بیماری مینیر چیست و درمان آن چگونه است؟

بیماری مینیر مرتبط با گوش داخلی است که معمولا بر روی یک گوش تاثیرمی‌گذارد، این بیماری می‌تواند باعث فشار یا درد در گوش و در موارد شدید سرگیجه، کاهش شنوایی، صدای زنگ یا سر و صدا (که به عنوان وزوز گوش شناخته می‌شود) شود. افراد در تمامی رده‌های سنی ممکن است به این بیماری مبتلا شوند، اما شیوع آن در سنین ۴۰ و ۵۰ سالگی بیشتر است و در شرایطی که بیماری مزمن باشد، درمانی وجود ندارد، اما اقدامات مختلفی وجود دارد، که باعث کاهش علائم و تاثیر آن بر زندگی می‌شود. افراد مبتلا به مینیردچار سرگیجه‌ی ناگهانی بعد از شنیدن وزوز گوش می‌شوند و علائم در هر فرد متفاوت است، ممکن است برخی افراد حملات زیادی را طی چند روز تجربه کنند در حالی که عده ای دیگر هر چند وقت یکبار و در فواصل طولانی دچار حمله شوند.

بیماری مینیر… می‌تواند باعث فشار یا درد در گوش و در موارد شدید سرگیجه، کاهش شنوایی، صدای زنگ یا سر و صدا (که به عنوان وزوز گوش شناخته می‌شود) شود.

در دکترتو می‌توانید با بهترین پزشکان متخصص گوش و حلق و بینی در شهر خود آشنا شوید، با آنها به صورت تلفنی یا آنلاین مشورت کنید و همچنین برای دریافت نوبت ویزیت حضوری اقدام کنید.

علائم بیماری مینیر چیست؟

علائم و نشانه‌های بیماری در هر فرد متفاوت است، این علایم می‌تواند ناگهانی باشد و در فرکانس و مدت زمان متفاوت باشد، اغلب به صورت حمله رخ می‌دهد، طول این حملات متفاوت است، اما به طور متوسط ۲ تا ۴ ساعت طول می‌کشد.

شایع‌ترین علائم در حمله عبارتند از:

سرگیجه: معمولا سرگیجه (نوعی حس چرخیدن محیط اطراف حتی زمانی که فرد در حال حرکت کردن نیست.) واضح ترین علامت بیماری مینیراست. یک دوره سرگیجه ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد، از آنجایی که پیش بینی زمان حمله و سرگیجه ممکن نیست، داروهای سرگیجه را همیشه به همراه داشته باشید، همچنین سرگیجه باعث اختلال در رانندگی، کار با ماشین آلات سنگین، بالا رفتن از نردبان یا داربست و شنا کردن می‌شود.

استفراغ

حالت تهوع

ضربان قلب نامنظم

تعریق

سردرد

وزوز گوش: به صورت صدای زنگ، سروصدا، سوت زدن و صدای هیس هیس در گوش است و معمولا افراد در زمان‌های آرام و ساکت و یا در زمان خستگی متوجه آن می‌شوند.

از دست دادن شنوایی: اغلب در ابتدای بیماری رخ می‌دهد، همچنین ممکن است فرد بیمار به صداهای بلند حساسیت پیدا کند، در نهایت، اکثر افراد از دست دادن شنوایی را به مدت طولانی تجربه می‌کنند.

علائم زیر نیز به عنوان علائم ثانویه ممکن است ایجاد شوند:

• اضطراب
• استرس
• افسردگی

آیا علائم مینیر رو در خودت حس می‌کنی؟

برای درمان با متخصص مشورت کن

مشاوره آنلاین گوش و حلق و بینیدکتر گوش و حلق و بینی خوب

مراحل بیماری مینیر

بیماری مینیر در سه مرحله پیشرفت می‌کند:

مراحل اولیه: که شامل سرگیجه ناگهانی و غیرقابل پیش بینی است و ممکن است از ۲۰ دقیقه تا ۲۴ ساعت طول بکشد و در این دوره ممکن است فرد شنوایی خود را از دست بدهد، که پس از گذشت زمان، به حالت طبیعی برمی‌گردد، فرد احساس ناراحتی و گرفتگی گوش را دارد و وزوز گوش نیز شایع است.

مراحل میانی: حمله‌های سرگیجه هنوز ادامه دارد، اما از شدت آن کاسته شده است و وزوز گوش و کاهش شنوایی بدتر می‌شود. در این مرحله، برخی از افراد دوره‌های کامل بهبودی را تجربه می‌کنند و علائم کاملا از بین می‌روند و این دوره‌های بهبودی ممکن است چند ماه طول بکشد.

مراحل پایانی: حمله‌های سرگیجه کاهش پیدا می‌کند و در برخی موارد دیگر رخ نمی‌دهد، با این وجود اختلال در تعادل می‌تواند ادامه یابد و فرد در تاریکی احساس ناخوشایندی داشته باشد، به طور پیوسته مشکلات شنوایی و وزوز گوش نیز بدتر می‌شود.

علل ابتلا به بیماری مینیر چیست؟

متخصصان معتقدند که بیماری مینیر ناشی از اختلال در ساختار و یا مقدار مایع درون گوش داخلی است، با این حال اطلاعاتی پیرامون عوامل ایجاد کننده‌ی این تغییرات وجود ندارد. گوش داخلی دارای فضاها و حفره‌های پرپیچ و خم به هم متصل است. قسمت بیرونی گوش داخلی، دخمه پرپیچ و خمی از استخوان (حلزون گوش و کانالها) است و در داخل، یک ساختار نرم از غشا وجود دارد، که یک نسخه کوچکتر و مشابه به دخمه پرپیچ و خم استخوانی است. گوش درونی شامل مایعی به نام اندولنف و ساختارهای مو مانند که نسبت به حرکت مایع درون گوش حساس اند و در پاسخ به آن به ارسال پیام عصبی به مغز می‌پردازند.
بخش‌های مختلف گوش داخلی نسبت به موارد گوناگونی حساسیت دارند، از جمله:

• تشخیص شتاب در هر جهت
• حرکات چرخشی
• تشخیص صدا توسط حلزون گوش

جهت عملکرد درست تمامی حسگرهای گوش داخلی، حجم، فشار و ترکیب شیمیایی مایع درون گوش باید مناسب باشد. بعضی از عوامل موجود در بیماری منییر، ویژگیهای مایع گوش داخلی را تغییر می‌دهند و موجب بروز اثرات ناخواسته بیماری می‌شوند.

محرک‌هایی مانند استرس، اختلالات عاطفی، کار طولانی مدت، خستگی و سایر شرایط بر روی علائم بیماری مینیر موثراند، همچنین استفاده از نمک در رژیم غذایی محرک شناخته شده‌ی دیگری است.
سایر علل یا عوامل دخیل در بیماری مینیر عبارتند از:

• هر گونه آسیب به سر
• عفونت گوش میانی یا داخلی
• هر گونه آلرژی یا حساسیت
• مصرف مشروبات الکلی
• عوارض جانبی داروهای خاص
• سیگار کشیدن
• سابقه خانوادگی بیماری
• عفونت تنفسی
• بیماری ویروسی
• پاسخ ایمنی غیر طبیعی
• میگرن

بیماری مینیر چگونه تشخیص داده می‌شود؟

شرح حال بیمار: پزشک ابتدا به گرفتن شرح حال و معاینات بالینی می‌پردازد، موارد زیر در تشخیص این بیماری کمک کننده هستند:

• دو حمله‌ی سرگیجه هر یک به مدت ۲۰ دقیقه یا بیشتر، اما کمتر از ۱۲ ساعت است.
• تایید از دست دادن شنوایی توسط آزمون شنوایی
• وزوز یا احساس گرفتگی گوش
• حذف سایر علل شناخته شده ایجاد کننده‌ی علائم

ارزیابی شنوایی: توسط یک آزمون شنوایی سنجی می‌توان چگونگی شناسایی صداها زیر و بم، بلند و آهسته و همچنین چگونگی تفسیر کلمات بین کلمات مشابه را بررسی کرد. افراد مبتلا به بیماری مینیر معمولا در شنیدن صدا با فرکانس پایین یا ترکیب فرکانس بالا و پایین با شنوایی طبیعی در فرکانس‌های متوسط دچار مشکل هستند.

ارزیابی تعادل: در اکثر افراد مبتلا به بیماری مینیر احساس عدم تعادل در بین دو حمله‌ی سرگیجه بهبود می‌یابد، اما ممکن است که برخی از مشکلات تعادل به صورت مداوم وجود داشته باشند.
آزمایشاتی که عملکرد گوش داخلی را ارزیابی می‌کنند، عبارتند از:

ویدیونیستاگموگرافی (VNG): این آزمون با بررسی حرکات چشم، عملکرد تعادل را ارزیابی می‌کند، حسگرهای تعادلی در گوش داخلی با عضلات کنترل کننده‌ی چشم مرتبط هستند، این شرایط فرد را قادر می‌سازد که بتواند با تمرکز چشمی به یک نقطه سر خود را تکان دهد.

تست صندلی چرخان: همانند ویدیونیستاگموگرافی عملکرد گوش داخلی را به وسیله حرکات چشم می‌سنجند، فرد بر روی یک صندلی چرخان که توسط کامپیوتر کنترل و باعث تحریک گوش داخلی می‌شود، می‌نشیند.

تست تعادل VEMP: این آزمایش نه تنها به تشخیص بیماری مینیر بلکه به زیر نظر گرفتن آن نیز کمک می‌کند و تغییرات مشخصی را در گوش درگیر نشان می‌دهد.

پوسچروگرافی: این آزمایش کامپیوتری نشان می‌دهد که فرد بر کدام بخش از سیستم تعادل – بینایی، چشم‌ها، عملکرد گوش داخلی یا حس پوست، عضلات، مفاصل و تاندون‌ها، بیشتر تکیه دارد و دچار مشکل است. در این آزمایش با استفاده از یک طناب ایمنی فرد بر روی یک سطح ایستاده و سعی می‌کند تا تعادل خود را در حالات مختلف حفظ کند.

تست vHIT: این تست جدیدترین آزمایش است که در آن با استفاده از یک فیلم واکنشهای چشم به حرکات ناگهانی را اندازه گیری می‌کنند، در حالی که فرد به یک نقطه متمرکز شده است، سر به سرعت و غیر منتظره می‌چرخد و اگر چشم از تمرکز بر هدف با تکان خوردن سر خارج شود، فرد دچار یک عکس العمل غیرطبیعی است.

الکتروکوکلئوگرافی: در این روش واکنش گوش داخلی را با استفاده از چند الکترود و ایجاد صدا ثبت می‌کنند و میزان غیرطبیعی بودن مایع درون گوش را تعیین می‌کند، اما تست اختصاصی جهت تشخیص بیماری مینیر نیست.

آزمایش خون و تصویربرداری مانند MRI ممکن است جهت رد کردن سایر شرایط با علائم مشابه بیماری مینیر مانند تومورهای مغزی یا مولتیپل اسکلروز، استفاده شود.

تشخیص افتراقی‌های بیماری مینیر چیست؟

هنگام تجربه‌ی علایم بیماری مینیر، تشخیص افتراقی‌های دیگری ممکن است مطرح شود:

• سکته مغزی در قسمت قدامی
• ترومبوز عروق پایه
• سرگیجه خوش خیم وابسته به موقعیت سر بعد از مصرف دارو در اورژانس
• تومورهای خوش خیم جمجمه
• تومور گلوموس ساقه مغز
• خارج کردن جسم خارجی از گوش در اورژانس
• مدیریت اورژانسی التهاب حاد گوش میانی
• مدیریت اورژانسی خونریزی ساب آراکنوئید
• ویروس HIV_1 با درگیری دستگاه عصبی مرکزی- مننژیت
• هیپوتیروئیدی
• التهاب گوش داخلی
• خونریزی داخل جمجمه
• سکته مغزی ایسکمیک در اورژانس
• بیماری لایم
• سردرد میگرنی
• مولتیپل اسکلروزیس
• سیفلیس عصبی
• پلی آرتریت ندوزا
• سکته مغزی در قسمت خلفی
• تومورهای سرطانی بدخیم اولیه جمجمه
• روماتیسم مفصلی
• مسمومیت با سالیسیلات
• سنکوپ
• حمله ایسکمی گذرا
• عمل جراحی عروق دچار ناهنجاری
• نوریت وستیبولار
• انسفالیت ویروسی
• مننژیت ویروسی
• انسفالوپاتی ورنیکه
• صرع با منشاء لوب گیجگاهی

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت مواجهه با هر یک از علائم بیماری مینیر به دکتر گوش مراجعه کنید، این علائم ممکن است در سایر بیماری‌ها نیز رخ دهد، بنابراین تشخیص دقیق و به موقع آن بسیار اهمیت دارد.

در صورت مواجهه با هر یک از علائم بیماری مینیر به پزشک مراجعه کنید، این علائم ممکن است در سایر بیماری‌ها نیز رخ دهد، بنابراین تشخیص دقیق و به موقع آن بسیار اهمیت دارد.

بهترین روش برای درمان مینیر کدومه؟ با متخصص مشورت کن

دکتر سرگیجه

درمان بیماری مینیر چیست؟

گرچه این بیماری درمان قطعی ندارد، امامی‌توان با برخی از اقدامات علائم آن را کنترل کرد.

تغییر سبک زندگی:

ترک سیگار: به نظر می‌رسد وزوز گوش با سیگار کشیدن مرتبط است، بنابراین ترک سیگار ممکن است به کاهش علائم و تسکین عوارض کمک کند.

کاهش استرس و اضطراب: بیماری مینیر با استرس و اضطراب نیز مرتبط است، اما اینکه استرس و اضطراب عامل بیماری است و یا بالعکس، شناخته شده نیست، با این حال، برخی مطالعات نشان می‌دهد که استرس خوب و مدیریت اضطراب می‌تواند به کاهش شدت علائم کمک کند.

کاهش مصرف نمک: از آنجایی که مصرف نمک باعث حفظ آب در بدن می‌شود، بنابراین توصیه می‌شود که مصرف نوشیدنی‌ها و مواد غذایی غنی از سدیم را کاهش دهید.

کاهش مصرف کافپین: نوشیدنی‌های کافئین دار باعث بدتر شدن علائمی مانند وزوز گوش می‌شوند، بنابراین بهتر است که مقدار این محرک را در رژیم غذایی خود کاهش دهید.

افزایش وعده‌های غذایی: مصرف پنج یا شش وعده غذایی کوچک به جای سه وعده‌ی حجیم در روز برای بدن مفیدتر است، این الگوی غذایی با حفظ متابولیسم و کنترل مایعات بدن باعث بهبودی علائم بیماری مینیر می‌شود، همچنین انتخاب یک شیوه زندگی سالم می‌تواند میزان و شدت علائم بیماری مینیر را کاهش دهد.

اجتناب از مصرف الکل: الکل می‌تواند حجم مایع گوش داخلی را به شیوه‌های مضر تحت تاثیر قرار دهد، بنابراین باید از مصرف مشروبات الکلی پرهیز شود.

مصرف مایعات بیشتر: سعی کنید به طور منظم آب مصرف کنید و در آب وهوای گرم و ورزش شدید حواستان به تامین آب بدن باشد.

پرهیز از مصرف اسیدآمینه‌ی تیرامین: تیرامین یک اسید آمینه موجود در طیف وسیعی از غذاها، از جمله جگر مرغ، گوشت دودی، شراب قرمز، پنیر به عمل رسیده، آجیل و ماست است و محرک شناخته شده‌ی میگرن است، بنابراین تا حدالامکان از مصرف آن اجتناب کنید.

داروها:

این داروها عبارتند از:

• داروهای بیماری حرکت مانند مکلیزین یا دیازپام که به حالت تهوع و استفراغ در حین چرخش و حرکت کمک می‌کند.
• داروهای ضد تهوع مانند پروکلروپرازین که در درمان حالت تهوع در حین سرگیجه مؤثر است.
• داروهای ادرارآور، برای مثال ترکیبی از تریامترین و هیدروکلروتیازید به کاهش احتباس مایعات کمک می‌کند.
• کاهش مایع احتباسی بدن به تنظیم حجم و فشار مایع درون گوش کمک و باعث کاهش علائم و تکرر حمله‌ها می‌شود.

تزریق در گوش میانی:

تزریق برخی داروها به گوش میانی علائم سرگیجه را بهبود می‌بخشد، که عبارتند از جنتامایسین، آنتی بیوتیک و استروئیدها از جمله دگزامتازون.

عمل جراحی:

در صورت عدم پاسخ دهی به اقدامات درمانی دیگر یا علائم شدید عمل جراحی گزینه‌ی مناسبی است، گزینه‌های جراحی عبارتند از:

باز کردن و تخلیه‌ی کیسه اندولنفاتیک: که در آن بخش کوچکی از استخوان کیسه اندولنفاتیک برداشته می‌شود.

لابیرنتکتومی: بخشی از گوش داخلی را با استفاده از عمل جراحی برمی‌دارند.

قطع عصب وستیبولار: در این اقدام عصب وستیبولار برش داده می‌شود.

درمان توانبخشی وستیبولار: این اقدام از طریق تمرینات و فعالیت‌هایی با هدف کمک به بدن و توانایی پردازش اطلاعات درست توسط مغز باعث کمک به افرادی که در بین حملات سرگیجه دچار اختلال در تعادل هستند، می‌شود و به افرادی که توانایی شنوایی خود را از دست داده اند، کمک می‌کند.

در دکترتو می‌توانید با بهترین پزشکان متخصص گوش و حلق و بینی در شهر خود آشنا شوید، با آنها به صورت تلفنی یا آنلاین مشورت کنید و همچنین برای دریافت نوبت ویزیت حضوری اقدام کنید.