فهرست مطالب
روان پویشی کوتاه مدت (intensive Short Term Dynamic Psychotherapy) که به اختصار ISTDP نوشته می‌شود، نوعی رویکرد روان درمانی تجربی مبتنی بر احساسات است. درواقع، نوعی درمان روان پویشی است که حل سریع طیف وسیعی از اختلالات عاطفی را تسهیل می‌کند. نوعی روان‌درمانی مبتنی بر شواهد تجربی که مورد تایید مطالعات پژوهشی بالینی اخیر نیز قرار گرفته است. در ادامه این مطلب از دکترتو با ما همراه باشید تا با روان پویشی کوتاه مدت بیشتر آشنا شوید. اما اگر نیاز به کمک فردی دیگر در حل مشکلات روحی خود دارید بهتر است با یک روانشناس یا روانپزشک در این باره مشورت کنید. شما می‌توانید علاوه بر تعیین وقت حضوری با بهترین متخصصان به صورت تلفنی یا متنی نیز صحبت کنید.
روان پویشی کوتاه مدت (ISTDP) چیست؟
روان پویشی کوتاه مدت (intensive Short Term Dynamic Psychotherapy)، شکل درمان روان پویشی تسریع‌شده‌ای متمرکز بر عواطف و احساسات و رفع تعارضات درونی است. این رویکرد درمانی همان قابلیت روان پویشی سنتی در پرداختن به مسائل عمیق‌تر، تروماها و مشکلات شخصیتی را حفظ کرده است و می‌تواند علائم طولانی‌مدت را تسکین بدهد و مشخصه‌اش متمرکز و فعال‌تر بودنش است. شواهد نشان می‌دهند که ISTDP روش موثری در درمان انواع مشکلات مختلف از اضطراب و افسردگی شایع گرفته تا موارد شدیدتری مانند اختلالات شخصیتی، علائم جسمی بدون دلیل پزشکی و بیماری‌های روانی شدید است.
مشاوره روانشناسی
با برترین روانشناسان ایران از دیدگاه کاربران
تاریخچه روان پویشی کوتاه مدت
روان پویشی کوتاه مدت ریشه در آموزه‌های روان پویشی فروید دارد، اما توسط روانشناس و روانپزشک کانادایی به نام هربرت فریدلی در دهه ۱۹۷۰ میلادی ابداع و توسعه داده شد. فریدلی بر اساس مبانی روان پویشی و با استفاده از تکنیک‌های درمانی خود، این رویکرد کوتاه‌مدت را ایجاد کرد. هدف اصلی ISTDP، ایجاد تغییر در مدت زمان کوتاه از طریق تمرکز بر هیجانات و دستیابی به آگاهی ناخودآگاه بود.
این رویکرد بر درگیر کردن فرد در تجربه هیجانات ناخودآگاه و مواجهه با موانع درونی تاکید داشت. در دهه‌های بعد، روان پویشی کوتاه مدت توسط شاگردان و پیروان فریدلی مورد بازبینی و توسعه قرار گرفت و به تدریج در بین متخصصان سلامت روان محبوبیت پیدا کرد و کاربردهای گسترده‌تری پیدا کرد. امروزه، istdp به عنوان رویکرد موثر و کوتاه‌مدت در درمان اختلالات روان‌شناختی شناخته شده است و در سراسر جهان توسط متخصصان بالینی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
انواع روان پویشی کوتاه مدت
انواع روان پویشی کوتاه مدت عبارتند از:
| نوع | توضیحات |
|---|---|
| روان پویشی کوتاه مدت کلاسیک | براساس اصول و تکنیک‌های اولیه بنیانگذار آن، هربرت فریدلی، توسعه‌یافته است. در این رویکرد، تمرکز اصلی بر درگیر کردن بیمار با تجربه هیجانات ناخودآگاه و مواجهه با موانع درونی است. |
| روان پویشی کوتاه مدت هیجان محور | بر هیجانات و تجربه عاطفی بیمار تمرکز بیشتری دارد. هدف اصلی در این رویکرد، دستیابی به آگاهی ناخودآگاه و تنظیم هیجانی است. |
| روان پویشی کوتاه مدت شناختی | بر جنبه‌های شناختی و دستیابی به بینش و آگاهی ذهنی تاکید دارد. هدف درمان در این رویکرد، تغییر الگوهای فکری و باورهای ناکارآمد بیمار است. |
| روان پویشی کوتاه مدت مبتنی بر رابطه | تاکید اصلی بر رابطه درمانی و تعامل بین درمانگر و بیمار است. هدف اصلی، ایجاد تغییر از طریق تجربه عاطفی در رابطه درمانی است. |
کاربرد روان پویشی کوتاه مدت
روان پویشی کوتاه مدت (ISTDP) کاربردهای گسترده‌ای در حوزه درمان اختلالات روان‌شناختی و بهبود سلامت روان دارد. برخی از کاربردهای اصلی این رویکرد عبارتند از:
- درمان اختلالات اضطرابی مانند اضطراب عمومی، اضطراب اجتماعی و حملات پانیک
- بهبود و درمان افسردگی شدید
- درمان اختلالات شخصیت مانند اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت ضداجتماعی
- بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان عمومی
فکر می‌کنی افسرده و ناامید شدی؟
برای از بین بردن مشکلات روحیت همین حالا اقدام کن.
محدودیت های موجود در روان پویشی کوتاه مدت
روان پویشی کوتاه مدت به عنوان رویکرد درمانی اثربخش شناخته شده است، اما همانند سایر رویکردها، برخی محدودیت‌ها و چالش‌هایی هم به همراه دارد:
- بیشتر برای اختلالات روان‌شناختی حاد و مشخص کاربرد دارد.
- اجرای موفق ISTDP نیازمند مهارت‌های ویژه و تجربه بالای درمانگر است که بر مفاهیم پیچیده روان تحلیلی مسلط بوده و توانایی برقراری رابطه درمانی عمیق با بیمار داشته باشد.
- با توجه به نیاز به آموزش تخصصی برای اجرا، در برخی مناطق ممکن است دسترسی به متخصصان این رویکرد محدود باشد.
- برخی بیماران ممکن است در برابر درگیری هیجانی عمیق که در ISTDP مطرح است، مقاومت نشان دهند و ادامه درمان برای آنها چالش‌برانگیز باشد.
- محدودیت طول درمان به عنوان درمان کوتاه‌مدت شناخته می‌شود، اما در برخی موارد ممکن است نیاز به ادامه درمان برای مدت طولانی‌تر باشد.
متن انگلیسی:
sid
ISTDP is a short-term psychotherapy model that helps patients to distinguish feelings worsening emotional distress (depression, anxiety) and target them and empowers patients in tolerating anxiety
ترجمه متن:
istdp یک مدل روان درمانی کوتاه‌مدت است که به بیماران کمک می‌کند تا احساسات تشدید‌کننده پریشانی عاطفی (افسردگی، اضطراب) را تشخیص دهند و آنها را هدف قرار دهند و بیماران را در تحمل اضطراب توانمند می‌کند.
پروتکل درمان روان پویشی کوتاه مدت
روان پویشی کوتاه مدت، پروتکل درمانی منسجم و مشخصی دارد که عبارتست از:
- ارزیابی اولیه و بررسی تاریخچه بیمار، علائم، و عوامل تحریک‌کننده، شناسایی الگوهای دفاعی و مقاومتی بیمار و ایجاد تصویری روشن از چالش‌های درمانی
- ایجاد توافق درمانی درباره اهداف و انتظارات درمان به منظور ایجاد پیوند درمانی و افزایش مشارکت بیمار در درمان
- فعال‌سازی هیجان بیمار و بررسی دفاعی که بیمار در برابر این هیجانات به کار می‌برد با هدف کاهش مقاومت بیمار در برابر هیجانات
- فرایندهای رشد و تغییر که درمانگر بر رشد و تغییر بیمار از طریق تجربه هیجانی عمیق تمرکز می‌کند تا بینش و فرصتی برای تجربه هیجانات و الگوهای جدید رفتاری ایجاد شود.
- پایان درمان درمانگر و بیمار به ارزیابی پیشرفت‌های درمان و نیازهای آینده می‌پردازند تا بیمار برای پایان درمان و استمرار تغییرات به‌دست آمده در زندگی عادی آماده شود.
این پروتکل به طور منظم و با توجه به نیازهای بیمار اجرا می‌شود و امکان انعطاف در اجرای آن وجود دارد.
میزان اثر بخشی روان پویشی کوتاه مدت نسبت به دیگر روش های درمان
روان پویشی کوتاه مدت به‌عنوان رویکرد درمانی، اثربخشی قابل توجهی در مقایسه با سایر روش‌های درمانی دارد. مطالعات نشان می‌دهند که این رویکرد برای درمان اختلالات اضطرابی، افسردگی و اختلالات شخصیت به‌طور موثری عمل می‌کند و میزان بهبودی بیماران در این اختلالات در مقایسه با درمان‌های دارویی و شناختی-رفتاری، بالاتر گزارش شده است.
همچنین، ISTDP به عنوان روش کوتاه‌مدت شناخته می‌شود که معمولا در مقایسه با سایر درمان‌های روان پویشی، تعداد جلسات کمتری لازم دارد. این مزیت به کاهش هزینه‌های درمان و افزایش دسترسی بیماران به این روش منجر می‌شود.
از طرف دیگر، نتایج مطالعات موید این هستند که نتایج حاصل از ISTDP در مقایسه با سایر رویکردهای درمانی، پایدارتر هستند و بیماران معمولا پس از پایان درمان، بهبودی خود را حفظ می‌کنند و نیاز به درمان مجدد کمتری دارند.
می‌خوای بدونی این نوع روان درمانی برای حل مشکلت موثره یا نه؟ مشاوره بگیر.
جلسات روان پویشی کوتاه مدت
جلسات روان پویشی کوتاه مدت در مقایسه با سایر رویکردهای روان‌پویشی، معمولا کمتر هستند حدودا بین ۸ تا ۲۵ جلسه، اگرچه در موارد خاص ممکن است تعداد جلسات بیشتر یا کمتر باشد. در طول این جلسات، درمانگر و بیمار به صورت فعال با یکدیگر همکاری می‌کنند تا به شناسایی و رفع مشکلات اساسی بیمار بپردازند.
درمانگر به طور مداوم از بازخورد بیمار در طول جلسات استفاده نموده و برای پیشرفت بیمار در طول درمان تلاش می‌کند. در مجموع، جلسات روان پویشی کوتاه مدت به صورت فشرده و مداوم انجام می‌شوند تا بیمار در کوتاه‌ترین زمان ممکن به بهبودی برسد و استقلال و توانایی‌های خود را بازیابد.
وجه تمایز روان پویشی کوتاه مدت و روانکاوی
روان پویشی کوتاه مدت به دنبال آن است که در مدت زمان محدود، بیمار را به سمت اصلاح الگوهای مخرب رفتاری و هیجانی هدایت کند. همچنین، تلاش می‌کند تا زمینه‌های ایجاد بینش و تغییر عمیق را در بیمار فراهم آورد.
در مقابل، روانکاوی یک فرآیند طولانی مدت است که به کشف لایه‌های عمیق‌تر و ناخودآگاه شخصیت بیمار و ریشه‌های آسیب‌پذیری‌های او می‌پردازد. این رویکرد، بر اساس جریان آزاد افکار و تداعی‌های ذهنی بیمار، به‌دنبال شناخت درک عمیق‌تر از جنبه‌های مختلف شخصیت او است. هدف روانکاوی، ایجاد تغییرات اساسی در ساختار شخصیت و الگوهای رفتاری و هیجانی بیمار است که این روند معمولا سال‌ها به طول می‌انجامد.
در مجموع، روان پویشی کوتاه مدت بر حل مسائل فوری و تغییرات کاربردی تمرکز دارد، در حالی که روانکاوی به‌دنبال شناخت عمیق‌تر و تغییرات اساسی‌تر در شخصیت بیمار است.
متن انگلیسی:
wikipedia
The technique is intensive in that it aims to help the patient experience these warded-off feelings to the maximum degree possible; it is short-term in that it tries to achieve this experience as quickly as possible; it is dynamic because it involves working with unconscious forces and transference feelings
ترجمه متن:
این تکنیک از آن جهت فشرده است که به بیمار کمک می‌کند حداکثر درجات ممکن را تجربه کند، از این جهت کوتاه‌مدت است که سعی می‌کند هر چه سریع‌تر به این تجربه دست یابد. پویا است زیرا شامل کار با نیروهای ناخودآگاه و احساسات انتقالی است.
وجه تمایز روان پویشی کوتاه مدت و دارو درمانی
روان پویشی کوتاه مدت و داروتراپی (دارودرمانی) هر دو رویکردهای درمانی هستند که برای برخی از اختلالات روانی به کار گرفته می‌شوند. اما تفاوت‌های اساسی با هم دارند. اساس درمان در روان پویشی کوتاه مدت بر پایه کشف و بررسی علل زیربنایی اختلالات روانی و ایجاد تغییر در الگوهای فکری و رفتاری بیمار است، در حالی که دارو درمانی بر پایه استفاده از داروهای روان‌پزشکی برای تعدیل عملکرد مغزی و کاهش علائم اختلال استوار است.
از نظر مدت زمان درمان نیز روان پویشی کوتاه مدت معمولا در مدت زمان محدودی (چند ماه تا یک سال) انجام می‌شود، اما دارو درمانی ممکن است به صورت درازمدت و گاهی مادام‌العمر ادامه یابد. همچنین در روان پویشی، بیمار نقش فعالی در کشف و تغییر الگوهای رفتاری خود دارد، اما در روش درمان دارویی بیمار عمدتا نقش منفعل دارد و دریافت‌کننده دارو است.
در نهایت، هدف درمان در روان پویشی کوتاه مدت، تغییرات اساسی و پایدار در الگوهای فکری و رفتاری بیمار است، درحالی که دارو درمانی به دنبال کنترل و کاهش علائم اختلال روانی است.
نتیجه گیری و راهنمای مراجعه به پزشک
روان پویشی کوتاه مدت، رویکرد درمانی است که بر پایه بررسی و کشف علل زیربنایی اختلالات روانی و ایجاد تغییرات پایدار در الگوهای فکری و رفتاری بیمار استوار است. این روش درمانی معمولا در مدت زمان محدود (چند ماه تا یک سال) انجام می‌شود و بیمار در این فرایند نقش فعالی ایفا می‌کند.
این رویکرد با تاکید بر تشخیص دقیق مسائل محوری فرد، برقراری رابطه قوی درمانی، استفاده از تکنیک‌های فعال و هدفمند، ایجاد تغییرات پایدار و آموزش راهبردهای خود درمانی، زمینه را برای پیشرفت سریع و بادوام فراهم می‌سازد. در واقع، با رعایت اصول این رویکرد و با نگاهی واقع بینانه، می‌توان به‌طور موثری مشکلات افراد را در مدت زمان کوتاه‌تری شناسایی و حل کرد. مسلما یک دکتر روانشناس خوب یا متخصص روانپزشک می‌توانند در این زمینه کمک زیادی کنند. در این میان استفاده از خدمات غیرحضوری دکترتو مانند مشاوره آنلاین روانشناسی و ویزیت آنلاین روانپزشک می‌توانند کمک شایانی در تسریع فرآیند درمانی داشته باشند.
دکترتو مراقب سلامتی شماست!