پیاده روی برای درد سیاتیک تا چه اندازه تاثیرگذار است؟

سیاتیک نوعی درد عصبی است که به دلیل فشرده شدن عصب سیاتیک ایجاد می‌شود. علائم می‌توانند به صورت درد، بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن در ناحیه‌ای که عصب توزیع می‌شود، ظاهر شوند که از ناحیه پایین کمر یا لگن شروع شده و به یک یا هر دو پا می‌رسد. برخی معتقدند که پیاده روی برای درد سیاتیک مناسب است. اما مهم است که چطور انجام می‌شود تا درد را تشدید نکند. در این مقاله از دکترتو همراه ما باشید تا با پیاده‌روی برای سیاتیک و نحوه انجام آن بیشتر آشنا شوید. برای شروع درمان درد سیاتیک از طریق پلتفرم دکترتو با متخصص ارتوپد ارتباط بگیرید.

پیاده روی برای درد سیاتیک چیست؟

در مورد نقش پیاده روی تفریحی در ارتباط با بروز سیاتیک نتایج متناقضی وجود دارند. در حالی که برخی از دانشمندان آن را عاملی می‌دانند که خطر ابتلا به این وضعیت را کاهش می‌دهد، اما نتایج برخی تحقیقات نشان داد که پیاده‌روی منظم تقریبا دو برابر احتمال بروز سیاتیک را افزایش می‌دهد. این موضوع نشان می‌دهد که مدت زمانی که صرف پیاده روی می‌شود، بر تاثیر آن روی ستون فقرات اثر می‌گذارد.

در حالی‌که پیاده‌روی کوتاه و آرام باعث حفظ تحرک و آزادسازی اندورفین‌ می‌شود، گذراندن زمان طولانی روی پاها می‌تواند فشار زیادی به ستون فقرات وارد کند، دیسک‌های آن را فشرده کرده و احتمال بروز مشکلاتی مانند فتق دیسک کمر را افزایش دهد که به عصب سیاتیک فشار وارد می‌کند. پیاده‌روی به بهبود انعطاف‌پذیری مفاصل کمک کرده و سفتی و تنش در ناحیه کمر و پاها را کاهش می‌دهد. با توجه به این موارد، می‌توان گفت که پیاده‌روی گزینه خوبی برای افراد مبتلا به سیاتیک است. با این حال، مهم است که قبل از شروع هر برنامه ورزشی، به ویژه در شرایطی مانند سیاتیک، با پزشک مشورت کنید.

فواید پیاده روی (آیا پیاده روی برای سیاتیک خوبه؟)

پیاده روی برای درد سیاتیک به عنوان راهکار طبیعی و موثر برای کاهش علائم این بیماری شناخته می‌شود. این فعالیت با بهبود جریان خون و کاهش فشار روی عصب سیاتیک، درد را تسکین داده و احساس راحتی بیشتری ایجاد می‌کند. همچنین، پیاده‌روی باعث تقویت عضلات کمر، پاها و شکم شده و از بروز دردهای بیشتر جلوگیری کرده و ثبات بدن را افزایش دهد.

علاوه بر این، پیاده‌روی منظم به بهبود انعطاف‌پذیری مفاصل کمک کرده و سفتی و تنش در ناحیه کمر و پاها را کاهش می‌دهد. همچنین، فعالیت بدنی مانند پیاده‌روی، با کاهش استرس و اضطراب، روی مدیریت درد اثر می‌گذارد. البته برای جلوگیری از تشدید درد باید به تکنیک صحیح پیاده‌روی توجه داشته باشید. برای افرادی که دچار درد سیاتیک هستند، شروع با قدم‌های کوتاه و افزایش تدریجی زمان و شدت پیاده‌روی توصیه می‌شود.

موضوع	توضیحات
مزایای پیاده‌روی	– تقویت عضلات پشت و شکم که می‌توانند از فشار روی عصب سیاتیک بکاهند. – بهبود گردش خون و کاهش التهاب در منطقه تحت فشار – افزایش انعطاف‌پذیری ستون فقرات و کاهش درد
زمان مناسب پیاده‌روی	– پیاده‌روی‌های کوتاه (حدود ۵-۱۰ دقیقه) در ابتدا توصیه می‌شود. – شروع با پیاده‌روی‌های آهسته و تدریجاً افزایش زمان و شدت
نحوه صحیح پیاده‌روی	– بدن باید صاف باشد، از خم شدن به جلو یا عقب خودداری شود. – استفاده از کفش‌های مناسب برای کاهش فشار روی پاها و کمر – انجام حرکات کششی قبل و بعد از پیاده‌روی
نکات احتیاطی	– در صورت شدت درد یا التهاب شدید، از پیاده‌روی خودداری کنید. – مشاوره با پزشک یا فیزیوتراپیست قبل از شروع برنامه پیاده‌روی برای اطمینان از مناسب بودن آن
اثر بر وضعیت روحی	– پیاده‌روی می‌تواند به کاهش استرس و بهبود وضعیت روحی افراد مبتلا به دردهای مزمن کمک کند.
تمرینات تکمیلی	– به همراه پیاده‌روی می‌توان تمرینات کششی برای کمر، لگن و پاها انجام داد تا انعطاف‌پذیری بیشتر شود.
هشدارها	– اگر در حین پیاده‌روی درد شدیدتر می‌شود، باید بلافاصله توقف کرده و به پزشک مراجعه کنید.

نحوه صحیح پیاده روی

پیاده روی می‌تواند برای افراد مبتلا به درد سیاتیک مفید باشد، اما رعایت نکات خاصی در نحوه صحیح پیاده‌روی ضروری است تا از تشدید درد جلوگیری شود. در ادامه به نکات مهم اشاره می‌کنیم:

1. ابتدا با قدم‌های کوتاه و آرام شروع کنید. به تدریج مدت و شدت پیاده‌روی را افزایش دهید.
2. بدن را به‌طور مستقیم نگه‌دارید و شانه‌ها را به آرامی به عقب بکشید. سر را به سمت جلو نگه‌دارید و از خم شدن به جلو یا عقب پرهیز کنید.
3. از کفش‌های راحت مخصوص پیاده‌روی استفاده کنید.
4. حین پیاده‌روی، تنفس عمیق و منظم داشته باشید.
5. سعی کنید قدم‌های طبیعی و متناسب با قد خود بردارید. از برداشتن قدم‌های خیلی بزرگ یا خیلی کوچک خودداری کنید.
6. اگر احساس درد کردید، توقف کرده و چند دقیقه استراحت کنید.
7. قبل از شروع پیاده‌روی، چند دقیقه بدن خود را گرم کنید و پس از پایان، چند دقیقه به آرامی راه بروید تا بدن به حالت طبیعی برگردد.
8. از مسیرهای صاف و بدون موانع استفاده کنید تا خطر آسیب‌دیدگی کاهش یابد.

متن انگلیسی:
Some of the best ways you can proactively protect your sciatic nerve while walking consist of the following: Maintaining a neutral postural position where your head is aligned with the top of your spine and your ears positioned above your shoulders.
ترجمه متن:
برخی از بهترین راه‌هایی که می‌توانید در حین راه رفتن به طور فعال از عصب سیاتیک خود محافظت کنید شامل موارد زیر است: حفظ یک وضعیت خنثی که در آن سر شما با بالای ستون فقرات و گوش‌ها بالای شانه‌ها قرار گرفته باشد.

neuroandspineconsultants

نحوه صحیح پیاده روی رو نمی‌دونی؟

از متخصص راهنمایی بگیر.

دکتر فوق تخصص ارتوپد

۱. استفاده از کفش مناسب

استفاده از کفش مناسب برای پیاده‌روی به ویژه برای افرادی که دچار درد سیاتیک هستند بسیار مهم است. ویژگی‌های کفش مناسب پیاده‌روی برای سیاتیک عبارتند از:

• دارای قوس مناسب جهت جلوگیری از فشار روی عصب سیاتیک
• کفش‌های با فناوری جذب شوک جهت کاهش فشار روی کمر و پاها به ویژه در پیاده‌روی‌های طولانی
• انتخاب کفش‌های سبک و سایز مناسب پا (کفش گشاد یا تنگ نباشد)
• زیره کفش نباید لغزنده باشد.
• برای سطوح ناهموار، کفش مخصوص پیاده‌روی بپوشید.

۲. حفظ وضعیت صحیح بدن

سر خود را در موقعیت طبیعی و مستقیم نگه‌دارید. چانه‌ باید به آرامی به سمت داخل برگردد تا گردن در وضعیت مناسب قرار گیرد و فشاری روی عصب سیاتیک نیاید. شانه‌ها باید به آرامی به عقب و پایین کشیده شوند تا از سفتی و تنش در ناحیه کمر جلوگیری شود. در این حالت، کمر باید صاف باشد، به طوری که قوس طبیعی آن حفظ شود. از خم شدن به جلو یا عقب پرهیز کنید، زیرا این حرکات فشار اضافی بر ناحیه کمر و عصب سیاتیک وارد می‌کنند. دست‌هایتان باید به طور طبیعی در کنار بدن حرکت کنند تا هم تعادل حفظ شود و هم نیروی کمتری به کمر وارد شود. سعی کنید قدم‌های کوتاه و کنترل‌شده بردارید.

۳. شروع با زمان کوتاه و افزایش تدریجی

برای افرادی که دچار درد سیاتیک هستند، شروع با زمان کوتاه و افزایش تدریجی مدت زمان پیاده‌روی بسیار مهم است. در بهتر است با چند دقیقه پیاده‌روی آغاز کنید. بسته به سطح راحتی و تحمل شما، این مدت زمان ممکن است از ۵ تا ۱۰ دقیقه باشد. هدف از این روش، جلوگیری از فشار زیاد روی کمر و عصب سیاتیک در مراحل اولیه است. با گذشت چند روز و با احساس راحتی بیشتر، می‌توانید به تدریج زمان پیاده‌روی خود را افزایش دهید. به عنوان مثال، هر هفته می‌توانید ۲ تا ۵ دقیقه به زمان پیاده‌روی خود اضافه کنید. این افزایش تدریجی به بدن امکان می‌دهد که به فعالیت عادت کند و از بروز درد یا ناراحتی‌های ناگهانی جلوگیری می‌شود.

محدودیت ها و هشدارهای پیاده روی برای درد سیاتیک

اگر درد سیاتیک شدید است یا به طور ناگهانی افزایش می‌یابد، بهتر است قبل از شروع هر نوع فعالیت بدنی با پزشک مشورت کنید. پیاده‌روی در چنین شرایطی ممکن است درد را تشدید کند. درصورتی‌که حین پیاده‌روی احساس بی‌حسی، سوزن‌سوزن شدن یا ضعف در پاها دارید، باید فورا متوقف شوید و به پزشک مراجعه کنید. این علائم ممکن است نشان‌دهنده مشکلات جدی‌تری باشند.

دیگر هشدار مهم این است که از پیاده‌روی در سطوح ناهموار یا لغزنده پرهیز کنید. این نوع سطوح می‌توانند خطر سقوط را افزایش دهند و به کمر و پاها آسیب بزنند. علاوه بر این، باید از پوشیدن کفش‌های نامناسب یا غیرحمایتی خودداری کنید. کفش‌های راحت و مناسب فشار روی کمر و عصب سیاتیک را کاهش می‌دهند. توجه به وضعیت بدن حین پیاده‌روی بسیار مهم است. خم شدن به جلو یا عقب فشار روی ناحیه کمر را افزایش می‌دهد.

متن انگلیسی:
While walking may help a person manage sciatica, it is important not to do activities that may worsen the pain. A doctor may recommend a person take shorter walks. A person may wish to gradually build up the length of time they walk. Taking breaks when they feel they need to is also important.
ترجمه متن:
در حالی که پیاده‌روی برای درد سیاتیک مفید است، اما باید از انجام فعالیت‌های تشدید کننده درد پرهیز کنید. پزشک ممکن است توصیه کند که فرد پیاده‌روی‌های کوتاه‌تری داشته باشد. افراد ممکن است بخواهند به تدریج مدت زمان پیاده‌روی خود را افزایش دهند. استراحت در زمانی که احساس می‌کنند به آن نیاز دارند نیز مهم است.

medicalnewstoday

محدودیت‌های پیاده روی برای درد سیاتیک رو نمی‌دونی؟ مشاوره بگیر.

دکتر درد عصب سیاتیک

مایع درون مغز به همراه خون جریان یافته در آن یک فشار را در جمجمه ایجاد می‌کنند. این میزان فشار باید در یک حد نرمال باشد. افزایش فشار داخل جمجمه می‌تواند جریان خون مغز را کاهش داده که در نتیجه آن اکسیژن دریافتی مغز هم کاهش می‌یابد. مغز برای عملکرد صحیح به جریان بدون وقفه اکسیژن نیاز دارد. حالا در صورتی که به هر دلیلی میزان مایع افزایش یابد، تورم در مغز ایجاد خواهد شد. تورم پاسخ بدن به آسیب است که به آن ادم مغزی هم گفته می‌شود. درمان تورم مغز می‌تواند بسیار دشوار باشد. همچنین می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری ایجاد کند. تورم می‌تواند در سراسر مغز یا در مناطق خاصی رخ دهد. در صورت عدم درمان، ورم مغزی می‌تواند کشنده باشد. در این مقاله از دکترتو به صورت کامل با این نوع از آسیب مغزی و عوارض آن آشنا می‌شویم. اما در صورت بروز هرگونه آسیب شدید طولانی‌مدت بهتر است با یک متخصص مغز و اعصاب در این باره مشورت کنید. شما می‌توانید از خدمات نوبت‌دهی و آنلاین دکترتو بدین منظور کمک بگیرید.

ورم مغزی (ادم مغزی) چیست؟

اگر به زانوی خود ضربه بزنید، احتمالاً متورم می‌شود. اما اگر به مغزتان آسیب برسانید چه؟ نتیجه این آسیب در مغز ورم مغزی نامیده می‌شود. “ادم مغزی” از بیماری های مغزی خطرناک بوده و اصطلاح پزشکی برای تورم مغز یا ورمی است که در بخشی از مغز یا تمام مغز ایجاد شده و دلیل آن تجمع بیش از حد مایع در بافت مغز است. ادم مغزی می‌تواند باعث افزایش فشار داخل جمجمه‌ای یا ICP شود. فاکتورهای مختلفی می‌توانند دلیل بروز ادم مغزی باشند که از جمله آنها می‌توان به ضربه به سر، سکته مغزی و سرطان اشاره کرد. تورم در مغز یک بیماری جدی است و در نتیجه معمولا به عنوان یک اورژانس پزشکی در نظر گرفته می‌شود. حتی موارد شدید و درمان نشده می‌توانند کشنده باشند. ادم مغزی ممکن است برای هر کسی، از نوزاد تا بزرگسال و در نتیجه آسیب یا بیماری اتفاق بیفتد.

متن انگلیسی:
Your brain can also swell as a result of injury, illness, or other reasons
ترجمه متن:
مغز شما می‌تواند در نتیجه آسیب، بیماری یا دلایل دیگر متورم شود.

webmed

علائم ورم مغزی (ادم مغزی)

تورم مغز در هر جایی که اتفاق می‌افتد فشار داخل جمجمه را افزایش می‌دهد. این فشار به عنوان فشار داخل جمجمه یا ICP شناخته می‌شود. این فشار می‌تواند از جریان یافتن خون به مغز شما جلوگیری کند که باعث می‌شود اکسیژن مورد نیاز برای عملکرد در مغز تامین نشود. تورم همچنین می‌تواند مانع از خروج مایعات دیگر از مغز شود و تورم را بدتر کند و حتی احتمال آسیب یا مرگ سلول‌های مغزی هم وجود دارد. با این حال تشخیص دقیق ادم مغزی دشوار است و تنها از طریق یک سری آزمایشات یا ارزیابی‌های تخصصی پزشکی می‌توان آن را تشخیص داد.

علائمی وجود دارد که باید بعد از آسیب یا عفونت به دنبال آنها باشید که می‌تواند نشان‌دهنده تورم در مغز باشد. برخی از نشانه‌های ادم مغزی عبارت‌اند از:

• سردرد
• سرگیجه
• حالت تهوع
• عدم هماهنگی
• بی‌حسی

در موارد شدیدتر ادم مغزی، ممکن است علائمی از جمله موارد زیر را هم ایجاد کند:

• تغییرات خلق‌وخوی
• از دست دادن حافظه
• مشکل در صحبت کردن
• مشکل در راه رفتن
• تنفس نامنظم
• بی‌اختیاری
• تغییر در آگاهی
• تشنج
• ضعف
• از دست دادن یا تغییر قدرت بینایی

متن انگلیسی:
The symptoms will vary depending on the severity and underlying cause of the swelling
ترجمه متن:
علائم بسته به شدت و علت اصلی تورم متفاوت خواهد بود.

medicalnewstoday

نحوه صحیح پیاده روی رو نمی‌دونی؟

از متخصص راهنمایی بگیر.

دکتر فوق تخصص ارتوپد

علت ورم مغزی

عوامل متعددی وجود دارد که می‌تواند باعث تورم مغز شود. آنها عبارت‌اند از:

• آسیب مغزی تروماتیک (TBI)؛ TBI باعث آسیب به مغز می‌شود. تماس فیزیکی و زمین خوردن می‌تواند باعث تورم مغز شود. در موارد شدیدتر، TBI می‌تواند جمجمه را ترک دهد و قطعات جمجمه می‌تواند رگ‌های خونی مغز را پاره کند و باعث تورم شود.
• سکته؛ برخی از موارد سکته مغزی می‌تواند باعث تورم مغز، به ویژه سکته مغزی ایسکمیک شود. سکته مغزی ایسکمیک زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در نزدیکی مغز وجود داشته باشد و از دریافت خون و اکسیژن به مغز جلوگیری کند. این می‌تواند باعث مرگ سلول‌های مغز و متورم شدن مغز در پاسخ به آسیب شود.
• عفونت؛ برخی از باکتری‌ها می‌توانند باعث بیماری‌ها و اختلالاتی شوند که منجر به التهاب و تورم مغز می‌شود، به خصوص اگر درمان نشود.
• تومورها؛ تومور مغزی می‌توانند به مناطقی از مغز فشار بیاورند و باعث تورم مغز اطراف شوند.
• خونریزی مغزی؛ خونریزی مغزی زمانی رخ می‌دهد که یک رگ خونی در مغز پاره شود و نشت کند. یکی از علائم خونریزی مغزی، التهاب و افزایش ICP می‌شود.
• ارتفاع بالا؛ ادم مغزی می‌تواند در ارتفاعات حدود ۴۰۰۰ متری نیز رخ دهد.

سایر عللی که می‌توانند ادم مغزی را ایجاد کنند شامل سقوط از ارتفاع، مصرف ناسالم مواد مخدر، عفونت‌های ویروسی، مسمومیت با مونوکسید کربن، کتواسیدوز مرتبط با دیابت، اکلامپسی، آنسفالیت، سکته هموراژیک، آنسفالوپاتی کبدی، هیدروسفالی، مننژیت و گاز گرفتگی حیوانات سمی، خزندگان و برخی از حیوانات دریایی می‌شود. حتی عفونت‌های خفیف مانند سینوزیت یا عفونت گوش گاهی اوقات می‌توانند منجر به تجمع چرک در جمجمه و سپس ادم مغزی شوند، اگرچه این اتفاق نادر است.

۱. ورم مغزی بعد از تصادف

تصادفات جاده‌ای و رانندگی یا تصادفاتی که در اثر یک حادثه ایجاد می‌شوند، اصلی‌ترین عاملی هستند که می‌توانند موجب تورم مغز شوند. آسیب ناشی از این تصادفات را می‌توان آسیب مغزی تروماتیک در نظر گرفت که نتیجه آن ادم مغزی است.

۲. ورم مغزی در اثر ضربه

ضرباتی که به سر وارد می‌شود یکی از عوامل مهم ایجاد تورم در مغز است. ضربه می‌تواند به رگ‌های خونی آسیب برساند و نتیجه آن افزایش فشار داخل جمجمه و ادم باشد.

۳. ادم مغزی در کودکان

در کودکان معمولا ضربه به سر که بیشتر در حین بازی یا با درصد کمتر در تصادفات ایجاد می‌شود، علت بروز ادم مغزی است. البته عفونت‌های ویروسی و باکتریایی هم می‌توانند از علل رایج تورم مغزی در کودکان باشند. بیماری مننژیت، آنسفالیت ویروسی، هیدروسفالی و توکسوپلاسموز همگی می‌توانند از علل ورم مغزی در کودکان باشند.

تشخیص ادم مغزی

تشخیص ادم مغزی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، زیرا علل بالقوه زیادی وجود دارد و علائم ممکن است به طور قابل توجهی متفاوت باشد.

بررسی تاریخچه پزشکی و علائم بیمار اولین قدم تشخیص ادم مغزی توسط متخصص مغز و اعصاب است. ادم مغزی اغلب زمانی تشخیص داده می‌شود که شما برای یک بیماری دیگر مانند سکته مغزی یا آسیب مغزی تحت درمان هستید. پزشک شما علائمی را که تجربه می‌کنید به دقت بررسی می‌کند و در مورد زمان و نحوه شروع آنها می‌پرسد.

در مرحله بعدی معاینات فیزیکی و جسمی برای تشخیص قطعی‌تر انجام می‌شود. پس از تجزیه و تحلیل علائم، پزشک یک معاینه فیزیکی جامع را انجام می‌دهد که شامل معاینه فیزیکی سر و گردن و یک معاینه عصبی می‌شود. آزمایشات تکمیلی مانند تست خون برای تعیین علت اصلی ادم، آزمایش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی‌اسکن یا آم آر آی برای تشخیص محل قرارگیری ادم در مغز و مواردی از این دست هم برای تشخیص قطعی انجام می‌شود.

درمان ورم مغزی (ادم مغزی)

هنگامی پزشک بر اساس ارزیابی‌های انجام شده، وجود تورم در مغز را تشخیص داد، به دنبال علت آن می‌گردد. درمان ادم مغزی می‌تواند بر اساس علت بروز آن متفاوت باشد. در کنار درمان های دارویی، گزینه‌های دیگری هم وجود دارد که در صورت نیاز پزشک از آنها استفاده خواهد کرد. اسموتراپی، هیپوترمی و جراحی از جمله درمان‌هایی است که می‌تواند به کاهش ادم مغزی و فشار داخل جمجمه کمک کند تا به این ترتیب بیمار را از مرگ نجات دهد.

۱. دارو برای ادم مغزی

اولین خط درمان ادم مغزی، درمان دارویی است. دارو می‌تواند برای کاهش تورم تجویز شود. پزشکان از داروهایی برای کاهش تورم یا لخته شدن خون استفاده خواهند کرد. به‌عنوان‌مثال می‌توان به وارفارین اشاره کرد که خون را رقیق می‌کند و احتمال لخته شدن خون را کاهش می‌دهد. در برخی موارد، پزشک ممکن است آسپرین را توصیه کند، اما دستورالعمل‌های فعلی دیگر این را برای اکثر افراد توصیه نمی‌کنند، زیرا خطر خونریزی وجود دارد. کورتیکواستروئیدها؛ مانیتول و سایر دیورتیک‌ها، سالین هیپرتونیک، آرام‌بخش‌ها و کاهش‌دهنده‌های تب از دیگر داروهایی هستند که بسته به شرایط ممکن است برای درمان ورم مغزی تجویز شوند.

اسموتراپی یک روش دیگر دارودرمانی است. در این روش از یک سری داروها برای حذف مایع از مغز و افزایش جریان خون به مغز استفاده می‌شود که می‌تواند میزان فشار داخل جمجمه را کاهش دهد.

۲. جراحی ورم مغزی

در موارد شدید، ممکن است جراحی برای کاهش ICP لازم باشد. جراحی می‌تواند شامل برداشتن بخشی از جمجمه و ترمیم آسیب، مانند پارگی رگ خونی باشد. ونتریکولوستومی یکی دیگر از روش‌های ممکن است. این تکنیک شامل قرار دادن یک لوله پلاستیکی در جمجمه برای تخلیه مایع اضافی و کاهش ICP است.

۳. درمان گیاهی ادم مغزی

در برخی موارد از داروهای گیاهی هم برای کاهش تورم مغز استفاده می‌شود. زنجبیل که یک کاهش دهنده طبیعی التهاب است یکی از آنهاست. زردچوبه، جینگو بیلوبا، روغن سیاه‌دانه و چای سبز از دیگر ترکیبات گیاهی هستند که برای درمان ورم مغزی استفاده می‌شوند.

۴. درمان قطعی ادم مغزی

درمان قطعی برای ادم مغزی بسته به شرایط هر فرد متفاوت است و اصلی‌ترین گزینه، رفع علت بروز ادم در مغز است. ممکن است در بسیاری از موارد تنها گزینه موثر برای درمان، گزینه جراحی باشد.

طول درمان ورم مغزی

ادم مغزی می‌تواند عواقب شدید و جبران‌ناپذیری داشته باشد. بسته به محل دقیق و شدت ادم و همچنین سرعت درمان فرد، چشم‌انداز  و طول مدت درمان و بهبودی از ادم مغزی می‌تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. این که کدام روش درمانی می‌تواند تورم مغز را کاهش دهد مشخص می‌کند که طول دوره درمان ادم مغزی چقدر است.

انواع ادم مغزی

نکته مهم در خصوص ادم مغزی این است که انواع مختلفی از ادم مغزی وجود دارد. انواع عمده عبارت‌اند از:

نوع ورم مغزی	علت اصلی	مکان ورم	علائم شاخص
وازوژنیک	آسیب به سد خونی مغزی، مانند تومور، عفونت، سکته مغزی	ماده سفید مغز	سردرد شدید، تهوع، استفراغ، اختلالات عصبی متعدد
سیتوتوکسیک	آسیب مستقیم به سلول‌های مغز، مانند مسمومیت، کمبود اکسیژن	ماده خاکستری مغز	اختلالات هوشیاری، تشنج، ضعف عضلانی
بینابینی	افزایش فشار در فضای بین سلولی مغز، مانند هیدروسفالی	کل مغز	افزایش فشار داخل جمجمه، سردرد، تهوع، اختلالات بینایی
عصبی	آسیب به آکسون‌های عصبی، مانند ضربه مغزی	ماده سفید مغز	ضعف عضلانی، اختلالات حسی، اختلالات تعادلی

۱. ادم سیتوتوکسیک

یکی از رایج‌ترین انواع ادم مغزی، ادم سیتوتوکسیک نام دارد. این شکل از ادم مغزی به دلیل آسیب مغزی و سکته مغزی اتفاق می‌افتد. نام دیگر آن ادم سلولی است. این نوع از ادم زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های مغز خون یا اکسیژن کافی دریافت نمی‌کنند.

۲. ادم وازوژنیک

یکی از شایع‌ترین انواع ورم مغزی، ادم وازوژنیک است. تومورها می‌توانند این شایع‌ترین نوع ادم مغزی را ایجاد کنند. این شامل تورم خارج از سلول‌های مغز است و رگ‌های خونی نشت‌کننده باعث آن می‌شود.

۳. ادم اسموتیک

یکی از انواع ادم های مغزی، ادم مغزی اسموتیک یا اسمزی نام دارد. در انواع ادم اسموتیک، شرایطی مانند کتواسیدوز مرتبط با دیابت و هیپوناترمی می‌تواند باعث ایجاد این نوع ادم مغزی شود. این نوع از ادم مغزی به نسبت دیگر مدل‌ها، کمتر رایج است.

عوارض ورم مغزی (ادم مغزی)

عوارض ادم مغزی می‌تواند هم مربوط به خود تورم در مغز و هم به دنبال درمان های دارویی یا حتی جراحی باشد. به طور معمول، عوارض روش‌های جراحی شامل عفونت و خونریزی است. داروها نیز می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند. کورتیکواستروئیدها می‌توانند موجب بروز عوارض زیر شوند:

• افزایش اشتها و افزایش وزن
• مقاومت کمتر در برابر عفونت
• آکنه
• تغییرات خلق‌وخوی
• عصبی بودن
• کبودی سریع

عوارض جانبی مانیتول و سایر دیورتیک‌ها ممکن است شامل کم‌آبی بدن و آسیب به کلیه باشد.

علاوه بر این گاهی اوقات بسته به شدت و محل تورم در مغز ممکن است یک سری عوارض ماندگار و طولانی‌مدت هم وجود داشته باشد که شامل مشکل در خوابیدن یا خوابیدن بیش از حد، مختل شدن مهارت‌های تفکر و توجه، سردردهای مزمن، افسردگی و بی‌اختیاری ادرار می‌شود. برخی منابع هم احتمال بروز آلزایمر، پارکینسون و مشکلات مشابه را بعد از تورم مغزی بالا می‌دانند.

محدودیت‌های پیاده روی برای درد سیاتیک رو نمی‌دونی؟ مشاوره بگیر.

دکتر درد عصب سیاتیک

ورم مغزی و کما

در مواردی که ادم مغزی شدید است و اقدامات درمانی لازم برای آن انجام نمی‌شود، احتمال این که افزایش فشار جمجمه و کاهش اکسیژن‌رسانی به مغز بتواند موجب کما شود زیاد است. در این شرایط شانس زنده ماندن بیمار هم بسیار کمتر است.

پیشگیری از ورم مغزی

در بیشتر موارد، ادم مغزی ناشی از آسیب یا بیماری است و قابل‌پیشگیری نیست. با این حال با شناخت عوامل خطر و کاهش ریسک حوادث و اتفاقاتی که می‌توانند موجب ورم مغزی شوند، می‌توان تا حدودی از آن پیشگیری کرد.

یکی از عوامل خطر برای ایجاد ادم مغزی ابتلا به دیابت است که شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کتواسیدوز مرتبط با دیابت یا عفونت‌هایی قرار می‌دهد که می‌توانند باعث ادم شوند. این خطر برای کودکان مبتلا به دیابت بیشتر از بزرگسالان است. افراد مبتلا به سرطان یا سیستم ایمنی ضعیف نیز در معرض خطر بیشتری برای ایجاد ادم مغزی هستند.

برای درد سیاتیک به کدام دکتر مراجعه کنیم؟

برای اطلاع بیشتر درباره درد سیاتیک می توانید از بهترین دکترهای مغز و اعصاب ایران نوبت بگیرید.
در ادامه لیستی از برجسته ترین پزشکان مغز و اعصاب در برخی شهرهای مختلف ایران را مشاهده می‌کنید:

• دکتر مغز و اعصاب تهران
• دکتر مغز و اعصاب قزوین

نتیجه گیری و راهنمای مراجعه به دکتر

پیاده روی برای درد سیاتیک، راهکار خوبی است اگر با احتیاط انجام شود. شروع با مدت زمان کوتاه و افزایش تدریجی آن مهم است. همچنین، حفظ وضعیت صحیح بدن حین پیاده‌روی از اهمیت بالایی برخوردار است. با این حال، در شرایطی مانند درد شدید یا افزایش ناگهانی درد، احساس بی‌حسی یا ضعف در پاها، باید فورا به پزشک مراجعه کنید. اگر درد مانع از انجام فعالیت‌های روزمره شود، مشاوره با پزشک ارتوپد نیز ضروری است. متخصص طب فیزیکی می‌تواند توصیه‌های لازم را درباره نوع و مدت زمان پیاده‌روی برای سیاتیک، به همراه درمان‌های مناسب ارائه دهد. اما اگر به پزشک دسترسی ندارید نگران نباشید چرا که می‌توانید از سامانه مشاوره آنلاین دکترتو بدین منظور کمک بگیرید.

دکترتو مراقب سلامتی شماست!