آلزایمر درمان قطعی ندارد، اما روش‌های دارویی و غیردارویی می‌توانند علائم را کاهش داده و روند بیماری را کند کنند.
اینکه افرادی که آلزایمر می گیرند چقدر زنده می مانند بستگی به سن شروع بیماری، شدت علائم، سلامت کلی بیمار و کیفیت مراقبت‌های پزشکی دارد.
آلزایمر زودرس یک اختلال عصبی است که حافظه و توانایی‌های شناختی را قبل از ۶۵ سالگی تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند زندگی فرد و خانواده را مختل کند.
آلزایمر در جوانی نوعی بیماری مغزی است که قبل از ۶۵ سالگی ظاهر میشود و باعث اختلال در حافظه، تفکر و عملکرد روزمره میشود. دلایل ژنتیکی می‌توانند علت اصلی بروز این شرایط به حساب بیایند.
پیشگیری از آلزایمر با ترکیب سبک زندگی سالم، ورزش منظم، تغذیه مناسب و تمرین‌های ذهنی امکانپذیر است. رعایت این روش‌ها حافظه و عملکرد شناختی را تقویت کرده و ریسک ابتلا به بیماری را کاهش می‌دهد.
تشخیص الزایمر فرآیندی چندمرحله‌ای است که با ارزیابی علائم شناختی و رفتاری آغاز میشود و سپس با تست‌های ذهنی، تصویربرداری و آزمایش‌های تخصصی تکمیل می‌گردد.
تست آلزایمر ابزاری برای ارزیابی حافظه، توجه و عملکرد شناختی فرد است و به شناسایی تغییرات شناختی اولیه و تشخیص زودرس بیماری کمک می‌کند.
دمانس و آلزایمر اغلب با هم اشتباه گرفته می‌شوند.
بیماری آلزایمر با اختلالات حافظه، تفکر و رفتار همراه میشود. اما علت آلزایمر چیست؟
علائم اولیه آلزایمر شامل فراموشی رویدادهای اخیر، مشکل در برنامه‌ریزی و تمرکز است، در حالی که مراحل پیشرفته ممکن است با گیجی، تغییرات شخصیتی، اختلال در گفتار و ناتوانی در انجام کارهای روزانه همراه شود.
میگرن و تومور مغزی دو علت متفاوت برای سردرد هستند که گاهی علائم مشابهی ایجاد می‌کنند، اما تفاوت‌های کلیدی در الگو و شدت آن‌ها وجود دارد.
دیسک گردن در جوانی، اختلالی است که در آن هسته داخلی دیسک بین‌مهره‌ای گردنی بیرون زده و بر اعصاب فشار وارد می‌کند.