود علت التهاب در هر بیمار جداگانه بررسی شود. بسیاری از نشانه‌ها—مثل خارش، ترشح و بوی نامطبوع—می‌توانند در چند نوع واژینیت مشترک باشند، بنابراین تشخیص بر پایه حدس یا مصرف خودسرانه دارو نه‌تنها مشکل را حل نمی‌کند، بلکه گاهی وضعیت را پیچیده‌تر می‌سازد.

اولین قدم مؤثر در مسیر درمان عفونت واژن مراجعه به پزشک متخصص است؛ او با معاینه لگن، سنجش pH و در صورت نیاز آزمایش میکروسکوپی یا کشت ترشحات، نوع دقیق واژینیت را مشخص می‌کند و بر همان اساس دارویی مناسب—از آنتی‌بیوتیک و ضدقارچ گرفته تا درمان موضعی هورمونی—تجویز می‌شود. پایبندی به دوره‌ی کامل دارو و بازگشت به پزشک در صورت تداوم علائم، کلید پیشگیری از عود و کوتاه‌شدن زمان بهبودی است.

درمان عفونت واژن به نوع واژینیت بستگی دارد؛ به‌طور خلاصه:

• واژینوز باکتریال: آنتی‌بیوتیک تجویزی
• عفونت قارچی: داروهای ضدقارچ موضعی یا خوراکی
• تریکومونیازیس: یک دوز واحد آنتی‌بیوتیک برای هر دو شریک جنسی
• سندرم ادراری ـ تناسلی یائسگی (آتروفیک): استروژن موضعی
• واژینیت آلرژیک/التهابی: حذف محرک و کرم دارویی

به دنبال درمان سریع عفونت واژن هستید؟

همین حالا از پزشک مشاوره بگیرید.

رزرو نوبت پزشک زنان

۱. درمان عفونت باکتریایی واژن

درمان واژینوز باکتریال به‌طور استاندارد با یک دوره آنتی‌بیوتیک تجویزی انجام می‌شود؛ هدف، برگرداندن تعادل باکتری‌های مفید و کاهش خطر عود است و نسخه‌های رایج پیشنهادی عفونت باکتری واژن عبارتند از:

خوراکی:

• درمان عفونت واژن با مترونیدازول ۵۰۰ میلی‌گرم، دو بار در روز به‌مدت ۷ روز
• تینیدازول ۲ گرم یک‌بار در روز به‌مدت ۲ روز یا ۱ گرم روزانه به‌مدت ۵ روز
• سکنیدازول ۲ گرم گرانول، تک‌دوز یک‌روزه

موضعی:

• ژل مترونیدازول ۰٫۷۵٪، ۵ گرم درون‌واژینال، روزی یک‌بار به‌مدت ۵ روز
• کرم کلیندامایسین ۲٪، ۵ گرم شب‌ها به‌مدت ۷ روز

همهٔ این گزینه‌ها نرخ بهبودی بالایی دارند و در راهنماهای به‌روز CDC توصیه شده‌اند. توجه داشته باشید که تجویز باید توسط پزشک صورت گیرد.

متن انگلیسی:
Clindamycin is used to treat certain vaginal infections. It belongs to the class of medicines known as macrolide antibiotics. It works by killing bacteria or preventing their growth. This medicine will not work for vaginal fungus or yeast infections
ترجمه متن:
کلیندامایسین برای درمان برخی عفونت های واژینال تجویز می‌شود و جزء دسته داروهای آنتی‌بیوتیک ماکرولید است که با کشتن باکتری‌ها یا توقف رشد آن‌ها عمل می‌کند. این دارو برای قارچ واژن یا عفونت‌های مخمری موثر نخواهد بود.

mayoclinic

۲. درمان عفونت واژن قارچی واژن یا vaginal yeast infection

درمان عفونت قارچی واژن معمولاً آسان است، اما انتخاب بهترین روش به شدت علائم و سابقهٔ بازگشت عفونت بستگی دارد؛ در ادامه، خلاصه‌ای کاربردی از رایج‌ترین گزینه‌های درمانی ارائه می‌شود:

• داروهای بدون نسخه (OTC): کرم یا شیاف ضدقارچ آزول (کلوتریمازول، میکونازول، بوتوکونازول، تیکونازول) به‌مدت ۱ تا ۷ روز برای موارد خفیف و تکراریِ شناخته‌شده کافی است.
• نسخهٔ پزشک: یک کپسول خوراکی فلوکونازول ۱۵۰ میلی‌گرم (دُز واحد) اغلب علائم را ظرف ۲۴ تا ۴۸ ساعت فرو می‌نشاند؛ در موارد شدید ممکن است دُز دوم پس از ۳ روز تجویز شود.
• بارداری: درمان محدود به کرم یا شیاف آزول (مثلاً کلوتریمازول) به‌مدت ۷ روز است؛ مصرف فلوکونازول خوراکی در بارداری به‌طور روتین توصیه نمی‌شود.

۳. درمان عفونت واژن تریکومونایی

درمان تریکومونیازیس معمولاً ساده و سریع است، اما چند شرط دارد تا از بازگشت عفونت جلوگیری شود:

• دوز استانداردِ تک‌مرحله‌ای: یک قرص ۲ گرمی مترونیدازول یا تینیدازول به‌صورت تک دوز خوراکی بیش‌تر موارد را ریشه‌کن می‌کند.
• درمان هم‌زمان شریک‌های جنسی: اگر شریک (یا شریک‌های) جنسی دارو دریافت نکنند، خطر عفونت دوباره بسیار بالاست.
• پرهیز از رابطه جنسی: تا زمانی که هر دو طرف کاملاً درمان شده و هیچ علامتی ندارند، از رابطه جنسی خودداری کنید یا حتماً از کاندوم استفاده کنید.
• پیگیری آزمایش در سه ماه: حتی پس از رفع علائم، غربالگری مجدد در فاصلهٔ سه ماه توصیه می‌شود؛ نرخ عود یا عفونت تازه در این بازه بالا است.
• بارداری: یک دوز ۲ گرمی مترونیدازول در بارداری بی‌خطر و مؤثر گزارش شده است، ولی مصرف باید زیر نظر پزشک باشد.

اگر علائم پس از یک هفته برطرف نشد یا آزمایش کنترل همچنان مثبت بود، ممکن است رژیم طولانی‌تری (مثلاً مترونیدازول ۵۰۰ میلی‌گرم دو بار در روز به‌مدت ۷ روز) یا ارزیابی مقاومت دارویی نیاز باشد؛ در این صورت حتماً به متخصص مراجعه کنید.

۴. درمان عفونت واژن ناشی از آلرژی یا حساسیت

واژینیت آلرژیک زمانی اتفاق می‌افتد که پوست یا مخاط واژن به یک ماده محرک (صابون معطر، ژل شست‌وشوی رنگی، دستمال مرطوب حاوی الکل، روان‌سازهای حاوی لاتکس و موارد دیگر)، واکنش التهابی نشان ‌دهد. درمان واژینیت آلرژیک دو گام ساده ولی مهم دارد:

1. شناسایی و حذف عامل حساسیت‌زا:
   • رایج‌ترین محرک‌ها شامل شوینده‌های معطر، نرم‌کننده‌های لباس، پودرهای بهداشتی، دستمال‌های مرطوب، دئودورانت‌های زنانه، دوش واژینال و برخی محصولات ضدبارداری موضعی هستند.
   • به‌محض قطع تماس، التهاب معمولاً ظرف چند روز فروکش می‌کند.
2. تسکین علائم با کرم دارویی نسخه‌ای:
   • پزشک ممکن است یک لایه نازک هیدروکورتیزون ۱٪ یا کورتیکواستروئید موضعی قوی‌تری را به مدت کوتاه (معمولاً ۳ – ۷ روز) تجویز کند تا خارش و سوزش کاهش یابد.
   • استفادهٔ بیش‌ازحد یا خودسرانه از استروئیدهای موضعی به دلیل نازکی پوست ناحیهٔ تناسلی می‌تواند عوارضی مثل سوزش بیشتر یا نازک‌شدن پوست ایجاد کند؛ بنابراین مصرف فقط زیر نظر پزشک توصیه می‌شود.

اقدامات کمکی برای درمان سریع‌تر عفونت واژن حساسیتی:

• شست‌وشو با آب ولرم و صابون ملایم بی‌رایحه؛ سپس خشک‌کردن کامل ناحیه.
• پوشیدن لباس زیر نخی و آزاد برای تهویهٔ بهتر.
• اگر از کاندوم استفاده می‌کنید و به لاتکس حساس هستید، انواع غیرلاتکس (پلی‌یورتان یا پلی‌ایزوپرن) را جایگزین کنید.

۵. درمان واژینیت ناشی از سندرم ادراری‌ تناسلی یائسگی یا واژینیت آتروفیک

کاهش استروژن پس از یائسگی باعث نازک‌شدن دیوارهٔ واژن، خشکی، خارش و درد هنگام رابطه می‌شود. درمان به دو دستهٔ غیرهورمونی و هورمونی تقسیم می‌شود؛ پزشک با توجه به شدت علائم، سوابق سرطان پستان یا ترومبوز و ترجیح شما، یکی یا ترکیبی از این روش‌ها را پیشنهاد می‌کند.

۱. گزینه‌های غیرهورمونی (خط اول برای موارد خفیف یا منع هورمون):

• مرطوب‌کننده‌ی واژینال (Moisturizer):‌ ۲ – ۳ بار در هفته داخل واژن استفاده می‌شود تا رطوبت پایه را بازگرداند.
• روان‌کننده‌ی محل تماس (Lubricant): دقیقاً پیش از رابطه برای کاهش سایش و درد به کار می‌رود؛ نوع پایه آب یا سیلیکون را انتخاب کنید تا حساسیت ایجاد نشود.
• این فرآورده‌ها فاقد هورمون‌اند و می‌توانند همراه درمان هورمونی نیز به کار روند.

۲. درمان هورمونی موضعی با استروژن (استاندارد طلایی برای علائم متوسط تا شدید):

• کرم واژینال اِسترادیول یا کونژوگه: معمولاً هر شب به‌مدت دو هفته، سپس دو بار در هفته نگه‌دارنده.
• قرص یا سافت‌ژل واژینال اِسترادیول (Vagifem، Imvexxy): دوزهای ۱۰ یا ۲۵ میکروگرم، شبیه برنامهٔ کرم مصرف می‌شود.
• حلقهٔ واژینال با رهش مداوم استرادیول (Estring): هر ۹۰ روز یک‌بار تعویض می‌شود و دوز ثابت استروژن را بدون نیاز به یادآوری روزانه آزاد می‌کند.
• به‌دلیل جذب سیستمیک بسیار کم، عوارض هورمون‌درمانیِ خوراکی را ندارد و بیشتر انجمن‌های بین‌المللی آن را برای زنان فاقد منع پزشکی توصیه می‌کنند.

بهبود خشکی و سوزش معمولاً در ۲ – ۴ هفته آغاز می‌شود؛ برای ترمیم کامل بافت‌ها مصرف را دست‌کم ۳ ماه ادامه دهید. اگر پس از سه ماه پاسخ کافی نبود، پزشک می‌تواند دوز یا شکل دارو را تغییر دهد یا گزینه‌های جایگزین مانند دی‌هیدرواپی‌آندروسترون (DHEA) یا اُسپمیفن خوراکی را بررسی کند.

۶. درمان واژینیت التهابی (Desquamative/Inflammatory Vaginitis)

واژینیت التهابی یک اختلال نسبتاً نادر است؛ علت دقیق آن هنوز روشن نیست و به همین دلیل درمان باید حتماً زیر نظر متخصص زنان انجام شود. خط اول درمان بر پایهٔ داروهای موضعی است که هم باکتری‌های فرصت‌طلب را مهار می‌کنند و هم التهاب مخاط را آرام می‌سازند. در جدول زیر با انواع روش‌های درمانی واژینیت التهابی آشنا می‌شوید:

رویکرد	رژیم پیشنهادی	نکات کلیدی
آنتی‌بیوتیک موضعی	کرم واژینال کلیندامایسین ۲٪، هر شب یک اپلیکاتور (۵ گرم) به‌مدت ۲–۳ هفته	در ۷۰–۹۰٪ بیماران ظرف سه هفته علائم فروکش می‌کند؛ در موارد عود، می‌توان برنامهٔ نگه‌دارندهٔ هفتگی را تا ۶ ماه ادامه داد
کورتیکواستروئید موضعی	هیدروکورتیزون واژینال ۱۰٪، ۳۰۰–۵۰۰ میلی‌گرم هر شب به‌مدت ۳ هفته	التهاب شدید یا سوزش مداوم معمولاً با این رژیم سریعاً بهبود می‌یابد؛ مصرف طولانی بدون تجویز پزشک می‌تواند به نازکی مخاط بینجامد.
درمان‌های ترکیبی یا جایگزین	شیاف کورتیزون استات ۲۵ میلی‌گرم دو بار در روز (۴–۶ هفته) یا فرمولاسیون ترکیبی هیدروکورتیزون+کلیندامایسین	برای موارد مقاوم یا عودکننده به کار می‌رود و نیازمند پایش منظم است.

درمان عفونت واژن در بارداری

درمان عفونت واژن در بارداری عمدتاً بر داروهایی استوار است که ایمنی مادر و جنین را هم‌زمان رعایت می‌کنند. برای واژینوز باکتریال، مترونیدازول ۵۰۰ میلی‌گرم خوراکی دو بار در روز به‌مدت هفت روز—or در صورت ترجیح، ژل ۰٫۷۵٪ به‌مدت پنج روز—استاندارد است؛ این رژیم علائم را کاهش می‌دهد، اما شواهد نشان می‌دهد از زایمان زودرس پیش‌گیری نمی‌کند. عفونت قارچی را معمولاً با کرم‌ها یا شیاف‌های آزول مثل کلوتریمازول یا میکونازول به‌مدت هفت روز درمان می‌کنند و از مصرف خوراکی فلوکونازول در بارداری به دلیل گزارش‌هایی از افزایش خطر سقط یا ناهنجاری جنینی پرهیز می‌شود.

برای تریکومونیازیس، یک دوز واحد ۲ گرمی مترونیدازول در هر سه‌ماهه بی‌خطر و مؤثر است، به‌شرط آنکه شریک جنسی نیز هم‌زمان درمان شود و تا رفع کامل علائم از تماس جنسی خودداری گردد. در تمام موارد، دوش واژینال یا محصولات شویندهٔ معطر ممنوع است، دورهٔ دارو باید کامل شود، و چنانچه ۴۸ ساعت پس از پایان درمان هنوز خارش یا ترشح ادامه داشت، لازم است بلافاصله به پزشک اطلاع داده شود تا از عود یا پیچیدگی‌های احتمالی جلوگیری گردد.

درمان عفونت واژن دختر باکره

درمان عفونت واژن در دختران باکره در ایران ملاحظات ویژه‌ای دارد، زیرا معاینهٔ داخلی (واژینال) برای حفظ پردهٔ بکارت انجام نمی‌شود و معمولاً رابطهٔ جنسی دخولی هم در کار نیست. با وجود این، تغییر تعادل میکروبی، حساسیت‌های پوستی یا حتی استفاده از استخر عمومی می‌تواند باعث واژینیت شود. رویکرد تشخیص و درمان به شکل زیر است:

• تشخیص بدون معاینهٔ داخلی: پزشک با شرح‌حال، معاینهٔ ظاهری و در صورت لزوم نمونهٔ سطحی از ترشحات یا سونوگرافی شکمی نوع عفونت را مشخص می‌کند.
• داروی مناسب:
  • قارچی خفیف: کرم ضدقارچ بیرونی (کلوتریمازول ۱٪) یا تک‌دوز فلوکونازول خوراکی.
  • باکتریایی/تریکومونیازیس: مترونیدازول خوراکی؛ شیاف یا ژل داخلی به‌کار نمی‌رود.
  • حساسیتی: حذف محرک و در صورت نیاز هیدروکورتیزون ملایم بیرونی.
• مراقبت‌های خانگی: شست‌وشو با آب ولرم بدون صابون معطر، خشک‌کردن ملایم، لباس زیر نخی و پرهیز از دوش واژینال یا محصولات عطردار.
• زمان مراجعهٔ دوباره: اگر پس از ۳ روز درمان خارش، ترشح بدبو یا درد لگن باقی ماند، پزشک باید دوباره ارزیابی کند.

با این رویکرد، درمان عفونت واژن در دختران باکره بدون آسیب به پردهٔ بکارت امکان‌پذیر است.

داده‌ای یافت نشد.

برای درمان سریع عفونت واژن چه نکات بهداشتی را رعایت کنیم؟

رعایت چند عادت ساده می‌تواند سرعت بهبود عفونت واژن را بالا ببرد و از عود آن پیشگیری کند. مهم‌ترین نکات بهداشتی درمان فوری عفونت واژن عبارتند از:

• تمیزی و خشکی ناحیه تناسلی:
  • روزانه یک‌بار ناحیه را با آب ولرم بشویید و از صابون‌های معطر یا دوش واژینال پرهیز کنید.
  • پس از شست‌وشو، با حوله نرم ناحیه را به‌آرامی خشک کنید؛ رطوبت، رشد میکروب‌ها را تسهیل می‌کند.
• لباس زیر مناسب:
  • شورت نخی و آزاد بپوشید و هر روز تعویض کنید؛ الیاف طبیعی عرق را جذب و هوا را بهتر جریان می‌دهند.
  • از پوشیدن شلوار تنگ یا لباس ورزشی خیس به مدت طولانی خودداری کنید.
• تسکین خارش و سوزش:
  • در صورت ناراحتی، ۱۰–۱۵ دقیقه در وان آب ولرم (نه داغ) بنشینید یا کمپرس سرد روی ناحیه قرار دهید.
  • پس از حمام، بلافاصله ناحیه را با ضربات ملایم خشک کنید، نه مالش.
• عادات روزمره سالم:
  • هنگام توالت، همیشه از جلو به عقب تمیز کنید تا باکتری‌های مقعد وارد واژن نشوند.
  • مصرف ماست یا پروبیوتیک (در صورت نبود منع پزشکی) به تعادل فلور واژن کمک می‌کند.
  • از اسپری‌ها، دستمال‌های عطردار و پودرهای بهداشتی در ناحیه تناسلی استفاده نکنید؛ این مواد می‌توانند مخاط حساس واژن را تحریک کنند.

طبا رعایت این توصیه‌ها در کنار درمان دارویی تجویز‌شده، روند بهبود عفونت واژن سریع‌تر شده و احتمال بازگشت ناراحتی‌ها کاهش می‌یابد.

درمان خانگی عفونت واژن

عفونت‌های واژینال شایع هستند و در بسیاری از موارد می‌توان آن‌ها را با روش‌های خانگی و طبیعی درمان کرد. برخی از روش‌های درمان عفونت واژن در خانه عبارتند از:

• مصرف مکمل‌های پروبیوتیک یا مصرف غذاهای غنی از پروبیوتیک‌ مانند ماست
• شستشوی ملایم واژن با آب ولرم
• مصرف سرکه سیب
• استفاده از پودر جوش شیرین

این روش‌های خانگی گاهی موثر هستند اما در صورت تداوم عفونت یا تشدید علائم، حتما باید با پزشک مشورت کرد و داروهای تجویزی را مصرف نمود. 

بهترین درمان عفونت واژن را با یک کلیک پیدا کن!

دکتر عفونت واژن

درمان قطعی عفونت واژن چیست؟

در بیشتر موارد، عفونت واژن پس از تشخیص درست و تکمیل دورهٔ درمان کاملاً برطرف می‌شود؛ اما اصطلاح «درمان قطعی» به این معنا که هرگز دوباره بازنگردد، کمی اغراق‌آمیز است. واژینوز باکتریال و عفونت قارچی، به‌ویژه در زنان با تغییرات هورمونی، سیستم ایمنی ضعیف یا عادات بهداشتی خاص، مستعد عود هستند. عوامل محرک مانند مصرف خودسرانهٔ آنتی‌بیوتیک، دوش واژینال، لباس زیر نامناسب یا تغییرات pH در دورهٔ قاعدگی می‌توانند محیط را دوباره برای رشد میکروب‌ها فراهم کنند.

برای نزدیک‌شدن به «درمان قطعی عفونت واژن»، سه اصل کلیدی را رعایت کنید:

1. تشخیص و درمان کامل
2. پیشگیری از عوامل مستعدکننده
3. تقویت فلور طبیعی واژن

درمان قطعی عفونت واژن با داروی گیاهی

تا امروز هیچ پژوهش معتبر پزشکی نشان نداده است که داروهای کاملاً گیاهی بتوانند به تنهایی عفونت واژن را «برای همیشه و قطعی» درمان کنند. حتی تحقیق و بررسی درباره پروبیوتیک‌ها نشان نمی‌دهد که نسبت به درمان‌های استاندارد برتری داشته باشند یا حتی به اندازه‌ی آنها موثر باشند. درنتیجه هنوز به تحقیقات بیشتر و دقیق‌تر درباره داروهای گیاهی نیاز داریم.

مرکز ملی طب مکمل آمریکا نیز می‌گوید داده‌های انسانی درباره روغن درخت چای و دیگر عصاره‌های گیاهی که برای درمان عفونت واژن به کاربرده می‌شوند، محدود و بعضاً متناقض است و این ترکیبات ممکن است التهاب یا حساسیت پوستی ایجاد کنند.

در نهایت، کالج متخصصان زنان و زایمان آمریکا تأکید می‌کند که موثرترین راه درمان عفونت واژن باید بر پایه تشخیص دقیق و استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ یا داروهای ضدقارچ تأییدشده باشد؛ فراورده‌های گیاهی فقط می‌توانند در صورت تمایل بیمار، آن هم به عنوان مکمل و زیر نظر پزشک مصرف شوند.

بهترین درمان عفونت واژن چیست؟

بهترین درمان عفونت واژن طبق تازه‌ترین منابع معتبر پزشکی، درمان هدفمندی است که پس از تشخیص قطعی علت انجام می‌شود. بنابراین باتوجه به سن، علت، شرایط بیمار بهترین درمان انتخاب می‌شود. مثلا:

• برای واژینوز باکتریال، دورهٔ هفت‌روزه مترونیدازول ۵۰۰ میلی‌گرم خوراکی یا ژل مترونیدازول پنج‌روزه مؤثرترین گزینه‌های خط اولند.
• برای عفونت قارچی، کرم یا شیاف آزول به‌مدت ۷ روز—یا یک کپسول فلوکونازول ۱۵۰ میلی‌گرم در بیماران غیرباردار—بالاترین نرخ بهبودی را نشان داده است.
• تریکومونیازیس با یک دوز واحد ۲ گرمی مترونیدازول یا تینیدازول به‌همراه درمان هم‌زمان شریک جنسی ریشه‌کن می‌شود.
• در زنان یائسه که خشکی و سوزش ناشی از کاهش استروژن دارند، استروژن موضعی (کرم، قرص یا حلقهٔ واژینال) درمان استاندارد طلایی است.
• رعایت کامل دورهٔ دارو و پرهیز از دوش واژینال یا محصولات معطر، کلید جلوگیری از عود به شمار می‌رود.

درمان عفونت شدید واژن چیست؟

درمان عفونت شدید واژن معمولاً به دوره‌های درمانی تقویت‌شده نیاز دارد: برای کاندیدیازیسِ شدید، ۷ تا ۱۴ روز کرم آزول داخل واژن یا دو کپسول فلوکونازول ۱۵۰ میلی‌گرم با فاصلهٔ ۷۲ ساعت توصیه می‌شود؛ واژینوز باکتریال مقاوم اغلب به آنتی‌بیوتیک خوراکی طولانی‌تری مثل مترونیدازول ۵۰۰ میلی‌گرم دوبار در روز به‌مدت هفت روز یا کلیندامایسین ۳۰۰ میلی‌گرم به‌مدت مشابه نیاز دارد؛ تریکومونیازیس پایدار گاهی با مترونیدازول یا تینیدازول ۲ گرم در روز برای پنج تا هفت روز و درمان هم‌زمان شریک جنسی بهبود می‌یابد. تکمیل کامل دوره، پرهیز از رابطهٔ جنسی تا رفع علائم و پیگیری آزمایش بعدی کلید جلوگیری از عود است.

دستگاه پلاسما برای عفونت واژن

دستگاه پلاسما روش جدید و نوظهوری برای درمان عفونت های واژنی است که طی چند سال گذشته مورد توجه قرار گرفته است. دستگاه پلاسما، پلاسمای غیرحرارتی را برای کشتن و حذف عوامل عفونی در واژن به کار می‌برد. پلاسما به عنوان چهارمین حالت ماده در کنار جامد، مایع و گاز، محیط بسیار فعالی را ایجاد می‌کند که قادر است با باکتری‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌های موجود در عفونت های واژنی مقابله کند.

روش کار این دستگاه به این صورت است که یک سر آن به درون واژن فرو برده می‌شود و پلاسمای سرد را به طور موضعی در محل عفونت قرار می‌دهد. این پلاسما با ایجاد رادیکال‌های فعال، سلول‌های میکروبی را از بین می‌برد و از گسترش عفونت جلوگیری می‌کند.

مزایای این روش درمانی عبارتند از:

• درمان موضعی و بدون عوارض سیستمیک
• نتیجه‌گیری سریع و موثر
• امکان استفاده در دوران بارداری
• کاهش خطر عود عفونت

چه زمانی برای درمان عفونت واژن به پزشک مراجعه کنیم؟

حتی بهترین درمان خانگی یا داروی بدون نسخه همیشه کافی نیست. در موقعیت‌های زیر مراجعه به متخصص زنان ضروری است تا از پیچیدگی‌هایی مثل بیماری‌های التهابی لگن، مقاومت دارویی یا انتقال عفونت مقاربتی جلوگیری شود:

• پیشرفت نکردن علائم پس از درمان خانگی یا پایان دوره دارو
• درد لگن، تب یا احساس بیماری عمومی (ممکن است عفونت به بافت‌های عمقی‌تر گسترش یافته باشد)
• شروع علائم پس از داشتن شریک جنسی جدید یا تماس جنسی محافظت‌نشده
• شدت یا تغییر ناگهانی نشانه‌ها؛ ترشحات بدبو، تغییر رنگ قابل توجه، خونریزی غیرمنتظره یا خارش شدید که آرام نمی‌شود
• اولین تجربه علائم واژینیت؛ تشخیص اولیه اشتباه می‌تواند درمان را طولانی یا ناکارآمد کند

به یاد داشته باشید که مراجعه زودهنگام نه‌تنها روند درمان را کوتاه می‌کند بلکه از عوارضی مثل ناباروری، زایمان زودرس یا درد مزمن لگن هم پیشگیری خواهد کرد.

دکترتو مراقب سلامتی شماست!