کلاستروفوبیا یا تنگناهراسی چیست؟ ریشه یابی ترس از فضای بسته

کلاستروفوبیا یا تنگنا هراسی یک اختلال اضطرابی است که باعث ترس از فضای بسته می‌شود. اگر وقتی در یک مکان تنگ مانند آسانسور یا اتاق شلوغ هستید بسیار عصبی یا ناراحت می شوید، ممکن است دچار کلاستروفوبیا باشید. برخی از افراد هنگامی‌که در هر نوع فضای بسته‌ای قرار می‌گیرند، علائم کلاستروفوبیا را نشان می‌دهند. برخی هم تنها زمانی متوجه مشکل می‌شوند که در فضاهای تنگ و معینی مانند داخل  دستگاه MRI قرار می‌گیرند. کلاستروفوبیا یکی از شایع‌ترین هراس‌ها است. اگر کلاستروفوبیا را تجربه می‌کنید ممکن است احساس کنید که دچار حمله پانیک شده‌اید، اگرچه کلاستروفوبیا یک وضعیت پانیک نیست.

اختلال کلاستروفوبیا ممکن است در برخی افراد به خودی خود ناپدید شود. دیگران ممکن است برای مدیریت و کنار آمدن با علائم خود به درمان نیاز داشته باشند. مهم نیست که در چه شرایطی دچار کلاستروفوبیا می‌شوید، می‌توانید با درمان مناسب بر آن غلبه کنید.

علائم و نشانه‌های کلاسترفوبیا (ترس از فضای بسته)

ترس از فضای بسته برای هر کسی متفاوت است. این اضطراب می‌تواند از یک حمله عصبی خفیف تا یک حمله پانیک تمام عیار متغیر باشد. برای اینکه پزشکان اضطراب را به عنوان یک فوبیا تشخیص دهند، باید آن فوبیا آنقدر جدی باشد که بر توانایی شما برای داشتن یک زندگی عادی تأثیر بگذارد. قرار گرفتن در داخل یک فضای بسته می‌تواند باعث بروز علائم زیر شود:

• تنگی نفس
• افزایش ضربان قلب
• تعریق
• لرزش
• احساس ترس شدید یا وحشت
• مضطرب شدن شدید
• حالت تهوع
• سرگیجه
• دهان خشک
• گرگرفتگی
• تهویه بیش از حد
• سفتی یا درد قفسه سینه
• احساس ضعف یا سبکی سر
• سردرگمی یا عدم تمرکز
• سردرد
• بی حسی
• احساس خفگی
• اصرار به استفاده از دستشویی
• ترس از آسیب یا بیماری.

همانطور که گفتیم، این علائم می‌تواند خفیف یا شدید باشد. اگر دچار کلاستروفوبیا هستید، ممکن است کارهای زیر را انجام دهید:

• در مواقع تردد زیاد، از سوار شدن در هواپیما، مترو، آسانسور یا اتومبیل خودداری کنید.
• به طور خودکار و اجباری در هر فضایی که وارد می‌شوید به دنبال خروجی‌ها باشید
• وقتی در یک اتاق هستید می‌ترسید درها بسته شوند
• وقتی در مکان‌های شلوغ ایستاده‌اید، سعی کنید نزدیک یا در کنار خروجی‌ها قرار بگیرید.

مشاوره روانشناسی

با برترین روانشناسان ایران از دیدگاه کاربران

مشاوره حضوری و آنلاین۵۰۰+ خدمت

مشاهده همه

مکان‌هایی که می‌توانند باعث ایجاد کلاستروفوبیا (ترس از فضای بسته) شوند.

بسیاری از شرایط می‌توانند باعث ایجاد کلاستروفوبیا (تنگنا هراسی) شوند. محرک‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• بودن در یک اتاق کوچک بدون پنجره
• سوار شدن به هواپیما یا ماشین کوچک
• قرارگرفتن در آسانسور بسته
• انجام MRI یا سی تی اسکن
• ایستادن در یک اتاق بزرگ اما شلوغ، مانند یک مهمانی یا کنسرت
• ایستادن در کمد
• سرویس‌های بهداشتی عمومی
• کارواش
• درهای چرخان
• اتاق‌های رختکن یا حمام
• غارها یا فضاهای خزنده
• تونل‌ها
• بودن در اتومبیل با قفل درب اتوماتیک
• تنها‌بودن در یک اتاق یا ماشین با پنجره‌های بسته می‌تواند اضطراب را در برخی افراد ایجاد کند.

افراد دچار کلاستروفوبیا ممکن است یک فضای کوچک یا محدود را متفاوت از سایر افراد تعریف کنند. این افراد حس منحصر به فردی نسبت به فضای شخصی یا “نزدیک” دارند. منظور از فضای شخصی (یا فضای نزدیک) فاصله‌ای است که با سایر افراد حفظ می‌کنید تا احساس امنیت کنید.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۱ نشان داد افرادی که فضاهای “نزدیک” بزرگتری در اطراف بدن خود دارند، بیشتر در معرض کلاستروفوبیا قرار می‌گیرند. اگر فضای شخصی شما ۶ متر است، و کسی در فاصله ۴ متری شما ایستاده است، ممکن است شروع به وحشت کنید.

شما همچنین ممکن است احساس عذاب داشته باشید، مثل این که دارید می‌میرید یا دنیا به پایان می‌رسد. این احساسات می‌تواند بسیار ترسناک باشد، حتی اگر واقعاً در خطر نباشید. حتی ممکن است متوجه شوید که این ترس منطقی نیست، اما نتوانید آن را متوقف کنید. حملات هراس، شدید هستند و می توانند ۵-۳۰ دقیقه طول بکشد. این حملات ممکن است علاوه بر تنگی نفس و تعریق، باعث درد و گرفتگی قفسه سینه هم شوند. این علائم، علائم حمله قلبی هم هستند. اگر مطمئن نیستید که مشکلات شما ناشی از اضطراب است یا مشکل قلبی، از پزشک کمک بگیرید.

به دنبال راهی برای درمان کلاستروفوبیا هستی؟

همین الان از متخصص مشاوره بگیر 

مشاوره آنلاین روانشناسبهترین دکتر روانشناس

---

علل ابتلا به کلاستروفوبیا (تنگنا هراسی)

تنگنا هراسی یا ترس از فضای بسته همان چیزی است که روانشناسان آن را ” فوبیای خاص” می‌نامند. این ترس از اشیا، افراد یا فعالیت‌های خاص است. کلاستروفوبیا جزء شاخه‌ای از فوبیا است که انواع مختلفی دارد. به عنوان مثال ترس از سوزن و ارتفاع دو فوبیای خاص دیگر است. اگر شما یکی از آنها را دارید، آمیگدال شما (مناطق مغزی که در پاسخ به ترس دخیل هستند) بیش فعال هستند. ژن‌های شما ممکن است در ایجاد کلاستروفوبیا نقش داشته باشند. محققان نقصی در ژنی به نام GPM6A پیدا کرده‌اند که گمان می‌رود ممکن است باعث ایجاد کلاستروفوبیا شود. اگر یکی از والدین شما دچار کلاستروفوبیا (تنگنا هراسی) باشد، احتمال اینکه شما هم به آن مبتلا شوید، وجود دارد.

گاهی اوقات فرد پس از یک رویداد آسیب‌زا در دوران کودکی دچار کلاستروفوبیا می‌شود، مانند:

• قلدری
• تجربه‌ی سوء استفاده
• گیر‌افتادن در مکان تنگ مانند آسانسور.

ابتلا به یک اختلال اضطرابی دیگر، شانس ابتلا به ترس از فضای بسته را افزایش می‌دهد. در این شرایط هر فضای محدودی می‌تواند باعث ایجاد ترس در شما شود.

---

تاثیر آمیگدال در تنگنا هراسی

آمیگدال یکی از کوچک‌ترین ساختارهای مغز، اما یکی از مهم‌ترین و قدرت‌مندترین آن‌ها است. آمیگدال برای شرطی‌سازی ترس یا ایجاد واکنش جنگ یا گریز لازم است. زمانی که محرک با موقعیتی وخیم همراه شود، واکنش جنگ یا گریز ایجاد می‌شود.

در ایجاد واکنش جنگ یا گریز، آمیگدال به روش زیر عمل می‌کند:

هسته‌های قدامی آمیگدال با ترس به یکدیگر مرتبط هستند. این هسته‌ها تکانه‌هایی را به سایر هسته‌ها ارسال می‌کنند. تکانه‌های ارسالی از آمیگدال بر تعداد تنفس، برانگیختگی فیزیکی، ترشح آدرنالین، فشار خون، ضربان قلب، واکنش ترس رفتاری و واکنش‌های دفاعی که ممکن است شامل یخ زدن باشد، تأثیر می‌گذارد. این واکنش‌ها در حمله وحشت‌زدگی یک شکست خودکار محسوب می‌شود.

مطالعه‌ای که توسط فومی هایانو انجام شد نشان داد که آمیگدال در بیمارانی که از اختلالات هراس رنج می‌بردند کوچک‌تر بود. این کاهش اندازه در ساختاری معروف به گروه هسته corticomedial رخ می‌دهد که هسته CE متعلق به آن است. این باعث تداخل می‌شود، که به نوبه‌ی خود باعث واکنش‌های غیرطبیعی به محرک‌های ناخوشایند در افرادی می‌شود که دارای اختلال هراس هستند. در افراد کلاستروفوبیک، این به معنی وحشت‌زدگی یا واکنش بیش از حد به موقعیتی است که در آن شخص از نظر جسمی محدود می‌شود.

انواع کلاستروفوبیا

ترس از فضای بسته می‌تواند به دلایل متفاوتی ایجاد شده باشد. به این دلیل در افراد مختلف به شکل‌های مختلفی بروز می‌کند. در ادامه انواع کلاستروفوبیا را مرور می‌کنیم.

۱. شرطی‌سازی کلاسیک

تنگنا هراسی (کلاستروفوبیا) زمانی به ذهن القا می‌شود که حبس یا قرار‌گرفتن رد فضای محدود با حس خطر پیوند داشته باشد. این اغلب در اثر یک تجربه آسیب‌زا در دوران کودکی ایجاد می‌شود، اگرچه شروع آن می‌تواند در هر نقطه از زندگی فرد رخ دهد. چنین تجربه‌ای می‌تواند چندین بار یا فقط یک بار در زندگی فرد رخ دهد تا تأثیر دائمی در ذهن ایجاد کند. آزمایشی توسط لارس-گوران بر روی افراد کلاستروفوبیک انجام گرفت. بر اساس نتایج این آزمایش فوبیای اکثر شرکت‌کنندگان در نتیجه یک تجربه‌ی شرطی ایجاد شده است. در بیشتر موارد، به نظر می‌رسد که کلاستروفوبیا نتیجه تجربیات گذشته است.

در ادامه چند نمونه از تجربیات رایج را آورده‌ایم که می‌تواند منجر به ایجاد ترس از فضای بسته در کودکان (یا بزرگسالان) شود:

• یک کودک (یا به طور معمول یک بزرگسال) در یک اتاق سیاه و سفید با فضایی بسته قرار می‌گیرد و نمی‌تواند در یا کلید چراغ را پیدا کند.
• یک کودک در یک جعبه بسته گیر افتاده است.
• بچه‌ای در کمد حبس شده است.
• یک کودک در یک استخر عمیق می‌افتد و نمی‌تواند شنا کند.
• یک کودک در جمعیت زیادی از والدین خود جدا می‌شود و گم می‌شود.
• کودکی سر خود را بین میله‌های حصار می‌گذارد و سپس نمی‌تواند بیرون بیاید.
• کودکی به داخل سوراخی خزیده و گیر می‌کند، یا نمی تواند راه بازگشت خود را پیدا کند.
• یک کودک در ماشین، کامیون یا ون پدر و مادر خود باقی می‌ماند.
• یک کودک در یک منطقه شلوغ بدون پنجره (کلاس درس، زیرزمین و غیره) قرار دارد و با افراد دیگر فرار کرده یا به عنوان وسیله تنبیه در آنجا قرار می‌گیرد.

برخی نمونه‌های کلاستروفوبیای شرطی‌شده عبارت است از:

تنگنا هراسی در MRI

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) می‌تواند باعث ایجاد کلاستروفوبیا شود. برای انجام اسکن MRI باید مدتی در یک لوله باریک بی‌حرکت بمانید. در مطالعه‌ای برای بررسی ارتباط کلاستروفوبیا و MRI، گزارش شد که ۱۳% از بیماران در طول عمل دچار حمله پانیک شده‌اند. این روش نه تنها باعث تحریک کلاستروفوبیایی که از قبل وجود داشته می‌شود بلکه می‌تواند باعث شروع این بیماری در برخی افراد شود. حملات پانیک که در طول عمل تجربه می‌شود می‌تواند فرد را از سازگاری با موقعیت باز دارد و در نتیجه ترس را تداوم بخشد.

نمونه‌ای از تنگنا هراسی در معدن‌چیان

راچمن (SJ Rachman) با ذکر تجربه ۲۱ معدنچی موضوع تنگنا هراسی را در معدن‌چیان مورد بررسی قرار می‌دهد. این معدنچیان به مدت ۱۴ روز در زیر زمین محبوس بودند و طی این مدت شش نفر از معدنچیان بر اثر خفگی جان خود را از دست دادند. پس از نجات آنها، ده نفر از معدنچیان به مدت ده سال مورد مطالعه قرار گرفتند. همه به جز یکی به شدت تحت تأثیر این تجربه قرار بودند. همچنین شش نفر از آن‌ها دچار کلاستروفوبیا شدند. تنها معدنچی که هیچ گونه علائم قابل توجهی نداشت، کسی بود که به عنوان رهبر عمل می‌کرد.

یکی دیگر از عواملی که می‌تواند باعث شروع کلاستروفوبیا شود‌، اطلاعات دریافت‌شده در کودکی است. آئورو والدینگ درباره علل کلاستروفوبیا می‌گوید، بسیاری از مردم، به ویژه کودکان، با مشاهده والدین یا همسالان خود یاد می‌گیرند که از چه کسی و از چه چیزی بترسند. این روش نه تنها از مشاهده معلم و والدین، بلکه در مورد مشاهده قربانیان هم صدق می‌کند. شرطی‌سازی کلاسیک جانشین شامل مواردی است که فرد شخص دیگری را مستقیماً در معرض شرایط بخصوص ناخوشایند می‌بیند. برای مثال فرد کسی را مشاهده می‌کند که در یک فضای تنگ گیر کرده، خفه شده یا هر مثال دیگری که در بالا ذکر شد.

---

۲. فوبیای آماده

تحقیقی وجود دارد که نشان می‌دهد تنگنا هراسی به طور کامل یک فوبیای مشروط یا کلاسیک نیست. این لزوماً یک ترس ذاتی نیست، اما به احتمال زیاد همان چیزی است که به آن فوبیای آماده می‌گویند. همانطور که ارین گرسلی در کتاب “فوبیا: علل و درمان‌ها” می‌گوید، انسان‌ها از نظر ژنتیکی مستعد ترس از چیزهایی هستند که برای آنها خطرناک است. کلاستروفوبیا ممکن است بخشی از مکانیسم بقای تکاملی حسی باشد. ترس از خفگی یا به دام افتادن زمانی برای بقای بشریت مهم بوده است و می‌تواند به راحتی در هر زمان اتفاق بیوفتد. محیط‌های خطرناک در گذشته، این نوع ترس از پیش برنامه‌ریزی‌شده را ضروری می‌کرده است؛ بنابراین ذهن انسان ظرفیت شرطی‌شدن ترس در برابر برخی از محرک‌های خطرناک را توسعه داده است.

راچمن در مقاله خود استدلالی برای این نظریه ارائه می‌دهد: او با این موضوع موافق است که فوبیا به طور کلی به اجسامی مربوط می‌شود که تهدیدی مستقیم برای بقای انسان هستند و بسیاری از این فوبیاها به دلیل “آمادگی بیولوژیکی ارثی” به سرعت به دست می‌آیند. این امر باعث ایجاد یک هراس آماده می‌شود، که کاملاً ذاتی نیست، اما به طور گسترده و آسان قابل یادگیری است. همان‌طور که راچمن در مقاله توضیح می‌دهد: ویژگی‌های اصلی فوبیاهای آماده این است که آنها به‌راحتی بدست می‌آیند، به صورت انتخابی، پایدار، از نظر بیولوژیکی قابل توجه و احتمالاً غیرشناختی هستند. هر دو عامل به این نظریه اشاره می‌کنند که تنگنا هراسی یک فوبیای آماده است که از قبل در ذهن یک انسان برنامه‌ریزی‌شده است.

---

تشخیص کلاستروفوبیا

اگر علائم شما دائمی شده‌اند یا متوجه شده‌اید که علائم فیزیکی ترس در زندگی روزمره شما تداخل ایجاد می‌کند‌، بهتر است به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام می‌تواند به شما در مدیریت علائم کمک کند.

پزشک علائم شما را بررسی کرده و شما را از نظر فیزیکی معاینه می‌کند. ممکن است پزشک سابقه ترس بیش‌ازحد شما را برای بررسی موراد زیر مرور کند:

• آیا علائم شما با شرایط دیگری مرتبط است؟
• علائم شما ممکن است ناشی از پیش‌بینی یک رویداد باشد.
• ترس شما باعث ایجاد حملات اضطرابی مربوط به محیط می‌شود.
• ترش بیش‌از‌حد شما فعالیت‌های عادی هر روز را مختل می‌کند.

---

درمان کلاستروفوبیا

بدون درمان، ممکن است متوجه شوید که با اجتناب از قرار گرفتن در محیط محرک، با تنگنا هراسی مقابله می‌کنید. ممکن است از مکان‌های تنگ دور بمانید، به جای آسانسور از پله‌ها استفاده کنید یا به جای استفاده از مترو پیاده‌روی کنید. ممکن است در هر اتاق شلوغ که قرار بگیرید فورا خروجی‌ها را اسکن کنید یا نزدیک در بایستید. برخی از افراد در صورت اضطراب شدید، ممکن است از ترک خانه خود بترسند.

اجتناب از فضاهای تنگ فوبیای شما را از بین نمی برد. اولین قدم برای درمان، مراجعه به روانشناس یا سایر متخصصان سلامت روان است. چندین نوع درمان می‌تواند کمک‌کننده باشد که در ادامه آن‌ها را مرور می‌کنیم:

۱. درمان از طریق مواجهه

در این درمان به تدریج شما را در موقعیت‌هایی قرار می‌دهند که شما را می‌ترساند تا به شما کمک کند به ترس خود غلبه کنید. در ابتدا، ممکن است فقط به عکس یک فضای تنگ نگاه کنید. سپس با کمک درمانگر خود، سعی می‌کنید در یک فضای تنگ قرار بگیرید. ایده این درمان این است که هرچه بیشتر در معرض چیزی باشید که شما را می‌ترساند، کمتر از آن خواهید ترسید.

۲. درمان شناختی رفتاری (CBT)

 این درمان یک نوع گفتگودرمانی است که در آن شما به صورت فرد با یک روانشناس ملاقات می‌کنید. شما در مورد افکار منفی که باعث ترس شما می‌شوند صحبت می‌کنید و راه‌های غلبه بر آن‌ها را می‌آموزید. با یادگیری تغییر افکار خود‌، می‌توانید یاد بگیرید که چگونه واکنش خود را نسبت به این شرایط تغییر دهید. شما ممکن است درمان CBT به تنهایی انجام شود یا اینکه همراه با مواجهه درمانی انجام شود.

۳. درمان رفتاری هیجانی منطقی (REBT)

درمان رفتاری هیجانی منطقی یاREBT یک شکل از درمان CBT است، با این تفاوت که عمل‌‌محور است و بر زمان حال تمرکز می‌کند. REBT به نگرش‌ها، احساسات و رفتارهای ناسالم می پردازد. این درمان شامل اعتراضات غیرمنطقی است تا به مردم در ایجاد جایگزین‌های واقع‌بینانه و سالم کمک کند.

۴. واقعیت مجازی (VR)

این روش درمان از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری فضاهای تنگ مانند آسانسور یا دستگاه های MRI استفاده می‌کند. تجربه یک فضای محدود در دنیای مجازی می‌تواند به شما کمک کند تا ترس خود را در محیطی که احساس امنیت را از شما می‌گیرد، برطرف کنید.

۵. آرامش و تجسم

درمانگران تکنیک‌های مختلف آرامش و تجسم را برای استفاده در شرایط کلاستروفوبیک به بیمار آموزش می‌دهند. تکنیک‌ها ممکن است شامل تمریناتی مانند شمارش معکوس از ۱۰ یا تصویرسازی یک فضای امن باشد. این تکنیک‌ها به آرامش اعصاب شما کمک کرده و وحشت شما را کاهش می‌دهند.

۶. دارو درمانی

اگر درمان‌های ذکر شده کارساز نباشد، دکتر شما می‌تواند دارو‌های ضداضطراب یا ضدافسردگی تجویز کند. هنگام تلاش برای غلبه بر فوبیا، پشتیبانی بسیار مهم است. با شریک زندگی خود، سایر اعضای خانواده و دوستان صحبت کنید. حتی می‌توانید از آنها بخواهید تا با شما در جلسات درمانی همراه شوند.

استفاده از حواس پرتی واقعیت مجازی برای کاهش کلاستروفوبیا

در یک آزمایش محققان دو بیمار کلاستروفوبیک را بررسی کردند. هدف این آزمایش این بود که آیا حواس‌پرتی واقعیت مجازی (VR) می‌تواند علائم کلاستروفوبیا را در طی اسکن مغزی تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ساختگی (MRI) کاهش دهد یا خیر. دو بیمار کلاستروفوبیک در طی یک MRI ده دقیقه‌ای بدون VR، سطح بالایی از اضطراب را گزارش کردند و خواستار اتمام آزمایش شدند. در سری دوم آزمایش، بیماران به طور تصادفی برای انجام MRI همراه با VR و موسیقی اسکن شدند.

بیمار اول هنگامی که در یک دنیای مجازی (سه بعدی) به نام SnowWorld غرق شد، توانست یک اسکن MRI ده دقیقه‌ای را با اضطراب کم انجام دهد و پس از آن افزایش خودکارآمدی را گزارش کرد. برای بیمار دوم فقط از “موسیقی” شد و اضطراب او کاهش یافت، اما باز هم نتوانست یک اسکن ۱۰ دقیقه‌ای را تکمیل کند و درخواست کرد که اسکن دومش را زودتر خاتمه دهند. این نتایج نشان می‌دهد که VR همه‌جانبه ممکن است در کاهش موقت علائم کلاستروفوبیا در طول اسکن MRI مؤثر باشد و موسیقی ممکن است کمتری داشته باشد.

می‌خوای با کمترین هزینه کلاستروفوبیا رو درمان کنی؟

دکتر درمان شناختی رفتاری

رابطه‌ی ترس از محدودیت و ترس از خفگی

بسیاری از متخصصانی که کلاستروفوبیا را مطالعه کرده‌اند، ادعا می‌کنند که این بیماری از دو جزء قابل تفکیک تشکیل شده است:

• ترس از خفگی
• ترس از محدودیت.

در تلاش برای اثبات کامل این ادعا، مطالعه‌ای توسط سه متخصص انجام شد. این مطالعه با صدور پرسشنامه برای ۷۸ بیمار MRI انجام شد. این مطالعه در اثبات جدا بودن علائم با موفقیت انجام شد. طبق داده‌های حاصل از این مطالعه، به منظور مبارزه مؤثر با کلاستروفوبیا لازم است به هر دو علت زمینه‌ای توجه شود.

با این حال، از آنجا که این مطالعه فقط در مورد افرادی که قادر به انجام MRI بودند انجام شد، کسانی‌که قادر به تکمیل MRI نبودند در این مطالعه شرکت نکردند. به احتمال زیاد بسیاری از این افراد به دلیل یک مورد شدید کلاستروفوبیا آزمایش را ترک کرده‌اند؛ بنابراین غیبت کسانی‌که دچار کلاستروفوبیای شدید بودند، می‌تواند این آمار را منحرف کند.

آزمایش دیگری روی گروهی از دانشجویانی که در دانشگاه تگزاس در آستین شرکت می‌کردند انجام شد. شرکت‌کنندگان ابتدا از نظر علائم کلاستروفوبیا بررسی شدند و تشخیص اولیه‌ی کلاستروفوبیا برای آن‌ها داده شد. سپس شرکت‌کنندگان بر اساس پتانسیل ابتلا به کلاستروفوبیا بین ۱ تا ۵ دسته‌بندی شدند. از افرادی با نمره ۳ یا بالاتر در این مطالعه استفاده شد. سپس از دانشجویان سؤال شد که اگر مجبور شوند برای مدت طولانی در یک اتاق کوچک بمانند، چگونه می‌توانند با آن کنار بیایند. نگرانی‌های بیان‌شده در پاسخ دانشجویان به منظور تمایز بین دو علت اصلی کلاستروفوبیا یعنی نگرانی‌های مربوط به خفگی و گیر افتادن تقسیم شده بود. نتایج این مطالعه نشان داد که اکثر دانشجویان از گیر کردن می‌ترسیدند تا خفگی. به دلیل تفاوت در منبع اصلی نوع ترس، باز هم می‌توان ادعا کرد که تفاوت واضحی در این دو نشانه وجود دارد.

---

نکاتی برای مدیریت و پیشگیری از کلاستروفوبیا

بسیاری از افراد مبتلا به کلاستروفوبیا از حضور در فضاهایی که باعث ایجاد این بیماری می‌شود اجتناب می‌کنند. اما ممکن است این راه‌حل در طولانی‌مدت خوب نباشد، زیرا در نهایت ممکن است در موقعیتی ترسناک اما اجتناب‌ناپذیر قرار بگیرید. در اینجا چند راه برای مقابله با حمله پانیک وجود دارد:

• به آرامی و عمیق نفس بکشید و در هر نفس تا سه بشمارید.
• بر روی چیزی ایمن تمرکز کنید، مانند گذشتن زمان از روی ساعت خود.
• بارها و بارها به خود یادآوری کنید که ترس و اضطراب شما از بین می‌رود.
• با تکرار این که این ترس غیرمنطقی است، آنچه را که باعث حمله شما می‌شود به چالش بکشید.
• روی یک مکان یا لحظه‌ای که آرامش را برای شما به ارمغان می‌آورد تجسم کنید و تمرکز کنید.

همچنین مهم است که در هنگام وقوع حمله مقاومت نکنید. ممکن است بخواهید حمله را متوقف کنید، اما اگر نتوانید آن را متوقف کنید، ممکن است اضطراب شما افزایش یابد و حمله را بدتر کند.

در عوض بپذیرید که حمله هراس در حال رخ‌دادن است. به خود یادآوری کنید که تجربه این احساسات خوب است، به خود اطمینان دهید که این حمله زندگی شما را تهدید نمی‌کند نیست و به یاد داشته باشید که آن حمله هم از بین می‌رود.

---

راهنمای مراجعه به پزشک

اگر آنقدر از فضاهای بسته می‌ترسید که بر روی زندگی روزمره شما تأثیر می‌گذارد، حتما از یک روانشناس کمک بگیرید. با درمان مناسب، می‌توانید یاد بگیرید که چگونه واکنش خود را در شرایطی که قبلا از آن می‌ترسیدید، کنترل کنید.

کلاستروفوبیا قابل درمان است و افراد می‌توانند از این وضعیت بهبود یابند. برای برخی از افراد، تنگنا هراسی با افزایش سن از بین می‌رود. در غیر این صورت، راه‌های متفاوتی وجود دارد که می‌توانید ترس و علائم جسمی خود را درمان کنید، و همچنین عوامل محرک خود را برای داشتن یک زندگی فعال و رضایت بخش مدیریت کنید.

برای پیدا کردن بهترین روانشناس برای درمان کلاستروفوبیا بهتر است به وب‌سایت دکترتو مراجعه کنید. در دکترتو علاوه بر آشنایی با پزشکان مختلف می‌توانید به راحتی‌ از روانشناس مورد نظرتان وقت ویزیت بگیرید و یا در صورت نیاز از خدمات مشاوره آنلاین و تلفنی دکترتو استفاده کنید.