پاپ اسمیر یک آزمایش پزشکی است که برای شناسایی تغییرات غیرطبیعی در سلول‌های دهانه رحم (سرویکس) انجام می‌شود. این آزمایش به منظور غربالگری سرطان دهانه رحم و همچنین تشخیص عفونت‌ها یا شرایطی که ممکن است به سرطان تبدیل شوند، استفاده می‌شود. در تفسیر پاپ اسمیر اگر نتایج پاپ اسمیر طبیعی باشد، به این معنی است که سلول‌های دهانه رحم سالم هستند و تغییرات غیرطبیعی یا علائم سرطان وجود ندارد.
سوالی که مطرح می شود این است که قبل از ازمایش پاپ اسمیر چه نکاتی را رعایت کنیم؟ اگرچه تست پاپ اسمیر معمولاً ساده است، اما نتایج آن می‌تواند به‌طور مستقیم بر سلامت فرد تأثیر بگذارد. برای اطمینان از دریافت بهترین نتیجه، باید به توصیه‌های پزشک خود در مورد زمان انجام آزمایش و رعایت نکات مربوط به استفاده از داروها و محصولات واژینال توجه کنید.
تست پاپ اسمیر چند روز بعد از پریود که انجام شود نتایج دقیق‌تری به همراه خواهد داشت. اگر چه که انجام این تست در دوران قاعدگی ممنوع نیست، اما اگر بتوان آن را دیرتر و پس از پایان دوران قاعدگی انجام داد بهتر است.
بهترین زمان تست پاپ اسمیر به عوامل مختلفی بستگی دارد. سن، بارداری بودن یا نبودن، قرار داشتن در دوران پریود و حتی سابقه فعالیت جنسی تمامی مواردی هستند که در این موضوع موثر خواهند بود.
آزمایش کشت ادرار یکی از دقیق‌ترین روش‌ها برای تشخیص عفونت‌های ادراری است که در آن نمونه ادرار بر روی محیط کشت قرار می‌گیرد تا رشد باکتری‌ها بررسی شود. این آزمایش به ویژه برای شناسایی عفونت‌های ادراری مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها و تعیین حساسیت باکتری‌ها به درمان‌های مختلف کاربرد دارد.
آزمایش ادرار برای تشخیص بارداری یکی از ساده‌ترین و رایج‌ترین روش‌ها است که در آن وجود هورمون گنادوتروپین کوریونیک انسانی (hCG) در ادرار بررسی می‌شود. این هورمون بعد از لانه‌گزینی تخمک بارور شده در دیواره رحم به مقدار قابل توجهی افزایش می‌یابد. در آزمایش ادرار بارداری، اگر سطح hCG به حد مشخصی برسد، نتیجه مثبت خواهد بود که نشان‌دهنده بارداری است.
pH ادرار می‌تواند نشان‌دهنده وضعیت سلامت کلیه‌ها و عملکرد آنها باشد. ادرار با pH پایین‌تر (اسیدی) می‌تواند نشان‌دهنده تغذیه غنی از پروتئین یا اختلالات متابولیک باشد، در حالی که ادرار با pH بالاتر (قلیایی) ممکن است به مشکلاتی نظیر عفونت‌های ادراری یا سنگ کلیه قلیایی اشاره کند. اندازه‌گیری pH در آزمایش ادرار ابزاری مهم برای تشخیص انواع مختلف بیماری‌های ادراری و متابولیک است.
وجود سلول‌های سفید خون (WBC) در آزمایش ادرار یکی از نشانه‌های شایع عفونت‌های دستگاه ادراری است. سلول‌های WBC معمولا در پاسخ به عفونت یا التهاب به ناحیه‌ای که دچار آسیب یا عفونت شده است، مهاجرت می‌کنند. اگر مقدار قابل توجهی از این سلول‌ها در ادرار مشاهده شود، احتمال عفونت‌های ادراری مانند سیستیت (عفونت مثانه) یا پیلونفریت (عفونت کلیه) وجود دارد.
وجود خون در آزمایش ادرار (Hematuria) ممکن است به دلایل مختلفی از جمله آسیب به مجاری ادراری، سنگ‌های کلیه، عفونت‌های ادراری یا حتی بیماری‌های جدی‌تر مانند تومورهای ادراری ایجاد شود. در بسیاری از موارد، وجود مقدار کمی خون در ادرار می‌تواند نشانه‌ای از عفونت خفیف باشد، اما در برخی موارد نیاز به بررسی‌های بیشتر برای شناسایی علل اصلی وجود خون در ادرار وجود دارد.
وجود باکتری‌ها (Bacteria) در آزمایش ادرار نشان‌دهنده عفونت‌های ادراری است که می‌تواند به علت ورود باکتری‌ها به دستگاه ادراری ایجاد شود. این باکتری‌ها معمولا از طریق مجاری ادراری وارد مثانه یا کلیه‌ها می‌شوند و در صورت عدم درمان، می‌توانند به عفونت‌های جدی‌تری مانند پیلونفریت منجر شوند.
وجود rbc (گلبول‌های قرمز) در آزمایش ادرار معمولا نشانه‌ای از خونریزی در دستگاه ادراری است. این وضعیت می‌تواند به علت عفونت‌های ادراری، سنگ کلیه، مشکلات کلیوی مانند گلومرولونفریت، یا آسیب‌های فیزیکی به دستگاه ادراری رخ دهد. همچنین، فشار خون بالا و پره‌اکلامپسی در دوران بارداری می‌توانند باعث افزایش rbc در ادرار شوند. درمان بستگی به علت زمینه‌ای دارد و نیاز به مشاوره پزشکی دارد.
بازوفیل بخشی از گلبول‌های سفید خون است و یک جزئی از سیستم ایمنی بدن محسوب می‌شود.