فهرست مطالب
مچ پا نقشی کلیدی در تعادل، راهرفتن و تحمل وزن بدن دارد و هرگونه آسیب به آن میتواند زندگی روزمره فرد را بهطور جدی تحتتأثیر قرار دهد. برخی آسیبها بلافاصله خود را نشان میدهند، اما بعضی دیگر در لحظه ممکن است با یک پیچخوردگی ساده اشتباه گرفته شوند. در رفتگی مچ پا از جمله مشکلاتی است که معمولاً ناگهانی اتفاق میافتد و باعث نگرانی و سردرگمی فرد میشود؛ بهویژه زمانی که درد و ناتوانی در حرکت ادامهدار است. سؤال اصلی برای بسیاری از افراد این است که این آسیب دقیقاً چیست، چرا رخ میدهد و چه تفاوتی با سایر آسیبهای مچ پا دارد. در ادامه این مطلب از دکترتو، با در رفتگی مچ پا بیشتر آشنا میشوید.
در رفتگی مچ پا چیست؟
دررفتگی مچ پا یکی از آسیبهای جدی مفصلی است که زمانی رخ میدهد که استخوانهای مچ پا از جایگاه طبیعی خود خارج میشوند و هماهنگی مفصل از بین میرود. این عارضه معمولاً در اثر ضربه شدید، زمین خوردن، سقوط از ارتفاع یا حوادث ورزشی ایجاد میشود و نسبت به پیچخوردگی مچ پا شدت بیشتری دارد. در رفتگی مچ پا اغلب با درد شدید، تورم، تغییر شکل ظاهری مفصل و ناتوانی در راه رفتن همراه است و در صورت عدم درمان بهموقع میتواند باعث آسیب به رباطها، اعصاب و عروق اطراف مفصل شود. تشخیص و درمان سریع توسط پزشک نقش مهمی در پیشگیری از عوارض طولانیمدت دارد.
متن انگلیسی:
myhealth
When the ankle is dislocated, damage can happen to the bones, ligaments, tendons, and nerves.
ترجمه متن:
هنگام در رفتگی مچ پا، ممکن است به استخوانها، رباطها، تاندونها و عصبها نیز آسیب وارد شود.
عکس در رفتگی مچ پا

در عکس رادیولوژی دررفتگی مچ پا، ناهماهنگی واضح بین استخوانهای تشکیلدهنده مفصل دیده میشود و سطوح مفصلی که بهطور طبیعی باید در یک راستا باشند، از محل طبیعی خود خارج شدهاند. این جابهجایی معمولاً با تورم بافت نرم اطراف مفصل همراه است و در برخی موارد میتواند همزمان با شکستگی استخوانهای نازک اطراف مچ پا دیده شود. چنین تصویری نشاندهنده آسیب شدید به رباطها و ساختارهای نگهدارنده مفصل است و با علائمی مانند درد شدید، تغییر شکل ظاهری و ناتوانی در ایستادن یا راه رفتن همراه میشود. بررسی دقیق تصویر برای تشخیص آسیبهای همراه اهمیت زیادی دارد و بر اساس شدت دررفتگی، درمان میتواند شامل جااندازی فوری، بیحرکتسازی با گچ یا در موارد شدیدتر جراحی باشد.

در رفتگی زانو؛ علائم، علت و درمان دررفتگی زانو
انواع در رفتگی مچ پا کدامند؟
دررفتن مچ پا بر اساس جهت جابهجایی استخوانها و شدت آسیب به رباطها به چند نوع اصلی تقسیم میشود و هر کدام ویژگیها و پیامدهای درمانی متفاوتی دارند. این دستهبندی به پزشک کمک میکند تا شدت آسیب را بهتر ارزیابی کرده و مناسبترین روش درمان را انتخاب کند، زیرا برخی انواع دررفتگی مچ پا با خطر آسیب عصبی، عروقی یا شکستگی همراه هستند. در ادامه، انواع در رفتگی مچ پا بهصورت خلاصه و مقایسهای در جدول میبینیم تا تفاوت آنها از نظر جهت جابهجایی، علت شایع و سطح خطر بهوضوح مشخص شود.
| نوع در رفتگی مچ پا | توضیح |
|---|---|
| در رفتگی خلفی | شایعترین نوع در رفتگی مچ پا است که معمولاً در اثر ضربه شدید یا زمین خوردن رخ میدهد و استخوان تالوس به سمت عقب جابهجا میشود |
| در رفتگی قدامی | نوع نادرتری از در رفتگی مچ پا که اغلب به دنبال کشیدگی شدید پا به سمت جلو ایجاد میشود و معمولاً با آسیب رباطها همراه است |
| در رفتگی داخلی | در این حالت استخوانها به سمت داخل جابهجا میشوند و معمولاً در اثر چرخش ناگهانی مچ پا به داخل اتفاق میافتد |
| در رفتگی خارجی | به دلیل چرخش شدید مچ پا به سمت خارج رخ میدهد و میتواند با آسیب رباطهای جانبی همراه باشد |
| در رفتگی همراه با شکستگی | شدیدترین نوع در رفتگی مچ پا است که همزمان با شکستگی استخوانها رخ میدهد و نیاز به درمان فوری و تخصصی دارد |
علائم در رفتگی مچ پا چیست؟
علائم در رفتگی مچ پا معمولاً بهصورت ناگهانی و شدید بروز میکنند و نشاندهنده جابهجایی استخوانهای مفصل از محل طبیعی خود هستند. شایعترین علامت، درد شدید و غیرقابلتحمل در ناحیه مچ پا است که با حرکت یا وارد شدن وزن تشدید میشود و فرد اغلب قادر به راه رفتن نیست. تورم سریع و واضح اطراف مفصل، تغییر شکل غیرطبیعی مچ پا و محدودیت شدید حرکتی از نشانه های در رفتگی مچ پا محسوب میشوند.
علل در رفتگی مچ پا کدامند؟
علل در رفتن مچ پا معمولاً به وارد شدن نیروی شدید و ناگهانی به مفصل مربوط میشود که باعث خروج استخوانها از محل طبیعی خود میگردد. این آسیب بیشتر در شرایطی رخ میدهد که مچ پا توان تحمل فشار یا چرخش غیرطبیعی را نداشته باشد و اغلب با آسیب رباطها همراه است. مهمترین علل در رفتگی مچ پا شامل موارد زیر است:
- ضعف یا آسیب قبلی رباطهای مچ پا که پایداری مفصل را کاهش میدهد
- زمین خوردن یا سقوط از ارتفاع که فشار مستقیم به مفصل وارد میکند
- پیچخوردگی شدید مچ پا هنگام راه رفتن، دویدن یا پریدن
- حوادث ورزشی بهویژه در ورزشهای پربرخورد مانند فوتبال و بسکتبال
- تصادفات رانندگی یا ضربه مستقیم به مچ پا
راه های تشخیص در رفتگی مچ پا چگونه است؟
برای تشخیص در رفتگی مچ پا، پزشک ابتدا از شما درباره سابقه دررفتگی، نحوه آسیب و بیماریهایی که دارید سوال میپرسد. آگاهی از چگونگی آسیب دیدگی به درک بهتر وضعیت شما و انتخاب درمان مناسب کمک میکند. پزشک، سپس با معاینه فیزیکی، ظاهر مچ پا و پوست را بررسی میکند تا وجود آسیبهای احتمالی دیگر را ارزیابی کند. پس از آن برای تشخیص دقیقتر، این آزمایشها تجویز میشوند:
- عکسبرداری با اشعه ایکس معمولا اولین روش تشخیصی است که برای تعیین میزان آسیب، وجود شکستگی و وضعیت قرارگیری استخوانها نسبت به هم استفاده میشود.
- ممکن است از سیتی اسکن یا MRI نیز برای بررسی آسیب به سطح مفصل، یافتن شکستگیهای پنهان و ارزیابی رباطها و تاندونهایی که مچ پا را پایدار نگه میدارند، استفاده شود.

پیچ خوردگی مچ پا؛ علائم، انواع و درمان آن
درمان در رفتگی مچ پا؛ برای در رفتگی مچ پا چه باید کرد؟
درمان دررفتگی مچ پا به شدت آسیب، میزان جابهجایی مفصل و وجود آسیبهای همراه مانند پارگی رباط یا شکستگی بستگی دارد. در موارد خفیف، درمانهای غیرجراحی با هدف کاهش درد، تورم و بازگرداندن پایداری مفصل انجام میشود و در موارد شدید ممکن است مداخله تخصصی لازم باشد. تشخیص و انتخاب روش درمان باید توسط پزشک و بر اساس معاینه بالینی و تصویربرداری انجام شود. روشهای رایج درمان دررفتگی مچ پا شامل موارد زیر است:
- استراحت و بیحرکتسازی که با آتل یا بریس انجام میشود تا مفصل فرصت ترمیم داشته باشد
- کمپرس سرد برای کاهش التهاب و درد در روزهای ابتدایی آسیب
- بالا نگه داشتن پا برای کم کردن تورم
- مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی برای کنترل درد و التهاب
- فیزیوتراپی برای تقویت عضلات و بازگرداندن دامنه حرکتی و تعادل مفصل، و در موارد نادر جراحی که در صورت ناپایداری شدید مفصل یا آسیبهای ساختاری جدی انجام میشود
نحوه جا انداختن دررفتگی مچ پا
جا انداختن دررفتگی مچ پا یک اقدام کاملاً تخصصی است که باید فقط توسط پزشک انجام شود، زیرا هرگونه تلاش خودسرانه میتواند باعث تشدید آسیب، پارگی شدید رباطها، شکستگی استخوان یا صدمه به اعصاب و عروق خونی شود. در این روش، ابتدا وضعیت مچ پا از نظر وجود شکستگی یا آسیبهای همراه با معاینه و تصویربرداری بررسی میشود و سپس برای کاهش درد از داروهای مسکن یا بیحسی مناسب استفاده میشود. پزشک با انجام مانورهای کنترلشده و دقیق، استخوانهای جابهجا شده را به موقعیت طبیعی خود بازمیگرداند و پس از آن سلامت جریان خون و حس پا ارزیابی میشود. در پایان، مچ پا با آتل یا گچ بیحرکت میشود و ادامه درمان شامل استراحت، کاهش التهاب و شروع تدریجی توانبخشی برای بازگشت ایمن عملکرد مفصل است.
متن انگلیسی:
nationwidechildrens
Once the joint has been reduced (put back in place) x-rays should be done to look for broken bones.
ترجمه متن:
پس از جا انداختن مفصل نیز باید عکسبرداری با اشعه ایکس انجام شود تا وجود شکستگیهای احتمالی بررسی شود.
درمان خانگی دررفتگی مچ پا
درمان در رفتگی مچ پا در خانه تنها زمانی توصیه میشود که آسیب خفیف باشد و پزشک شکستگی یا آسیب شدید رباطی را رد کرده باشد. این روشها با هدف کاهش درد، تورم و کمک به ترمیم بافتها انجام میشوند و نقش حمایتی دارند. درمان در رفتگی مچ پا در خانه شامل استراحت و پرهیز از وارد کردن وزن به پا برای جلوگیری از بدتر شدن آسیب، استفاده از کمپرس سرد به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه چند بار در روز برای کاهش التهاب، بالا نگه داشتن پا بالاتر از سطح قلب برای کم شدن تورم، بستن مچ با بانداژ کشی بهصورت ملایم برای حمایت از مفصل، و مصرف مسکنهای ساده مانند استامینوفن در صورت نیاز است. در صورت افزایش درد، بیثباتی مفصل یا بهبود نیافتن علائم، مراجعه به پزشک ضروری است

عوارض در رفتگی مچ پا چیست؟
در رفتگی مچ پا میتواند پیامدهایی فراتر از درد اولیه داشته باشد و در صورت درمان نشدن صحیح، به عوارض پایدار منجر شود. این آسیب معمولاً باعث جابهجایی استخوانهای مفصل و کشیدگی یا پارگی رباطها میشود و اگر شدت آن زیاد باشد، ساختارهای اطراف مانند غضروف، تاندون، اعصاب یا عروق خونی نیز درگیر میشوند. باقی ماندن التهاب یا ناپایداری مفصل میتواند کیفیت زندگی فرد را کاهش دهد و توانایی راه رفتن، ورزش کردن یا حتی ایستادن طولانیمدت را مختل کند، به همین دلیل تشخیص دقیق و درمان اصولی نقش مهمی در پیشگیری از عوارض دارد. عوارض شایع در رفتگی مچ پا شامل موارد زیر است:
- درد و تورم مزمن که پس از بهبودی اولیه باقی میماند
- بیثباتی مفصل که احتمال آسیب مجدد را افزایش میدهد
- کاهش دامنه حرکتی و خشکی مچ پا که حرکت طبیعی را محدود میکند
- آسیب رباط یا غضروف که خطر آرتروز زودرس را بالا میبرد
- در موارد شدید آسیب عصبی یا عروقی که با بیحسی، گزگز یا تغییر رنگ پا همراه است
راه های پیشگیری از در رفتگی مچ پا چگونه است؟
پیشگیری از در رفتن مچ پا با کاهش فشار روی مفصل و افزایش پایداری آن امکانپذیر است و نقش مهمی در جلوگیری از آسیبهای مکرر دارد. رعایت اصول ایمنی در فعالیتهای روزمره و ورزشی، بهویژه در افرادی که سابقه پیچخوردگی دارند، میتواند خطر دررفتگی مچ پا را بهطور قابلتوجهی کاهش دهد. راههای پیشگیری از در رفتگی مچ پا عبارتاند از:
- تقویت عضلات و رباطهای اطراف مچ پا با تمرینات تعادلی و قدرتی به افزایش ثبات مفصل کمک میکند
- استفاده از کفش مناسب با کفی استاندارد و حمایتکننده مانع از حرکات ناگهانی و ناپایدار مچ میشود
- گرم کردن قبل از ورزش و انجام حرکات کششی پس از آن انعطافپذیری مفصل را افزایش میدهد
- پرهیز از راه رفتن یا دویدن روی سطوح ناهموار احتمال پیچخوردگی مچ پا را کاهش میدهد
- استفاده از مچبند یا ساپورت در افراد مستعد یا دارای سابقه آسیب از دررفتگی مجدد جلوگیری میکند

نتیجه گیری
در رفتگی مچ پا آسیبی است که به دلیل درگیر شدن مستقیم مفصل، میتواند پیامدهای مهمی برای حرکت و عملکرد پا داشته باشد. شناخت درست این وضعیت کمک میکند فرد درک بهتری از شدت آسیب و تفاوت آن با مشکلات خفیفتر مچ پا داشته باشد. توجه به ماهیت در رفتگی مچ پا و اثراتی که بر ساختار مفصل میگذارد، اهمیت بررسی دقیق و تشخیص صحیح را برجسته میکند. آگاهی کلی از این آسیب، مسیر مواجهه آگاهانه با آن را روشنتر میسازد و مانع سادهانگاری مشکلی میشود که در صورت بیتوجهی میتواند عوارض طولانیمدت بهدنبال داشته باشد.
دکترتو مراقب سلامتی شماست!