انواع داروهای پارکینسون کدامند؟

آیا داروهای پارکینسون را می‌شناسید؟ بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی مزمن است که روی روند حرکتی بدن تاثیر می‌گذارد. کاهش سطح دوپامین در مغز باعث بروز علائم این بیماری می‌شود مانند لرزش، سفتی و افتادگی عضلات، کاهش توانایی حرکتی، مشکلات در تعادل و همچنین مشکلات کنترل حرکتی دست‌ها و پاها.

برای درمان بیماری پارکینسون، انواع مختلفی از داروها و روش‌های درمانی موجود هستند که با هدف افزایش سطح دوپامین در مغز، کنترل علائم حرکتی و کاهش تاثیرات بیماری بر روند زندگی فرد استفاده می‌شوند. مهمترین نکته در خصوص داروهای پارکینسون این است که هر فرد ممکن است به طور متفاوت به درمان و داروها پاسخ دهد.

اگر دچار علائم پارکینسون هستید، حتما برای مصرف دارو با متخصص مغز و اعصاب مشورت کنید. شما می‌توانید از طریق سایت دکترتو با بهترین پزشکان در ارتباط باشید. در دکترتو علاوه بر سیستم تعیین وقت حضوری امکان مشاوره آنلاین و تلفنی با پزشکان وجود دارد.

داروهای پارکینسون چیست؟

داروهای مورد استفاده در درمان بیماری پارکینسون برای کنترل علائم بیماری، بهبود حرکت و بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا استفاده می‌شوند و علائم این بیماری مغز و اعصاب را تسکین می‌دهند. برخی از داروهای رایج برای پارکینسون عبارتند از:

• لوودوپا (Levodopa)

داروی کلیدی برای درمان پارکینسون است که به عنوان پیش‌ساز دوپامین در مغز عمل کرده و سطح دوپامین را افزایش می‌دهد. این افزایش در سطح دوپامین باعث کاهش علائم بیماری می‌شود.

• آگونیست‌های دوپامینرژیک

به عنوان مهارکننده‌های مستقیم گیرنده‌های دوپامین در مغز عمل کرده که علائم بیماری را کاهش دهند و بهبود حرکت و عملکرد عصبی را ایجاد کنند.

• آنتی‌کولینرژیک‌ها

روی سیستم عصبی اسکولینرژیک (سیستم عصبی مرکزی و محیطی که از استخراج اسکولین به عنوان ماده واسطه استفاده می‌کند) اثر می‌گذارند. علائم بیماری پارکینسون را کاهش داده و تاثیرات عوارض جانبی داروهای دیگر را تسکین می‌دهند.

• آمانتادین (Amantadine)

یک داروی ضد ویروسی که در مراحل ابتدایی بیماری تجویز شده و با اثرگذاری روی سیستم عصبی علائم پارکینسون را بهبود می‌بخشد.

نگران تداخل داروهای مصرفی هستی؟

با مشورت متخصص خیال خودت رو راحت کن.

مشاوره داروییدکتر فوق تخصص مغز و اعصاب

لیست داروهای ضد پارکینسون

در ادامه، لیستی از داروهای استفاده شده در درمان بیماری پارکینسون را آورده‌ایم، اما توجه داشته باشید که هر فرد ممکن است نیاز به ترکیب مختلفی از این داروها داشته باشد و درمان باید توسط پزشک معالج مشخص شود.

۱. داروی پارکینسون مادوپار (داروی پارکینسون لوودوپا)

مادوپار یا داروی لوودوپا یکی از داروهای اصلی استفاده شده در درمان بیماری پارکینسون است که به عنوان پیش‌دارو به کار رفته و در بدن به دوپامین تبدیل می‌شود. مادوپار برای کاهش علایم بیماری پارکینسون مانند لرزش، سفتی عضلات، ضعف حرکتی و عدم توازن در ترکیب با کاربیدوپا و بنزرازید مورد استفاده قرار می‌گیرد.

یکی از داروهای اصلی استفاده شده در درمان این بیماری است و علائم پارکینسون را کاهش می‌دهد. این دارو معمولا در ترکیب با کاربیدوپا یا بنزرازید استفاده می‌شود که از تبدیل لوودوپا به دوپامین در خارج از مغز جلوگیری کرده و به این ترتیب میزان لوودوپا که به مغز می‌رسد، افزایش می‌دهند و نتایج بهتری در کنترل علائم بیماری پارکینسون به ارمغان می‌آورند.

متن انگلیسی:
Levodopa is the most effective drug for the treatment of symptoms of Parkinson disease
ترجمه متن:
لوودوپا موثرترین قرص برای درمان علائم پارکینسون است.

uptodate

۲. داروی لپارسید برای پارکینسون

لپارودوپا یا لپارسید یکی از داروهای اصلی استفاده شده در درمان بیماری پارکینسون است که ماده فعال لوودوپا را در خود دارد که به عنوان یک پیش‌دارو عمل می‌کند و در بدن به دوپامین تبدیل می‌شود.

۳. داروی دپرنیل

داروی دپرنیل به عنوان مهارکننده MAO-B عمل می‌کند که آنزیم مسئول تجزیه دوپامین در مغز است. با مهار عملکرد این آنزیم، میزان دوپامین در مغز افزایش و علائم بیماری پارکینسون کاهش می‌یابد.

۴. داروی آنتی کولینرژیک

گروهی از داروها هستند که به عنوان مهارکننده‌ گیرنده‌های کولینرژیک عمل می‌کنند. گیرنده‌های کولینرژیک در سطح سلول‌های عصبی و موسکولار قرار دارند و با اتصال به آن‌ها، انتقال پیام‌های عصبی و تنظیم فعالیت موسکلی را کنترل می‌کنند.

۵. قرص و آمپول بنزتروپین

داروی آنتی کولینرژیک است که به عنوان آنتاگونیست گیرنده موسکارینیک عمل می‌کند و روی سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارد و اثرات آنتی کولینرژیک ایجاد می‌کند. این دارو می‌تواند لرزش، سفتی عضلانی و سایر علائم مرتبط با بیماری پارکینسون را کاهش دهد. به‌علاوه اینکه برای درمان عوارض جانبی ایجاد شده توسط برخی داروهای ضد روان‌پریشی مانند داروهای ضدپارکینسونی از خانواده فنوتیازین نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بنزتروپین به صورت قرص و آمپول تجویز می‌شود. قرص بنزتروپین برای مصرف دهانی است و معمولا سه بار در روز تجویز می‌شود. آمپول بنزتروپین برای استفاده تزریقی در مواردی که نیاز به جذب سریع تر دارو وجود دارد، استفاده می‌شود.

۶. داروی آگونیست دوپامین برای پارکینسون

این داروها به عنوان جایگزین یا به عنوان مکمل برای داروهای دوپامین مصرف می‌شوند و تاثیرات مشابه دوپامین را در سیستم عصبی مرکزی تقلید می‌کنند. بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون که به داروهای آگونیست دوپامین پاسخ خوبی نشان می‌دهند، ممکن است بهبود قابل توجهی در علائم بیماری مانند لرزش، سفتی عضلانی، کندی حرکتی و عدم تعادل داشته باشند. بعضی از داروهای آگونیست دوپامین عبارتند از:

• روپینیرول
• پرامیپکسول
• آپومورفین
• روتیگوتین

استفاده از داروهای آگونیست دوپامین ممکن است باعث بروز عوارض جانبی مانند تهوع، استفراغ، سردرد، افزایش خواب‌آلودگی، سرگیجه و رفتارهای ناهنجار شود.

۷. داروی پارکینسون سلژین

این دارو به عنوان مهارکننده آنزیم مونوآمین اکسیداز نوع ب عمل می‌کند که با مهار آن، سطح دوپامین در مغز افزایش یافته و علائم بیماری پارکینسون کنترل می‌شوند. سلژین به دو شکل دارویی خوراکی (قرص‌های خوراکی) و شکل پوستی (چسب ترانسدرمال) موجود است. شکل خوراکی سلژین برای مصرف دهانی است و معمولا یک یا دو بار در روز مصرف می‌شود. شکل پوستی سلژین نوعی چسب است که روی پوست قرار می‌گیرد و ماده موثره به تدریج از طریق پوست جذب می‌شود.

۸. قرص پرامیپکسول

این دارو عملکردی مشابه با دوپامین دارد و به عنوان دوپامین مصنوعی عمل می‌کند. با افزایش سطح دوپامین در مغز، کنترل علائم بیماری پارکینسون ممکن است بهبود یابد. قرص پرامیپکسول به صورت خوراکی در دسترس است، دوز و زمان مصرف داروی پرامی پکسول توسط پزشک تعیین می‌شود. در برخی افراد عوارض جانبی مانند افزایش وزن، افزایش خطر افسردگی و افزایش ریسک رفتارهای خودکشی، تهوع، استفراغ، سردرد، خواب آلودگی، سرگیجه و رفتارهای ناهنجار دیده می‌شود.

۹. داروی آمانتادین

یک داروی ضدویروسی برای درمان پارکینسون که از طریق چند مکانیسم روی سیستم عصبی مرکزی تاثیر می‌گذارد. آمانتادین به صورت قرص‌ خوراکی در دسترس است و یک یا دو بار در روز مصرف می‌شود. عوارض جانبی آن شامل خشکی دهان، اختلالات گوارشی (مانند تهوع، استفراغ و اسهال)، افزایش خواب‌آلودگی، اختلالات خواب (مانند بیداری شبانه) و اختلالات اعصاب (مانند سردرد و سرگیجه) می‌شوند.

‏۱۰. داروی تیروزین هیدروکسیلاز

داروی تیروزین هیدروکسیلاز در واقع آنزیم است و نه یک دارو که در بدن برای تولید دوپامین استفاده می‌شود. در بیماری پارکینسون، کاهش سطح دوپامین در مغز رخ می‌دهد، به همین دلیل برخی از داروها و درمان‌هایی مورد استفاده قرار می‌گیرند تا سطح دوپامین را افزایش دهند و علائم بیماری را کنترل کنند.

۱۱. قرص تولکاپون برای پارکینسون

داروی ضد پارکینسونی که به عنوان مهارکننده کاتکول‌O-متیل ترانسفراز عمل می‌کند و به بهبود علائم این بیماری کمک می‌کند.

۱۲. قرص سافینامید

مهارکننده مونوآمین اکسیداز ب است که درواقع آنزیمی است که دوپامین را در بدن تجزیه می‌کند. با مهار عملکرد MAO-B، سافینامید باعث افزایش سطح دوپامین در مغز می‌شود و علائم بیماری پارکینسون را کنترل می‌کند. برخی از عوارض جانبی احتمالی سافینامید عبارتند از سرگیجه، افزایش آنزیم‌های کبدی، نفخ شکمی و اختلالات خواب.

۱۳. قرص بی پریدین

یک داروی ضد پارکینسونی برای کنترل علائم بیماری که به عنوان یک آنتی‌کولینرژیک عمل می‌کند. بی‌پریدین به عنوان داروی کمکی در درمان بیماری پارکینسون همراه با داروهای دیگری مانند لوودوپا یا آگونیست‌های دوپامینرژیک (مانند پرامیپکسول) تجویز می‌شود. ترکیب این داروها می‌تواند عملکرد مغز را بهبود بخشیده و علائم بیماری پارکینسون را کاهش دهد. برخی از عوارض جانبی بی‌پریدین شامل خشکی دهان، تاری دید، اضطراب، تپش قلب و اختلالات گوارشی می‌شود.

۱۴. پچ پوستی روتیگوتین برای پارکینسون

پچ پوستی روتیگوتین یک داروی ضد پارکینسونی برای کنترل علائم بیماری پارکینسون است که به عنوان آگونیست دوپامینرژیک عمل می‌کند، به این معنی که به گیرنده‌های دوپامین در مغز متصل می‌شود و عملکرد دوپامین را تقویت می‌کند. پچ پوستی روتیگوتین به صورت پچ کوچک و چسبنده روی پوست قرار می‌گیرد و ماده روتیگوتین را به طور پایدار و پیوسته به بدن تزریق می‌کند.

این روش تزریق پوستی به این دارو اجازه می‌دهد تا به طور مستقیم و پیوسته به سیستم عصبی مرکزی نفوذ و علائم بیماری پارکینسون را کنترل کند. مزایای استفاده از پچ پوستی عبارتند از استفاده آسان، جذب متداول و پایدار دارو، و امکان ارتقا و کاهش دوز راحت.

۱۵. داروی انتاکاپون

این دارو به عنوان مهارکننده کمپ دکاربوکسیلاز عمل می‌کند که آنزیمی است که لوودوپا را تجزیه می‌کند. با مهار عملکرد COMT، انتاکاپون باعث افزایش مدت اثر لوودوپا در بدن می‌شود و علائم بیماری پارکینسون را کنترل می‌کند. استفاده از انتاکاپون در ترکیب با لوودوپا می‌تواند موجب افزایش میزان لوودوپا در مغز شود. این ترکیب معمولا با نام تجاری «Stalevo» می‌شود. برخی از عوارض جانبی آن عبارتند از اختلالات گوارشی، افزایش ترشح عرق، تغییرات رنگ ادرار و آبریزش بینی.

‏۱۶. داروی ریواستیگمین

داروی ریواستیگمین در واقع یک داروی ضد دمانس است که برای درمان بیماران مبتلا به آلزایمر استفاده می‌شود و معمولا برای درمان پارکینسون تجویز نمی‌شود. ریواستیگمین در واقع مهارکننده آنزیم کولین استراز است که با کاهش فعالیت این آنزیم، سطح کولین در مغز را افزایش می‌دهد. این دارو به این صورت عمل می‌کند که کولین را که یک نوتروترانسمیتر است، در مغز حفظ می‌کند و فعالیت مغزی را بهبود می‌بخشد. این اثر ممکن است در کاهش علائم بیماری آلزایمر مؤثر باشد، اما اثرات آن روی بیماری پارکینسون معمولا محدود است.

۱۷. داروی روپینیرول

این دارو به گیرنده‌های دوپامین در مغز متصل می‌شود و عملکرد دوپامین را تقویت می‌کند و برای کنترل علائم بیماری پارکینسون مانند لرزش، سفتی عضلات و مشکلات حرکتی دیگر موثر است. روپینیرول به صورت قرص مصرف و به تدریج دوز آن تنظیم می‌شود. تاری دید، سردرد، افزایش ترشح عرق، تهوع و استفراغ از عوارض جانبی احتمالی مصرف روپینیرول هستند.

۱۸. داروی رازاگیلین

رازاگیلین به صورت قرص یکبار در روز تجویز شده و به تنهایی یا به‌صورت ترکیبی با دیگر داروهای پارکینسونی مانند لوودوپا استفاده می‌شود. هدف از مصرف رازاگیلین، بهبود علائم بیماری پارکینسون مانند لرزش، سفتی عضلات و مشکلات حرکتی دیگر است.

۱۹. داروی آپومورفین برای پارکینسون

آپومورفین معمولا به صورت زیرپوستی در مواقعی تجویز می‌شود که علائم بیماری پارکینسون برای بیماران ناشی از مصرف دیگر داروهای ضد پارکینسون کنترل نشده است. این دارو به عنوان داروی ضد افزایش زمانی اثر می‌کند و در موارد اضطراری می‌تواند درمانی سریع برای علائم بیماری فراهم کند.

۲۰. داروی تقویتی برای پارکینسون

درمان بیماری پارکینسون معمولا شامل استفاده از داروهای تقویتی می‌شود که عمدتا برای افزایش سطح دوپامین در مغز و کنترل علائم بیماری استفاده می‌شوند. دو دسته اصلی از داروهای تقویتی برای پارکینسون عبارتند از:

• لوودوپا
• پرامیپکسول
• روپینیرول
• روتیگوتین

لرزش دست اذیتت میکنه؟ برای درمان پارکینسون از متخصص نوبت بگیر.

دکتر پارکینسون

۲۱. داروی عطاری برای پارکینسون

در طب سنتی و عطاری، برخی گیاهان و ترکیبات عطاری به عنوان مکمل‌ و درمان‌ گیاهی برای کمک به کنترل علائم بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار می‌گیرند. توجه کنید که داروهای عطاری برای درمان پارکینسون به تنهایی معتبر نیستند و باید با مشورت و نظارت پزشک متخصص استفاده شوند. برخی از گیاهان مانند موسیر، زعفران، گیاهان ضداکسیدان مانند گینکو بیلوبا و میسو از داروی عطاری برای پارکینسون هستند.

بهترین قرص برای پارکینسون

در جدول زیر بهترین قرص ها برای پارکینسون را آورده‌ایم:

نام دارو	نوع دارو
لوودوپا	پیش‌دارو دوپامین
کاربیدوپا	مهارکننده تجزیه لوودوپا
پرامیپکسول	آگونیست دوپامینرژیک
روپینیرول	آگونیست دوپامینرژیک
روتیگوتین	آگونیست دوپامینرژیک
سیلگیلین	مهارکننده مونوآمین استراز
راساگیلین	مهارکننده مونوآمین استراز
انتاکاپون	مهارکننده کاهش مقدار دوپامین
آمانتادین	آنتی ویروس و آنتی‌پارکینسون

در کنار مصرف این دارو رعایت رژیم غذایی هم اهمیت زیادی دارد. مصرف مواد غذایی مفید برای پارکینسون و دوری از غذاهای مضر برای پارکینسون را فراموش نکنید.

متن انگلیسی:
There is no one best mix of Parkinson’s medicines. You and your doctor will have to try a few treatment approaches to figure out the best one for you
ترجمه متن:
بهترین ترکیب داروهای پارکینسون وجود ندارد. شما و پزشکتان باید چند روش درمانی را امتحان کنید تا بهترین روش را برای خود بیابید.

webmd

بهترین قرص خارجی برای پارکینسون

بهترین قرص خارجی برای درمان پارکینسون بسته به شرایط و نیازهای هر فرد متفاوت است. تصمیم در مورد استفاده از قرص خاص باید توسط پزشک متخصص پارکینسون گرفته شود. لوودوپا به عنوان بهترین قرص برای درمان علائم پارکینسون، کندی حرکت ناشی از این بیماری را بهبود می‌بخشد.

‏جدیدترین داروی پارکینسون در ایران

راه اصلی درمان این بیماری دارو است و قرص مادوپار به عنوان جدیدترین داروی پارکینسون در ایران به شمار می‌آید.

نتیجه‌گیری و راهنمای مراجعه به پزشک

داروهای پارکینسون مهمترین روش درمانی برای کنترل علائم پارکینسون هستند. معمولا، داروها برای کنترل سطح دوپامین در مغز استفاده می‌شوند و می‌توانند بهبود قابل توجهی در علائم پارکینسون ایجاد کنند. با این حال، هر فردی نیاز به رژیم دارویی خاصی دارد که توسط پزشک تجویز شده است. مهم است که دستورات پزشک را به دقت دنبال کنید و در صورت نیاز به تغییر دوز یا درمان، با او مشورت کنید.

همچنین، همواره به یاد داشته باشید که درمان پارکینسون بیشتر از یک روش است و ممکن است نیاز به ترکیب درمان دارویی، فیزیوتراپی، تمرینات و مشاوره روانشناختی داشته باشید. همکاری با تیم درمانی متخصص می‌تواند بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی شما برای مدیریت پارکینسون به ارمغان آورد.

برای درمان این بیماری و تجویز دارو حتما به متخصص مغز و اعصاب مشورت کنید. همچنین می‌توانید از مشاوره دارویی استفاده کنید. شما می‌توانید از طریق سایت دکترتو با بهترین پزشکان در ارتباط باشید. در دکترتو علاوه بر سیستم تعیین وقت حضوری امکان مشاوره آنلاین دکتر مغز و اعصاب وجود دارد.

دکترتو مراقب سلامتی شماست!