درست است که عمل بینی مثل هر عمل دیگری ریسک و عوارض جانبی خودش را دارد اما انتخاب نامناسب پزشک و جراح غیرمتخصص می‌تواند عوارض جبران ناپذیری به‌دنبال داشته باشد. از شایع‌ترین عوارض بعد از جراحی بینی میتوان به درد، ورم، کبودی، تیرگی زیر چشم، خونریزی، عفونت، هماتوم و حساسیت به مواد بیهوشی اشاره کرد.
عمل بینی نیمه فانتزی یکی از مدل‌های محبوب و پرطرفدار رینوپلاستی در ایران است که فرم ظاهری بینی حالتی بین بینی طبیعی و فانتزی می‌گیرد. بعد از این عمل، حالت بینی نه به اندازه بینی طبیعی دست نخورده و بدون تغییر است و نه به اندازه بینی‌های فانتزی حالت عروسکی دارد.
مراقبت های بعد از عمل بینی بسیار مهم هستند تا فرآیند درمانی به‌درستی انجام شود. از جمله این مراقبت‌ها میتوان به تمیز کردن جای زخم‌ها، چسب زدن درست، راهکارهای کاهش خونریزی و کاهش تورم اشاره کرد.
عمل جراحی بینی به روش بسته، تکنیک کم تهاجمی و مدرنی برای رفع نواقص سطحی و جزیی بینی است که در آن برش‌ها برخلاف روش جراحی بینی باز از روی پوست نیستند و از داخل سوراخ بینی انجام می‌شوند. عمل بسته بینی نسبت به نوع باز، درد، تورم، خونریزی کمتر و دوره نقاهت کمتری دارد.
عمل پولیپ بینی به منظور درمان توده‌های انگور مانند داخل بینی انجام می‌شود. هدف اصلی این عمل جراحی، بهبود چشایی، بویایی، کاهش خروپف و همچنین بهبود عملکرد تنفسی است. در این عمل، جراح ممکن است به درخواست بیمار عمل زیبایی بینی را هم انجام دهد.
معمولا بینی گوشتی دارای پره‌های بزرگ و پوست ضخیم است. این نوع بینی استخوان و غضروف‌های ضعیفی دارد و همین مسئله باعث سخت شدن کار عمل بینی گوشتی در این افراد می‌شود.
عمل باز بینی بیشتر برای جراحی‌های بینی سخت استفاده می‌شود. افرادی که بینی گوشتی دارند یا دچار انحراف بینی هستند معمولا با این روش جراحی می‌شوند و در این تکنیک تعداد برش‌های بینی بیشتر است.
هدف اصلی عمل بینی عروسکی یا فانتزی، کوچک کردن بینی است که در آن بینی به شکل کاملا فانتزی در می‌آید، از نمای نیم رخ قوس زیادی به بینی داده می‌شود تا حالت کاملا سربالا بگیرد. از نمای روبه‌رو هم بینی عروسکی کاملا باریک دیده می‌شود. متقاضی عمل بینی عروسکی باید صورت ظریف و بافت و غضروف محکمی داشته باشد.
سینوزیت مزمن نوعی التهاب طولانی‌مدت در حفره‌های سینوسی اطراف بینی است که بیش از ۱۲ هفته ادامه دارد و با علائمی مانند گرفتگی بینی، فشار در صورت، ترشحات غلیظ و کاهش حس بویایی همراه است. این بیماری معمولاً در اثر ترکیبی از عفونت‌های مکرر، آلرژی، پولیپ بینی یا انحراف تیغه بینی ایجاد می‌شود. تشخیص آن از طریق معاینه، اندوسکوپی یا سی‌تی‌اسکن انجام می‌گیرد. درمان سینوزیت مزمن بر کاهش التهاب و باز کردن مسیر سینوس‌ها تمرکز دارد و شامل داروهای ضدالتهاب، اسپری بینی یا جراحی اندوسکوپیک در موارد شدید است.
سینوزیت حاد به‌عنوان التهاب کوتاه‌مدت در حفره‌های سینوسی اطراف بینی شناخته می‌شود و معمولاً پس از عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی دستگاه تنفسی رخ می‌دهد. این بیماری باعث تورم مخاط سینوس‌ها، تجمع ترشحات و ایجاد فشار یا درد در ناحیه صورت می‌شود. مدت زمان آن معمولاً کمتر از چهار هفته است و اغلب به‌صورت خودبه‌خود یا با درمان‌های ساده برطرف می‌شود. شناخت علائم، مانند گرفتگی بینی، تب و سردرد، به تشخیص سریع‌تر کمک کرده و از بروز عوارض احتمالی جلوگیری می‌کند.
سینوس لاله گوش ناهنجاری مادرزادی کوچکی است که به‌صورت سوراخ یا گودال ظریف در جلوی لاله گوش دیده می‌شود. این ساختار اغلب بی‌علامت باقی می‌ماند، اما می‌تواند به‌دلیل تجمع کراتین یا ورود میکروارگانیسم‌ها دچار التهاب و عفونت شود و با درد، قرمزی، تورم یا ترشح تظاهر کند. تشخیص معمولاً با معاینه بالینی ممکن است و در موارد پیچیده یا عوددار از تصویربرداری برای ارزیابی مسیر مجرا کمک گرفته می‌شود. درمان بسته به تظاهر بالینی از پایش تا مداخلات دارویی و در برخی بیماران، برداشت کامل مجرا را در بر می‌گیرد. پیش‌آگهی اغلب مطلوب است.
مهمترین دلیل ایجاد پریکندریت، التهاب پریکندریوم گوش است. پریکندریوم قسمت بسیار حساسی از گوش با بافتی مانند بافت همبند فیبری بین استخوان و مفاصل است که اطراف غضروف گوش را احاطه کرده و آن را تغذیه می‌کند.