علائم اولیه وپیسی معمولا شامل بی‌رنگ شدن تدریجی پوست، به‌ویژه در صورت، دست‌ها یا اطراف دهان و چشم‌ها است. با پیشرفت بیماری، لکه‌ها بزرگ‌تر شده و نواحی بیشتری از بدن مانند بازو، پا، کف سر و حتی داخل دهان را درگیر می‌کنند. در موارد شدید، تغییر رنگ در مژه‌ها، ابرو یا ناخن‌ها نیز دیده می‌شود. برای تشخیص دقیق و آغاز درمان، بهتر است به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید.
کمبود ویتامین در پیسی می‌تواند نقش مهمی در بروز و پیشرفت این بیماری پوستی داشته‌باشد. ویتامین‌هایی مانند B12، فولیک اسید و ویتامین D در سلامت سلول‌های ملانوسیت نقش اساسی دارند و کمبود آنها ممکن است باعث کاهش تولید ملانین و ایجاد لکه‌های سفید روی پوست شود. تحقیقات علمی نشان می‌دهد که جبران کمبود این ویتامین‌ها با مصرف مکمل‌ها یا رژیم غذایی مناسب، می‌تواند به بهبود علائم پیسی کمک کند. البته برای تشخیص دوز مصرف مکمل دارویی، حتما با پزشک متخصص تغذیه مشورت کنید.
درمان پیسی هنوز قطعی نیست اما روش‌هایی مانند پمادهای موضعی، داروهای خوراکی، نوردرمانی و لیزر درمانی می‌توانند به کاهش لکه‌های سفید و بازگشت نسبی رنگ پوست کمک کنند. درمان‌های جدید مانند مصرف داروهای بیولوژیک و پیوند پوست هم هنوز در مرحله تحقیق هستند. روش‌هایی مانند هومیوپاتی یا داروهای گیاهی نیز تاکنون اثربخشی علمی مشخصی نداشته‌اند و نباید جای درمان‌های پزشکی را بگیرند. برای کنترل روند بیماری و بهبود کیفیت زندگی، مراجعه منظم به متخصص پوست ضروری است.
بیماری پیسی یا برص (ویتیلیگو) یک بیماری پوستی با زمینه ژنتیکی و خودایمنی است که باعث ایجاد لکه‌های سفید روی پوست می‌شود. این بیماری می‌تواند در هر سنی بروز کند و شدت آن از چند لکه کوچک تا بی‌رنگی گسترده متغیر است. علت دقیق پیسی هنوز مشخص نیست اما عوامل محیطی و استرس در ایجاد آن نقش دارند. بیماری پوستی برص واگیردار نیست و تشخیص آن معمولا با معاینه پزشک و ابزارهای تخصصی مانند لامپ وود انجام می‌شود.
آرتریت پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن است که در افرادی که به پسوریازیس مبتلا هستند، رخ می‌دهد. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به بافت‌های مفصلی و اطراف آنها حمله می‌کند و باعث التهاب و درد در مفاصل می‌شود. درمان آرتریت پسوریازیس شامل داروها، فیزیوتراپی، تغییرات در شیوه زندگی و جراحی است.
بیماری پسوریازیس در بیشتر موارد باعث درگیر شدن ناخن‌ها هم می‌شود. لکه‌های نقره‌ای و سفید رنگ، تاول یا پوسته‌های قرمز رنگی زیر و اطراف ناخن‌ها به‌وجود می‌آیند. علت ابتلا به این بیماری نامشخص است و درمان قطعی هم برای آن وجود ندارد.
دیابت نوع ۱ نوعی اختلال خودایمنی است که در آن بدن نمی‌تواند انسولین تولید کند. این بیماری فعلا درمان قطعی ندارد اما با تزریق انسولین، پیوند پانکراس، رعایت رژیم غذایی و ورزش می‌توان آن را کنترل کرد. دیابت نوع یک بیشتر کودکان و نوجوانان را درگیر می‌کند، اما می‌تواند در بزرگسالان هم ایجاد شود.
سیروز صفراوی در اثر نوعی بیماری خودایمنی است که باعث التهاب و آسیب به مجاری صفرا و در نهایت ار کار افتادن آنها می‌شود. سیروز صفراوی می‌تواند باعث آسیب به کبد و سیروز کبدی شود. این بیماری درمان قطعی ندارد و باید با دارو آن را کنترل کرد.
بیماری گریوز به دلیل حمله سیستم ایمنی به غده تیروئید به وجود می‌آید. این اختلال باعث افزایش ترشح هورمون‌های تیروئید و پرکاری تیروئید می‌شود. در صورت عدم‌درمان بیماری خطر مشکلات قلبی، پوکی استخوان و طوفان تیروئید را افزایش می‌دهد.
ام اس یکی از انواع بیماری‌های مغز و اعصاب است که در دسته بیماری‌های خودایمنی قرار می‌گیرد. بیماران مبتلا به ام اس معمولا دچار مشکلات حرکتی، ناتوانی در صحبت‌کردن یا خستگی و مورمور شدن بدن هستند. این بیماری درمان قطعی ندارد اما با روش‌های درمانی مختلف می‌توان آن را مدیریت کرد.
روماتیسم به مجموعه‌ای از علائم مزمن گفته می‌شود که شامل درد مفاصل و التهاب هستند. عموم مردم روماتیسم را به جای آرتروز استفاده می‌کنند که درست نیست. بیماری های روماتیسمی به صورت مزمن بافت‌های همبند و مفاصل را دچار التهاب و درد می‌کنند. این بیماری انواع مختلفی دارد و روش‌های درمانی مخصوصی برای آن در نظر گرفته می‌شود.
آزمایش پروتئین فعال C یا CRP میزان التهاب بدن ناشی از بیماری‌های عفونی مثل کرونا را اندازه‌گیری می‌کند، اما دلیل التهاب را نمی‌تواند مشخص کند.
نظر خود را ثبت کنید