فهرست مطالب
آلزایمر یک بیماری مغزی پیشرونده است که حافظه و تواناییهای شناختی فرد را به مرور از بین میبرد. پرسش مهم بسیاری از خانوادهها این است که افرادی که آلزایمر میگیرند چقدر زنده می مانند. به طور میانگین، طول عمر بیماران آلزایمر بین ۴ تا ۱۰ سال پس از تشخیص تخمین زده میشود، هرچند برخی افراد بیش از ۱۵ سال با این بیماری زندگی میکنند. دانستن این موضوع به خانوادهها کمک میکند تا بهتر برنامهریزی کنند و کیفیت زندگی بیمار را در سالهای باقیمانده افزایش دهند. در این مقاله از دکترتو با شما هستیم تا به طور مفصل به این سوال پاسخ دهیم. با ما همراه باشید.
عوامل موثر بر طول عمر در افراد مبتلا به آلزایمر
طول عمر بیماران آلزایمر تنها به خود بیماری محدود نمیشود، بلکه تحت تأثیر مجموعهای از شرایط مختلف قرار دارد. عواملی مانند سن شروع بیماری، شدت علائم، وضعیت کلی سلامت و همچنین کیفیت مراقبتهای پزشکی، همگی در تعیین مدت زمان زندگی فرد نقش مهمی دارند. شناخت این عوامل کمک میکند تا خانوادهها و مراقبان درک بهتری از شرایط بیمار آلزایمر داشته باشند و بتوانند اقدامات مؤثرتری برای افزایش امید به زندگی او انجام دهند. در ادامه هر یک از این عوامل را به صورت جداگانه بررسی میکنیم.
متن انگلیسی:
به نقل از سایت mayoclinic
On average, people with Alzheimer’s disease live between three and 11 years after diagnosis. But some live 20 years or more.
ترجمه فارسی:
به طور میانگین، افراد مبتلا به آلزایمر بین سه تا یازده سال پس از تشخیص زندگی میکنند، اما بعضی از آنها ممکن است ۲۰ سال یا حتی بیشتر عمر کنند.
۱. سن شروع آلزایمر
وقتی آلزایمر در سنین پایینتر آغاز میشود، معمولاً با سرعت بیشتری پیشرفت میکند و میتواند طول عمر بیمار را کاهش دهد. در مقابل، شروع بیماری در سنین بالاتر مثل پس از ۷۵ سالگی اغلب با پیشرفت کندتر همراه است و امکان زندگی طولانیتر را فراهم میکند. به همین دلیل سن شروع بیماری یکی از مهمترین عوامل تعیینکننده در طول عمر بیماران آلزایمر است. بهتر است به این مضوع توجه داشته باشید که تحقیقات به تازگی نشان داده ارتباط سن شروع با سرعت افت و بقا یکنواخت نیست و شواهد جدید حتی بقای طولانیتر را در شروع زودرس گزارش کردهاند.
۲. شدت علائم آلزایمر
شدت علائم آلزایمر در هر فرد متفاوت است. برخی بیماران در مراحل اولیه تنها مشکلات خفیفی در حافظه دارند و برای سالها میتوانند زندگی نسبتاً مستقلی داشته باشند. در چنین شرایطی، احتمال زنده ماندن بیشتر خواهد بود. اما در بیمارانی که علائم شدیدتر و زودتر ظاهر میشود، توانایی انجام کارهای روزمره به سرعت کاهش مییابد. این افراد بیشتر در معرض عوارض جانبی مانند عفونت، افتادن و سوءتغذیه قرار میگیرند. شدت علائم نه تنها بر کیفیت زندگی تأثیر میگذارد بلکه به طور مستقیم با مدت زمان زندگی بیمار ارتباط دارد. هرچه علائم پیشرفتهتر باشد، خطر کاهش طول عمر افزایش پیدا میکند.
۳. سلامت کلی بیمار
سلامت کلی نقش مهمی در طول عمر بیماران آلزایمر دارد. افرادی که از نظر جسمی فعالترند و بیماریهای مزمن کمتری دارند، معمولاً بیشتر زنده میمانند، در حالی که مشکلاتی مثل دیابت یا بیماری قلبی روند بیماری را سریعتر میکند. همچنین سلامت روانی و حمایت خانواده باعث کاهش افسردگی و افزایش امید به زندگی میشود. در مجموع، سبک زندگی سالم و مراقبت مناسب میتواند به طولانیتر شدن عمر بیماران کمک کند.
۴. مراقبت های پزشکی از بیمار
میزان و کیفیت مراقبتهای پزشکی یکی دیگر از عوامل کلیدی در طول عمر بیماران آلزایمر است. بیمارانی که دسترسی به مراقبتهای تخصصی دارند، معمولاً دیرتر دچار عوارض شدید میشوند. کنترل بیماریهای همراه، استفاده صحیح از داروها و انجام معاینات منظم میتواند از پیشرفت سریع علائم جلوگیری کند. همچنین مراقبت در خانه، تغذیه مناسب و پیشگیری از حوادثی مانند زمین خوردن، نقش اساسی در افزایش طول عمر دارند. از سوی دیگر، بیمارانی که به دلیل نبود حمایت یا خدمات درمانی کافی رها میشوند، با سرعت بیشتری علائم حاد بیماری را تجربه میکنند و در نتیجه، زودتر جان خود را از دست میدهند.
عامل مؤثر بر طول عمر | ارتباط عامل با طول عمر |
---|---|
سن شروع بیماری | شروع در سن پایینتر با پیشرفت سریعتر و کاهش طول عمر همراه است. |
شدت علائم بیماری | علائم خفیف با طول عمر بالاتر همراه است. |
سلامت کلی جسمی و روانی | سلامت بهتر، مقاومت بیشتر در برابر عوارض و کند شدن روند بیماری دارد. |
مراقبتهای پزشکی و حمایتی | مراقبت تخصصی و مداوم باعث کاهش سرعت پیشرفت و پیشگیری از عوارض میشود. |
آلزایمر و مرگ زودرس
شرایط ناشی از آلزایمر میتواند منجر به مرگ زودرس شود. ناتوانی در کنترل فعالیتهای روزمره، ضعف عمومی بدن و وابستگی شدید به دیگران، زمینه را برای بیماریهای ثانویه فراهم میکند. بسیاری از بیماران در مراحل پیشرفته، توانایی بلع خود را از دست میدهند و همین امر خطر سوءتغذیه و کمآبی را افزایش میدهد. مشکلات حرکتی نیز ریسک زخم بستر و عفونت را بالا میبرد. این عوامل به تدریج بدن را ضعیف میکند و احتمال مرگ زودرس را در بیماران آلزایمر بالا میبرد. بنابراین مراقبت صحیح و مداوم میتواند نقش مهمی در کاهش این خطر ایفا کند.
احتمال مرگ در مراحل بیماری آلزایمر
در مراحل اولیه آلزایمر، بیماران معمولاً سالها زنده میمانند و حتی استقلال نسبی دارند. اما با ورود به مراحل میانی، علائم شدیدتر میشود و احتمال بیماریهای همراه و مشکلات جسمی بالا میرود. در نهایت در مراحل پایانی، خطر مرگ به شدت افزایش مییابد و بیشتر بیماران به دلیل عوارضی مانند عفونت ریه یا مشکلات تغذیهای جان خود را از دست میدهند.
متن انگلیسی:
به نقل از سایت nhs
The symptoms of Alzheimer’s disease progress slowly over several years. Sometimes these symptoms are confused with other conditions and may initially be put down to old age. The rate at which the symptoms progress is different for each individual.
ترجمه فارسی:
علائم بیماری آلزایمر بهتدریج و طی چندین سال پیشرفت میکنند. گاهی این علائم با بیماریهای دیگر اشتباه گرفته میشوند و در ابتدا به حساب پیری گذاشته میشوند. سرعت پیشرفت علائم در هر فرد متفاوت است.
امید به زندگی در بیماران آلزایمر
میانگین امید به زندگی در بیماران آلزایمر، همانطور که اشاره شد، بین ۳ تا ۱۱ سال پس از تشخیص است. این آمار میانگین است و موارد استثنا وجود دارد. برخی بیماران ممکن است تنها دو سال پس از تشخیص زنده بمانند و برخی دیگر بیش از ۱۵ سال.
امید به زندگی تا حد زیادی به مراقبت و شرایط جسمی و روحی بیمار بستگی دارد. خانوادههایی که آگاهی بیشتری نسبت به بیماری دارند، میتوانند کیفیت زندگی بیمار را بهبود دهند. بنابراین، اگرچه آلزایمر بیماری پیشرونده و بدون درمان قطعی است، اما هنوز میتوان با سبک زندگی مناسب و مراقبت دقیق، امید به زندگی بیماران را بهبود داد.
علت اصلی مرگ در بیماران آلزایمر
بیشتر بیماران آلزایمر به طور مستقیم به دلیل این بیماری نمیمیرند، بلکه عوارض ناشی از آن باعث مرگ میشود. عفونتهای تنفسی مانند ذاتالریه، شایعترین علت مرگ در این بیماران است. سوءتغذیه، کمآبی و مشکلات حرکتی نیز از دیگر دلایل مهم مرگ هستند. زخم بستر، عفونت مجاری ادراری و مشکلات قلبی نیز در بیماران پیشرفته آلزایمر بسیار رایج است. به همین دلیل تمرکز بر پیشگیری از این عوارض و مدیریت مشکلات جانبی میتواند در کاهش خطر مرگ و افزایش طول عمر بیماران نقش اساسی ایفا کند.
نتیجه گیری
پرسش «افرادی که آلزایمر می گیرند چقدر زنده می مانند» یکی از دغدغههای مهم خانوادهها است. پاسخ به این سؤال بسته به شرایط هر فرد متفاوت است، اما تحقیقات نشان میدهد که میانگین طول عمر بیماران آلزایمر بین ۴ تا ۱۰ سال پس از تشخیص است.
عواملی مانند سن شروع بیماری، شدت علائم، وضعیت کلی سلامت و کیفیت مراقبتهای پزشکی تأثیر مستقیمی بر طول عمر دارند. با وجود اینکه آلزایمر درمان قطعی ندارد، اما مدیریت صحیح بیماری میتواند کیفیت و مدت زندگی بیماران را افزایش دهد. بنابراین آگاهی، مراقبت منظم و حمایت خانواده، کلید اصلی برای افزایش امید به زندگی در بیماران آلزایمر است. هرچه توجه بیشتری به نیازهای جسمی و روحی فرد مبتلا شود، احتمال زندگی طولانیتر و آرامتر بیشتر خواهد بود.
دکترتو مراقب سلامتی شماست!