درمان ساییدگی زانو با هدف کاهش درد، بهبود حرکت و جلوگیری از پیشرفت آرتروز انجام می‌شود. این درمان‌ها شامل روش‌های دارویی، غیرجراحی و در موارد پیشرفته، جراحی هستند.
ساییدگی زانو یکی از شایع‌ترین مشکلات مفصلی است که بیشتر در افراد بالای ۵۰ سال دیده می‌شود و به‌دلیل فرسایش تدریجی غضروف ایجاد می‌گردد. این بیماری در ابتدا با علائمی خفیف مانند درد هنگام فعالیت، خشکی صبحگاهی یا پس از نشستن طولانی بروز می‌کند، اما به مرور با تورم، محدودیت حرکتی، صدای تق‌تق و حتی ناپایداری مفصل همراه می‌شود. تشخیص و درمان زودهنگام علائم ساییدگی زانو نقش مهمی در کنترل بیماری، پیشگیری از پیشرفت آن و حفظ کیفیت زندگی فرد دارد.
ساییدگی زانو یا آرتروز زانو یکی از شایع‌ترین مشکلات مفصلی است که بر اثر تخریب تدریجی غضروف ایجاد می‌شود و با علائمی مثل درد، خشکی، تورم و محدودیت حرکتی همراه است. این بیماری فقط مختص سالمندان نیست و در جوانان هم به دلیل عواملی مانند اضافه‌وزن، آسیب ورزشی یا ناهنجاری‌های ساختاری دیده می‌شود. ساییدگی زانو انواع مختلفی دارد که شدت و محل آسیب در آن متفاوت است و در صورت بی‌توجهی می‌تواند منجر به ناتوانی حرکتی و نیاز به جراحی شود. تشخیص زودهنگام، درمان مناسب و تغییر سبک زندگی بهترین راه برای کنترل و پیشگیری از عوارض جدی این بیماری است.
بهترین سن برای درمان پای پرانتزی معمولاً دوران کودکی تا نوجوانی است، اما در برخی موارد، درمان در بزرگسالی نیز ممکن است. مشاوره با متخصص ارتوپدی در انتخاب زمان مناسب مهم است. پاچنبری یک ناهنجاری مادرزادی است که به‌صورت خود‌به‌خود بهبود نمی‌یابد و نیاز به مداخله درمانی دارد. درمان زودهنگام، به‌ویژه در ماه‌های ابتدایی زندگی، نقش کلیدی در موفقیت درمان ایفا می‌کند.
در موارد شدید پای پرانتزی که با فیزیوتراپی یا کفش طبی بهبود نیافته‌اند، عمل پای پرانتزی راه‌حل قطعی محسوب می‌شود. این عمل با هدف تصحیح زاویه استخوان‌ها انجام می‌شود و دوران نقاهت چند هفته‌ای دارد. مشاوره با جراح ارتوپد پیش از تصمیم‌گیری ضروری است.
پای پرانتزی در کودکان، اصطلاح عامیانه‌ای برای پاچنبری است که از بدو تولد وجود دارد و باعث می‌شود پاها به سمت داخل و پایین متمایل شوند. علت اصلی آن کوتاهی و سفتی تاندون‌هاست و در بیشتر نوزادان بدون مشکل پزشکی دیگر رخ می‌دهد. این وضعیت معمولاً در سال اول زندگی طبیعی است اما در صورت ادامه بعد از ۳ سالگی یا شدت زیاد، نیاز به بررسی و درمان دارد. تشخیص با معاینه فیزیکی و گاهی رادیوگرافی انجام می‌شود. درمان زودهنگام، شامل نظارت رشد، بریس، کفش طبی یا جراحی، فرم پا را اصلاح و از عوارض آینده جلوگیری می‌کند.
در رفتگی آرنج یک آسیب شایع است که به دلیل ضربه یا کشیدگی شدید ایجاد می‌شود و می‌تواند باعث درد، تغییر شکل و محدودیت حرکت شود. درمان سریع با جا انداختن مفصل و فیزیوتراپی برای بازگشت عملکرد مفصل ضروری است. در صورت عدم درمان به موقع، عوارضی مانند آسیب عصبی یا آرتروز زودرس ممکن است رخ دهد. پیشگیری با استفاده از وسایل محافظ و تقویت عضلات اطراف مفصل امکان‌پذیر است.
در رفتگی لگن یک آسیب جدی است که در صورت درمان نکردن به موقع، می‌تواند منجر به مشکلات بلندمدت شود. تشخیص زودهنگام و درمان صحیح این مشکل می‌تواند از بروز عوارض شدیدتر مانند آرتروز و آسیب‌های دائمی به مفصل جلوگیری کند.
علائم در رفتگی مچ پا شامل درد شدید، تورم و کبودی، تغییر شکل ظاهری پا، التهاب و حساسیت به لمس، عدم توانایی در حدکت دادن پا و ناتوانی در حرکت و ایستادن است. شناخت به موقع علائم در رفتگی مچ پا نقشی کلیدی در پیشگیری از آسیب‌های جدی‌تر ایفا می‌کند.
دررفتگی فک زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان فک پایین (ماندیبل) از مفصل گیجگاهی‌فکی (TMJ) خارج می‌شود، که اغلب بر اثر باز کردن بیش‌ازحد دهان مانند خمیازه شدید، ضربه مستقیم یا حرکات ناگهانی رخ می‌دهد. علائم این آسیب شامل ناتوانی در بستن دهان، درد شدید در ناحیه فک و گوش، تورم و دشواری در صحبت کردن یا بلعیدن است. دررفتگی فک باید توسط پزشک به‌صورت دستی جا انداخته شود و تا آن زمان، فرد باید از حرکت دادن فک و صحبت کردن پرهیز کند.
استراحت بعد از پی آر پی زانو برای بهبود و ترمیم مفصل ضروری است. رعایت استراحت مناسب در روزهای اول، مخصوصاً در ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از درمان، به جذب مناسب پلاکت‌ها و کاهش تورم کمک می‌کند. در دوران بهبودی، استفاده از عصا یا واکر برای حمایت از مفصل و کاهش فشار بر آن توصیه می‌شود. در برخی موارد، استفاده از بند شانه برای شانه‌ها یا استفاده از دستگاه‌های بی‌حرکتی برای مفاصل دیگر ممکن است ضروری باشد.
بعد از انجام پی آر پی زانو، بیمار باید مراقبت‌های ویژه‌ای را رعایت کند تا فرآیند بهبودی سریع‌تر و مؤثرتر باشد. این مراقبت‌ها شامل استراحت کافی، خودداری از فعالیت‌های سنگین یا فشار آوردن به زانو، مصرف داروهای تجویز شده برای تسکین درد و کاهش التهاب، پیروی از رژیم غذایی مناسب و استفاده از کمپرس سرد برای کاهش ورم و تسریع بهبودی می‌باشد. رعایت این نکات به بهبود عملکرد زانو کمک کرده و از بروز مشکلات اضافی جلوگیری می‌کند.