هموفیلی ماژور نوعی اختلال خونریزی است که در آن خون به سختی لخته می‌شود. این بیماری به دلیل کمبود یا نقص در یکی از فاکتورهای لخته‌سازی خون (مثل فاکتور VIII یا IX) ایجاد می‌شود. افراد مبتلا به هموفیلی ماژور معمولاً دچار خونریزی‌های طولانی‌مدت پس از آسیب یا جراحی می‌شوند و ممکن است خونریزی‌های داخلی، به‌ویژه در مفاصل، عضلات و بافت‌های نرم را تجربه کنند.
هموفیلی فاکتور 13 یک اختلال نادر و جدی است که بر توانایی بدن در لخته شدن خون تأثیر می‌گذارد. این بیماری می‌تواند منجر به خونریزی‌های غیرقابل کنترل و مشکلات جدی دیگر، مانند آسیب به مفاصل و خونریزی‌های داخلی شود.
هموفیلی فاکتور 10 یک بیماری نادر است که نیاز به مدیریت و درمان مستمر دارد. این اختلال باعث اختلال در فرآیند انعقاد خون و بروز خونریزی‌های غیرقابل کنترل می‌شود که می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد.
فاکتور ۸ هموفیلی یک بیماری پیچیده است که نیاز به مراقبت ویژه دارد. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌تواند به بیماران کمک کند تا کیفیت زندگی بهتری داشته باشند و از عوارض شدید جلوگیری کنند.
هموفیلی کمبود فاکتور هفت یک بیماری نادر است که در آن خون فرد توانایی کافی برای ایجاد لخته ندارد. فاکتور ۷ یکی از پروتئین‌های مهم در فرآیند انعقاد خون است و کمبود آن می‌تواند منجر به خونریزی‌های طولانی‌مدت شود.
هموفیلی در کودکان یک بیماری ژنتیکی و مزمن است که می‌تواند بر کیفیت زندگی آنها تأثیر بگذارد. این بیماری باعث اختلال در فرایند انعقاد خون شده و در صورت عدم کنترل، می‌تواند منجر به خونریزی‌های داخلی، آسیب‌های مفصلی و حتی مشکلات جدی‌تر مانند خونریزی مغزی شود.
هموفیلی در بارداری می‌تواند چالش‌هایی را برای مادر و جنین به وجود آورد، زیرا خطر خونریزی‌های شدید در طول بارداری، زایمان و پس از زایمان وجود دارد. زنان مبتلا به هموفیلی نیاز به مراقبت‌های ویژه پزشکی دارند تا سطح فاکتورهای انعقادی خون آنها تحت کنترل باشد. همچنین، در صورت داشتن سابقه خانوادگی هموفیلی یا احتمال انتقال آن به جنین، مشاوره ژنتیکی پیش از بارداری و آزمایش‌های پیش از تولد مانند آمنیوسنتز برای تشخیص بیماری ضروری است.
هموفیلی ارثی یک اختلال ژنتیکی است که معمولاً به‌دلیل کمبود فاکتورهای انعقادی خون (معمولا فاکتور VIII در هموفیلی A و فاکتور IX در هموفیلی B) بروز می‌کند. این بیماری عمدتا وابسته به کروموزوم X است، به این معنا که بیشتر مردان به دلیل داشتن تنها یک کروموزوم X دچار هموفیلی می‌شوند، در حالی که زنان معمولاً تنها ناقل بیماری هستند و تنها در موارد نادر که هر دو کروموزوم X آنها معیوب باشد، به هموفیلی مبتلا می‌شوند.
هموفیلی اکتسابی یک اختلال نادر خونریزی‌دهنده است که برخلاف هموفیلی ارثی، به دلیل ایجاد آنتی‌بادی‌های خودایمنی علیه فاکتورهای انعقادی خون به ویژه فاکتور VIII رخ می‌دهد. این نوع هموفیلی معمولا به‌طور ناگهانی در بزرگسالان، به ویژه در افرادی با بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید، یا در مبتلایان به سرطان‌ها و عفونت‌های خاص ظاهر می‌شود. برخلاف هموفیلی ارثی که از طریق ژنتیک منتقل می‌شود، هموفیلی اکتسابی ممکن است به‌دلیل واکنش‌های خودایمنی بدن به فاکتورهای انعقادی بروز کند.
بیماری هموفیلی در زنان به‌طور معمول نادر است، زیرا این اختلال ژنتیکی به‌طور عمده وابسته به کروموزوم X است و بیشتر مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. زنان معمولاً ناقل این بیماری هستند، به این معنا که یکی از کروموزوم‌های X آنها معیوب است، اما به دلیل داشتن یک کروموزوم X سالم، علائم بیماری را تجربه نمی‌کنند. با این حال، در موارد نادری که زن دو کروموزوم X معیوب دریافت کند (یکی از مادر و یکی از پدر)، ممکن است به هموفیلی مبتلا شود.
عوارض هموفیلی بیشتر ناشی از خونریزی‌های مکرر و غیرقابل‌کنترل هستند که ممکن است به‌صورت خودبه‌خودی یا در پی صدمات جزئی رخ دهند. در بیماران مبتلا، خونریزی‌های درون‌مفصلی (همارتروز) شایع‌ترین عارضه بوده و در صورت تکرار، می‌تواند منجر به التهاب مزمن، تخریب تدریجی بافت مفصلی و ناتوانی‌های حرکتی دائمی شود. همچنین، خونریزی‌های داخلی در اندام‌های حیاتی مانند مغز، دستگاه گوارش یا عضلات عمقی، در صورت عدم تشخیص و درمان به‌موقع، می‌تواند تهدیدکننده‌ی حیات باشد.
پیشگیری از بیماری هموفیلی به‌طور مستقیم امکان‌پذیر نیست، زیرا این بیماری یک اختلال ژنتیکی است که از طریق ژن‌های معیوب در کروموزوم X منتقل می‌شود. با این حال، مشاوره ژنتیکی پیش از بارداری و آزمایش‌های ژنتیکی می‌توانند به خانواده‌ها کمک کنند تا از احتمال انتقال این بیماری به نسل‌های آینده مطلع شوند. همچنین، آزمایش‌های پیش از تولد مانند آمنیوسنتز یا نمونه‌گیری از پرزهای جفتی (CVS) می‌توانند برای تشخیص هموفیلی در جنین در دوران بارداری انجام شوند.