فرد خودشیفته چه خصوصیاتی دارد و چگونه باید با او رفتار کرد؟

نظرات درباره خودشیفته

1. جواد گفت:

   ۱۴۰۳/۱۲/۰۹ در ۲:۰۴ ب٫ظ

   سلام از روی خستگیم به همه ، خستگی بپاس داشتن پدری خودشیفته که باعث شد همه فرزندانش و همسرش دچار اختلال روحی بشن ، امیدوارم ما فرزندها بخاطر ابزار گرایی که بپاس جایگاه پدر و مادر برای کنترل جامعه در حاضر استفاده میشه ، باعث نشه خودمون رو غرق در تقدس جایگاه شون قرار بدیم و خودمون رو قربانی شخصیت آسیب دیده شون بکنیم . با رفتن پیش مشاور حاذق میتونیم از اختلالات شخصیتی والدینمان آگاه کنیم خودمون رو اینطوری مانع از آسیب دیدگی بیشتر خودمون بشیم . من بارها سابقه خودکشی ، تشنج ، اظطراب ، کمالگرایی ، افسردگی شدید ، ناراحتی معده و کلی معضلات در روابط با همسرم و کار و تحصیل و اجتماع ، بخاطر وجود همچین پدر بیماری رو دارم

   پاسخ
   1. همیارِ دکترِتو گفت:

      ۱۴۰۳/۱۲/۰۹ در ۲:۲۶ ب٫ظ

      سلام
      داشتن والدین خودشیفته می‌تواند آسیب‌های عمیقی بر سلامت روان و زندگی فردی و اجتماعی فرزندان بگذارد، اما آگاهی و پذیرش این واقعیت گام اول برای رهایی از چرخه‌ی آسیب است. مهم است که به جای قربانی ماندن در سایه‌ی گذشته، با مراجعه به یک مشاور حاذق، تأثیرات منفی این تجارب را بشناسیم و برای ترمیم زخم‌های روحی خود تلاش کنیم. هرچند گذشته را نمی‌توان تغییر داد، اما می‌توان با آگاهی و انتخاب‌های درست، آینده‌ای سالم‌تر و مستقل‌تر ساخت. مراقبت از خود و تعیین مرزهای سالم در روابط، گامی کلیدی در جلوگیری از تکرار الگوهای ناسالم خانوادگی است.

      پاسخ
2. ر.ن.س گفت:

   ۱۴۰۳/۱۱/۲۸ در ۱۱:۱۸ ب٫ظ

   سلام
   من ۲۰ ساله با همسرم زندگی میکنم.به طور اتفاقی پیش مشاور رفتیم . مدتی از حضور مانگذشته بود که شنیدم از داخل مطب صدای داد و بیداد میاد. وقتی داخل رفتم دیدم خانمم به بنده خدا مشاوره بدوبیراه میگه.خانومم رو بیرون بردم و بعد خودم داخل رفتم و علت رو پرسیدم که متوجه شدم مثل همیشه خانمم با یه انتقاد جزیی از کوره در رفته شروع به فحاشی کرده.مشاور بهم گفت که خانمم نارسیسیسم هستش(همون خود شیفته) که باید تحت درمان قرار بگیره . خلاصه از من به شما نصیحت ازدواج با یه خودشیفته مساوی با بردگی بدون هیچگونه حق و حقوق

   پاسخ
   1. همیارِ دکترِتو گفت:

      ۱۴۰۳/۱۲/۰۶ در ۸:۰۶ ب٫ظ

      سلام، به نظر می‌رسد که شما در موقعیت دشواری قرار دارید و تجربه‌ای که توصیف کردید می‌تواند به احساسات پیچیده‌ای منجر شود. در صورتی که خانم شما به ویژگی‌های اختلال شخصیت خودشیفته (نارسیسیسم) مبتلا باشد، ممکن است رفتارهای او به شکل‌های مختلفی از جمله کم‌محلی، انتقاد غیرقابل کنترل، و نادیده گرفتن احساسات شما ظاهر شود. در چنین شرایطی، اگر این رفتارها تکرار شوند، ممکن است بر کیفیت زندگی مشترک شما تأثیر منفی بگذارد. با این حال، درمان اختلالات روانشناختی نیاز به زمان و همکاری دارد و اگر خانم شما آماده درمان باشد، ممکن است پیشرفت‌های مثبتی حاصل شود. توصیه می‌شود در این شرایط همچنان با مشاور یا روانشناس همکاری کنید تا راه‌های بهتری برای مقابله با چالش‌ها پیدا کنید و در عین حال، خودتان نیز از حمایت‌های عاطفی و روانی برخوردار شوید.

      پاسخ
3. ممنونم گفت:

   ۱۴۰۳/۱۱/۲۸ در ۱۱:۴۷ ق٫ظ

   خیلی مفید و کامل بود. ممنونم .متاسفانه من ۲۰ساله با یکیشون زندگی میکنم و مجبورم به خاطر بچه تحمل کنم . در یک کلام ازدواج با خودشیفته یعنی بردگی . یعنی فکر اینکه در زندگی حق و حقوقی داری رو باید فراموش کنی.

   پاسخ
   1. همیارِ دکترِتو گفت:

      ۱۴۰۳/۱۲/۰۶ در ۶:۴۷ ب٫ظ

      درود
      متاسفم که در چنین شرایطی قرار دارید. زندگی با فرد خودشیفته می‌تواند بسیار چالش‌برانگیز و آسیب‌زا باشد، چرا که افراد خودشیفته معمولاً نیازهای خود را بر نیازهای دیگران ترجیح می‌دهند و رفتارهای کنترل‌گرانه دارند. در چنین روابطی، ممکن است احساس بی‌قدرتی و نادیده گرفتن حق و حقوق خود داشته باشید. حمایت از خود و به دنبال راهکارهایی برای حفظ سلامت روانی و جسمی‌تان اهمیت زیادی دارد.

      پاسخ
4. سلام گفت:

   ۱۴۰۳/۱۱/۲۸ در ۱۱:۴۰ ق٫ظ

   متاسفانه من حدود ۱۸ساله با این مسئله مواجه هستم . در ابتدا فکر می کردم بعلت کمببودهایی که در زندگی داشته نیاز به توجه و محبت بیشتری داره . ولی بعد از مدتی متوجه شدم که طرف احساس میکنه آسمون سوراخ شده و این و خانواده اش روی زمین افتادن . وقتی جایی میره فکر میکنه لطف کرده با دیگران صحبت میکنه . به محابا دیگران رو تحقیر میکنه. حتی به قول خودش راه رفتنش مثل سناتورهاست .با برادرش که صحبت کردم میگه تو خواهر منو با دیگران مقایسه نکن کسی در حد خانواده ما نیست . اگه حتی نزدیکترین فردش هم جلو رویش بمیرن انگار اتفاقی نیافتاده . بهترین چیزها حق اونه و کسی لیاقت هم صحبت شدن با اون و خانوادش رو نداره . دوست داره همه اون رو برترین بدونن و مرکز توجه جمع باشه .فکر میکنه شخصیت ویژه ای داره که همه باید بهش احترام بزارن و با اون مخالفت نکنن وگرنه حسابی از خجالتشون در میاد . حتی بعضی مواقع میگه بچه شو با خودش نمیبره چون زیبایی خودش خیلی بالاتر از بچه اش است و به اون نمیخوره . من اوایل نمیدونستم این خانم خودشیفته هستش . ولی به اصرار خودش که مثلا من مشکل دارم منو پیش روانشناس برد ولی وقتی بیرون مطب نشسته بودم دیدم صدای داد و بیداد میاد رفتم داخل دیدم خانومم با روانشناس دعوا شده .ظاهرا روانشناس یه سوال ازش پرسیده به خانمم برخورده. اون موقع بود که روانشناس بهم گفت خانمم نارسیسم حاده باید راضی بشه برای درمان اقدام کنه. فکر کنم فقط خدا باید معجز کنه . روابط کوتاه مدت با دوستان و همسایه ها و همکاراش خوبه بعد یه مدت همه به نظرش قدر اونو نمیدونن و در حد اون نیستن و اشتباه از اون بوده که از اول اونهارو آدم حساب کرده.تمایل زیادی به قدرت، توجه و تایید شدن داره و اگه کسی کوتاهی کنه باید از روی کره زمین حذف بشه.در ظاهر رعایت ادب و آداب اجتماعی را می کنه ولی در شرایط کمی نامناسب و زمانی که تحت فشار هستش، کنترل خود را از دست می ده و بسیار بددهن و بد زبان می شوه و لغاتی را به کار می بره که فکر میکنی با یه چاه میدونی طرفی .اصولا در ارتباط با دیگران ، اونها رو آدم حساب نمکنه و سعی در آزار و تحقیر اونها داره.به مخالفت یا انتقاد دیگران خشن برخورد میکنه و اگه از دستش بربیاد میخواد اونها از روی زمین محو بشن حتی با مخالفت بچه مون برخورد خشن و عجیبی میکنه که کسی با بچه دشمنش هم نمیکنه . کلا انتقاد پذیرز نیست و کسی نباید حتی فکر اینکه خودش و خانوادش نقصی دارن رو به سرشون بیاد.

   پاسخ
   1. همیارِ دکترِتو گفت:

      ۱۴۰۳/۱۲/۰۶ در ۶:۴۸ ب٫ظ

      بله
      متاسفانه زندگی با یک فرد خودشیفته می‌تواند بسیار چالش‌برانگیز و آسیب‌زا باشد، به ویژه وقتی که این ویژگی‌ها در طول سال‌ها ادامه پیدا می‌کنند. خودشیفتگی می‌تواند به طرز غیرقابل تحملی روابط را تحت تاثیر قرار دهد، چون فرد خودشیفته معمولاً تنها به نیازهای خودش توجه می‌کند و هیچ‌گونه حساسیتی به نیازها و احساسات دیگران ندارد. در چنین شرایطی، مهم است که مراقب سلامت روانی خود باشید و در صورت لزوم، به حمایت حرفه‌ای از یک روانشناس یا مشاور مراجعه کنید. به علاوه، اگر شرایط به گونه‌ای است که شما احساس می‌کنید نمی‌توانید تحمل کنید، ممکن است نیاز باشد به فکر تغییر در وضعیت خود باشید.

      پاسخ
5. علی گفت:

   ۱۴۰۳/۱۱/۲۰ در ۱۱:۰۹ ق٫ظ

   خیلی عالی بود.دقیق وکامل ومفید
   تشکررر

   پاسخ
   1. همیارِ دکترِتو گفت:

      ۱۴۰۳/۱۱/۲۸ در ۴:۱۵ ق٫ظ

      سپاس فراوان از توجه شما علی عزیز
      تندرست باشید

      پاسخ
6. . گفت:

   ۱۴۰۳/۱۱/۱۳ در ۷:۰۳ ب٫ظ

   فقط جدا بشید و این لطف رو به بچه های خودتون بکنید. من حاصل ازدواج با یه پدر خودشیفته روانی هستم، همه مارو بیچاره کرده و خودش عین خیالش هم نیست و داره زندگیش میکنه، به شما به احتمال خیلی زیاد خیانت میشه و این روند تکرار میشه.

   پاسخ
   1. همیارِ دکترِتو گفت:

      ۱۴۰۳/۱۱/۲۰ در ۱:۱۵ ق٫ظ

      سلام
      متاسفم که چنین تجربه‌ای را دارید. زندگی با فردی که اختلالات روانی یا ویژگی‌های خودشیفتگی دارد می‌تواند بسیار دشوار و آسیب‌زننده باشد. افراد خودشیفته معمولاً تمرکز زیادی بر خود دارند و ممکن است احساسات و نیازهای دیگران را نادیده بگیرند، که می‌تواند منجر به بی‌توجهی، خیانت، یا رفتارهای نامناسب شود. اینگونه روابط می‌توانند تاثیرات منفی زیادی بر روی سلامت روحی و روانی شما و همچنین بر روابط خانوادگی و فرزندان شما بگذارند. اگر در حال تجربه چنین شرایطی هستید، ممکن است نیاز به مشاوره یا حمایت از یک متخصص روانشناس برای عبور از این وضعیت و تصمیم‌گیری‌های آینده داشته باشید. به یاد داشته باشید که شما ارزشمند هستید و حق دارید در یک رابطه سالم و محترم زندگی کنید.

      پاسخ
7. ناشناس گفت:

   ۱۴۰۳/۱۱/۰۲ در ۳:۵۳ ب٫ظ

   من نزدیک بیست سال تجربه زندگی با همچنین آدمی را دارم. قبل از ازدواج هم به پیشنهاد خودم پیش روانشناس رفتیم که پس از انجام تست کتبی و صحبت با روانشناس ، تصمیم گرفته شد که همسرم فقط با روانشناس صحبت کند . در ادامه هم همسرم که البته ان موقع هنوز اردواج نکرده بودیم به من گفت روانشناس گفته که نیازی به ادامه کار نیست و فقط آثار افسردگی در من وجود داره!( مقصر جلوه دادن من ) و می توانیم ازدواج کنیم! پس از ازدواج هم فوری بچه دار شدیم و متاسفانه بازیهای همسرم پس از آمدن بچه شروع شد ، تمام این علائم در مورد همسرم صدق میکنه و متاسفانه من به تازگی فهمیدم که ایشون و پدر و مادرشون دچار همچنین اختلالی هستند تا جائیکه پدر ایشون دخالت در دوستیهایم را حق خود میداند و با دوستانم تماس گرفته و با انها درخصوص قطع رابطه دوستیمان صحبت میکنه که خداراشکر ان را توانستم کنترل و رابطه ام را با وی قطع کردم.
   اما اکنون دو فرزند دارم که بخاطر بچه ها دارم صبوری میکنم متاسفانه این افراد باعث آزار و اذیت نزدیکترین افراد خود می شوند حتی اگر فرزندانشون باشند و هیچ اعتقادی هم به هیچ چیزی ندارند و فقط خود را میبینند و بس . با اینکه در این مدت همه جوره سعی کردم کمکش کنم اما متاسفانه هر چه بیشتر تلاش کردم مقصرتر شدم و حالا در افسوس و حسرت بیست سال زندگیم هستم که چطور این زن آن را تلف و حرام کرد ، به پایش سوختم. الان هم با وجود دو فرزندم دارم زندگی با این زن را تحمل میکنم. از اول زندگی مشترک یاد ندارم که مقصر نباشم؟!!! حتی وقتی در مواقعی که حضور ندارم باز هم من مقصرم! همیشه هم به همسرم میگویم دعوای بین ایران و آمریکا تقصر منه!! دو نفر در آمریکا دارند دعوا میکنند که ان هم تقصیر منه و من مقصرم. اما متاسفانه بازهم به تخریب شخصیت من ادامه میده، پای پدر و مادر و خواهران و برادران و فامیل و دوستان را از خانه من قطع کرده و هیچ رفت و آمدی با هیچ کس نداریم . پدرش و مادرش هم همینطورند هیچ کسی به خانه انها رفت و امد نمی کند و خلاصه بگویم که در این مدت همیشه به فکر کنترل من و تخریب شخصیت من بوده و هوز هم هست . حتی در روابط زناشویی هم شرکت نمیکند مگر مشروط به شرطی باشد که خودش میگذارد . مدتی احساس پوچی و بی ارزشی می کردم و حس خوب و مثبتی به خود نداشتم حتی گاهی به همسرم میگفتم بعید هست که کسی همه کارهایش خطا باشد بالاخره هر آدم احمقی دو تا کار درست انجام میدهد!! ببینید اینقدر در زندگی به من سرکوفت میزند که همچنین حسی پیدا کرده ام یعنی طوری به طرف القا می کند که همیشه تو خطاکاری و….
   توصیه من به کسانیکه می خواهند ازدواج کنند اول از همه به مدت طولانی با طرف مقابل رفت و امد کنید عکس العمل های وی را در خصوص مسایل مختلف با دقت در نظر بگیرید اگر حس کردید طرف مقابل خود شیفته هست به هیچ عنوان با او ازدواج نکنید اینها بیماران روانی خطرناکی هستند که حتی پس از مرگتان هم به جسدتان رحم نمی کنند

   پاسخ
   1. همیارِ دکترِتو گفت:

      ۱۴۰۳/۱۱/۰۲ در ۸:۵۹ ب٫ظ

      سلام
      بسیار متاسفم که شما چنین تجربیات سختی را در زندگی مشترک خود داشته‌اید. به نظر می‌رسد که همسر شما ممکن است با اختلالاتی مانند خودشیفتگی یا نارسایی‌های روانی دیگر روبه‌رو باشد که می‌تواند موجب رفتارهای آسیب‌زا و تخریبی در رابطه شود. در چنین شرایطی، مهم است که از سلامت روان خود مراقبت کنید و به دنبال مشاوره و حمایت برای مدیریت این وضعیت باشید. حتی اگر به خاطر فرزندانتان تحمل می‌کنید، به یاد داشته باشید که باید برای خود نیز مرزهایی تعیین کنید و از آسیب‌های بیشتر جلوگیری کنید. یافتن راه‌هایی برای تقویت خودشناسی و آرامش در زندگی‌تان، از طریق مشاوره فردی یا گروهی، می‌تواند به شما کمک کند.

      پاسخ
8. ناشناس گفت:

   ۱۴۰۳/۱۰/۲۲ در ۰:۳۵ ق٫ظ

   سلام،من با یکیشون حدود ۸ماهه دارم کار میکنم،فردی ۵۰ساله که هیچ موفقیتی بدست نیاورده و از موفقیت دیگران بشدت ناراحت میشه و خود رو هم ردیف مشاور ریس جمهور میبینه،بشدت از دیگران میخواد که مثل اون رفتار یا فکر کنند،هیچ انتقادی رو نمی پذیره و اگر کسی انتقاد یا اعتراضی کنند بسیار ناراحت میشه و طرف رو احمق و کودن میدونه،در خواب و رویا به سر میبره،اگر قولی بده اصلا به روش نمیاره و سعی میکنه فراموش کنه،حاضره کور بشه ولی عینک نزنه،من بهترینم من بهتر برندها رو میپوشم من بهترین غذاها رو میخورم و….،همسرش دیسک کمر عصبی گرفته و کاملا افسرده شده،هیچ دوستی نداره ولی تظاهر میکنه هزاران دوست ورفیق داره،باور میکنید روزه میگرفت که تمجدید دیگران رو جلب کنه،بسیاربسیار حراف،خودش رو در حد رئیس دانشگاه ها میدونه،گاهی اوقات خودش رو به جای یک شخصیت مهم قرار میده و از نگاه خود کار اون شخصیت رو ارزیابی میکنه واون رو خوار و ذلیل میکنه خلاصه فقط خودش هم قدرتمنده هم خوشکل و خوش هیکل هم ثروتمند هم مهربونتر و هم حاتم طایی و هم موفق ترین توی دنیاست در صورتی که یه کارگره که توی کار خودش مونده و با یه مشکل میریزه به هم

   پاسخ
   1. همیارِ دکترِتو گفت:

      ۱۴۰۳/۱۰/۲۲ در ۱:۲۵ ق٫ظ

      سلام
      دقیقا
      این نوع رفتار معمولاً به مشکلاتی از جمله اضطراب و بی‌اعتمادی به خود مرتبط است که فرد برای جبران احساسات منفی، خود را در مقام‌های بالا و بهتری از آنچه که در واقعیت هست، می‌بیند. این افراد ممکن است با خودشیفتگی یا “نارسایی شخصیتی” دست و پنجه نرم کنند، به طوری که نیاز دارند از طریق تظاهر به موفقیت‌های بزرگ و برتری نسبت به دیگران احساس ارزشمندی کنند. این رفتارها می‌تواند منجر به مشکلات در روابط اجتماعی و حتی آسیب به خود و دیگران شود. برای چنین فردی، مشاوره روان‌شناسی می‌تواند کمک‌کننده باشد تا به او کمک کند تا احساسات واقعی‌اش را بشناسد و مهارت‌های اجتماعی و عاطفی بهتری پیدا کند.

      پاسخ
9. ندا گفت:

   ۱۴۰۳/۱۰/۲۱ در ۱:۵۵ ق٫ظ

   سلام خوب هستین میشه جواب سوال من رو بدین من حس میکنم شوهرم خودشیفته س.وقتی دعوامون میشه اون بدون توضیح و معذرت خواهی می‌خوابه. وگریه های من واسش مهم نیست.خیلی مغرور.و همش ایراد میگیره.اما در کنار اینا گاهی ازمن یا دیگران هم تعریف کرده .یا مثلامیگه کاش مثل تو باهوش یا زیبا بودم.یا به دیگران کمک میکنه با همه هم با احترام رفتار میکنه و خیلی هم به خانواده اش احترام می‌گذاره. کم پیش بیاد همدلی کنه.ولی گاهی میکنه میشه بگین آیا خود شیفته س یا نه

   پاسخ
   1. همیارِ دکترِتو گفت:

      ۱۴۰۳/۱۰/۲۱ در ۵:۳۲ ب٫ظ

      سلام! رفتارهایی که توصیف کردید، مثل بی‌توجهی به احساسات شما در زمان دعوا و ناتوانی در نشان دادن همدلی، می‌تواند نشانه‌هایی از خودشیفتگی باشد. افراد خودشیفته معمولاً به نظر خود اهمیت زیادی می‌دهند، ممکن است دیگران را نادیده بگیرند و از نظر عاطفی در ارتباطات با دیگران دچار مشکل شوند. البته، رفتارهای مثبتی که از او ذکر کردید، مثل احترام به دیگران و تعریف از شما، می‌تواند نشان‌دهنده پیچیدگی شخصیت او باشد. برای تشخیص دقیق‌تر این که آیا او خودشیفته است یا نه، نیاز به مشاوره تخصصی و بررسی بیشتر است. اما مهم است که در روابطتان احساس امنیت و راحتی کنید و بتوانید با هم درک و همدلی برقرار کنید.

      روانشناس خوب

      پاسخ
      1. ف گفت:

         ۱۴۰۳/۱۲/۱۳ در ۳:۳۷ ق٫ظ

         سلام .آقای دکتر خسته نباشید تروخدا این مسئله و به من بگید.من چند ماهه با کسی آشنا شدم .این فرد خیلی پولداره خیلی و خوشتیپ و قیافشم خوبه.پسر بزرگ‌ خانوادس و دو برادر دیگش ازدواج کرده این مونده و روزی که باهم آشنا شدیم شبش پیشنهاد ازدواج داد .من خودم خیلییی صبور و مهربون و دلسوزم.
         یه هفته این آقا از خود بی خود بود سر آشنایی و عاشق و این حرفا.ولی کم کم تا الان دو بار بحثمون شده و از اون دوبار رفتارش کاملا عوض شده و دیگه اصلا احساسات روز اول و نداره و از کلمات احساسی که اول استفاده میکرد دیگه خبری نیست گاهی با عزیزم و یا قربونت جواب میده.اینم بگم خیلیییی سرش شلوغه و همش فکرش کار و پول زیاده.انقدر داره که ۷ نسل راحتا ولی میگه کمه من باید کار کنم.ولی دیگه اون زیاد اس نمیده .زنگ نمیزنه همش به من میگه من سرم شلوغ تو است بده تو زنگ بزن.اس نمیدم میگه آره برات مهم نیستم .یا میگه سرت گرمه من و میخوای چکار و چیزای دیگه.همشم میگه من تا سرم خلوت بشه درکم کن .ولی از خودش تعریف می‌کنه.یا چیزی میخره میگه مارکه یا در مورد کارش تو اینستا خیلی توضیح میده و این کارو میکنم اون کارو میکنم.ولی شدید با خانوادش خوب و جونش اوناست.به من گفته کارم کم بشه میام جلو بعد یک سال میریم عشق و حال بعد میام دوباره میچسبم به کار.
         تروخداااااا راهنماییم کنید این رفتارها چیه و من باید چکار کنم

         پاسخ
         1. همیارِ دکترِتو گفت:

            ۱۴۰۳/۱۲/۱۴ در ۶:۴۵ ب٫ظ

            سلام،
            به نظر می‌رسد که این فرد ممکن است در ابتدا تحت تاثیر احساسات و علاقه وارد رابطه شده باشد، اما پس از مدتی متوجه شده که نیازهای زندگی شخصی و حرفه‌ای‌اش برای او اولویت بیشتری دارد. این که او بیشتر وقت خود را به کار و خانواده‌اش اختصاص می‌دهد و نسبت به شما به طور مداوم فاصله می‌گیرد، ممکن است نشان‌دهنده این باشد که اولویت‌های او تغییر کرده یا در حال حاضر آماده برای ارتباط عمیق‌تر نیست. به جای پذیرش رفتارهایی که ممکن است به شما آسیب بزند، بهتر است با خودتان صادق باشید و نیازهای عاطفی خود را اولویت قرار دهید. به طور واضح با او درباره احساساتتان صحبت کنید و ببینید آیا او واقعاً به رابطه ادامه دادن علاقه دارد یا خیر. در این شرایط، آرامش و احترام به خودتان مهم‌ترین مسئله است و نباید احساس کنید که باید همیشه منتظر تغییر رفتار یا توجه بیشتر از سوی او باشید.
            روانشناس خوب- زوج درمانگر

      2. ف گفت:

         ۱۴۰۳/۱۲/۱۴ در ۰:۳۹ ق٫ظ

         دکتر جان ج من و بدید لطفا

         پاسخ
         1. همیارِ دکترِتو گفت:

            ۱۴۰۳/۱۲/۱۴ در ۵:۰۰ ب٫ظ

            درود بر شما
            جواب همه سوالات داده می شود
            صبور باشید

         2. ف گفت:

            ۱۴۰۳/۱۲/۱۵ در ۹:۲۵ ق٫ظ

            ممنون از محبت و راهنمایی شما.یعنی این فرد که آنقدر از خودش تعریف می‌کنه خودشیفته نیست ؟

         3. همیارِ دکترِتو گفت:

            ۱۴۰۳/۱۲/۲۶ در ۱:۳۰ ب٫ظ

            خواهش می‌کنم! اگر فردی مرتب از خود تعریف می‌کند و رفتارهایی مانند احساس برتری یا ناتوانی در توجه به دیگران را نشان می‌دهد، ممکن است ویژگی‌های خودشیفتگی را از خود بروز دهد. خودشیفتگی به معنای نیاز به تأیید و توجه مداوم از دیگران است و ممکن است به صورت زیاده‌روی در تعریف از خود یا عدم توجه به نیازهای دیگران ظاهر شود. با این حال، برای تشخیص دقیق‌تر، نیاز به ارزیابی دقیق‌تری توسط متخصص روان‌شناسی است.

         4. ف گفت:

            ۱۴۰۳/۱۲/۱۵ در ۹:۲۹ ق٫ظ

            و اینکه همش منم منم زیاد داره و فکر می‌کنه فقط اون درست میگه فقط اونه می‌دونه .اینا خودشیفته نیست ؟