کلاهک دهانه رحم یکی از روش‌های پیشگیری از بارداری است که با قرار گرفتن بر روی دهانه رحم، از ورود اسپرم به رحم جلوگیری می‌کند. می‌توان تا دو سال از آن استفاده کرد و بعد از برداشتن آن بلافاصله می‌توان برای بارداری اقدام کرد. با این حال، این روش ممکن است در حین رابطه جنسی جابجا شود یا باعث تحریک واژن شود. استفاده از کلاهک باید طبق دستورالعمل‌ها انجام شود تا مؤثر باشد.
اسپرم‌کش روش شیمیایی برای پیشگیری از بارداری است که با جلوگیری از حرکت اسپرم‌ها به سمت تخمک، احتمال بارداری را کاهش می‌دهد. این مواد به‌صورت کرم، ژل، فوم، شیاف و دیگر اشکال موجود هستند و معمولاً باید ۱۰ تا ۱۵ دقیقه قبل از رابطه جنسی در واژن قرار گیرند. استفاده به‌تنهایی از اسپرم‌کش‌ها مؤثر نبوده و بهتر است با روش‌های دیگر مانند کاندوم ترکیب شوند. این مواد نمی‌توانند از بیماری‌های مقاربتی جلوگیری کنند و در برخی افراد ممکن است باعث تحریک یا حساسیت شوند.
آی یو دی مسی درون رحم قرار گرفته و با آزاد کردن یون مس اسپرم‌ها را دفع می‌کند. حدود ۱۰ سال می‌توان از این وسیله برای پیشگیری از حامگی استفاده کرد. ای یو دی مسی عوارض روش‌های هورمونی را ندارد، اما خونریزی پریود را افزایش می‌دهد.
اسفنج ضد بارداری یک روش غیر هورمونی برای جلوگیری از بارداری است که با پوشاندن گردن رحم و جلوگیری از رسیدن اسپرم به رحم عمل می‌کند. این اسفنج بدون نیاز به نسخه در دسترس است و برای کسانی که نمی‌خواهند از روش‌های هورمونی استفاده کنند، مناسب است. از مزایای آن می‌توان به استفاده آسان و ایمنی در دوران شیردهی اشاره کرد، اما از معایب آن عدم پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی و خطر عفونت‌های ادراری و سندروم شوک سمی است. استفاده از آن برای برخی افراد مناسب نیست و باید با پزشک مشورت کرد.
بستن لوله‌های رحمی (توبکتومی) یک روش دائمی برای پیشگیری از بارداری است که در آن لوله‌های فالوپ بریده یا مسدود می‌شوند تا از رسیدن اسپرم به تخمک جلوگیری شود. این روش مزایای زیادی دارد از جمله اینکه نیاز به هیچ‌گونه اقدام روزانه یا سالانه ندارد. از معایب آن می‌توان به خطر پشیمانی، بارداری خارج از رحم و عوارض جراحی مانند خونریزی و عفونت اشاره کرد. برای زنانی که مطمئن هستند که دیگر نمی‌خواهند باردار شوند، بستن لوله‌ها یک گزینه مؤثر و دائمی است.
کاندوم زنانه یکی از روش‌های پیشگیری از بارداری و بیماری‌های مقاربتی است که به‌طور کامل در داخل واژن قرار می‌گیرد. این کاندوم از مواد مختلفی مانند پلی‌اورتان یا نیتریل ساخته شده و برای افرادی که به لاتکس حساسیت دارند، مناسب است. استفاده صحیح از آن می‌تواند مؤثر باشد، اما نیاز به تمرین و دقت دارد. معایب آن شامل نرخ شکست بالاتر و هزینه بیشتر است.
آمپول ضد بارداری یکی از روش‌های هورمونی موثر برای پیشگیری از بارداری است که حاوی هورمون پروژسترون است و با جلوگیری از آزاد شدن تخمک و غلیظ کردن مخاط دهانه رحم از بارداری جلوگیری می‌کند. این آمپول‌ها معمولاً به‌صورت تزریقی در بازو یا باسن انجام می‌شود و به دو نوع اصلی سه ماهه و یک ماهه تقسیم می‌شوند. اثربخشی این روش بالای 94% است و معمولاً تا 12 تا 13 هفته از بارداری جلوگیری می‌کند. استفاده از این آمپول‌ها ممکن است عوارضی مانند تغییرات در دوره‌های قاعدگی، افزایش وزن و برخی مشکلات روحی ایجاد کند. همچنین، در صورتی که تزریق‌ها به‌موقع انجام نشود، ممکن است خطر بارداری افزایش یابد.
دیافراگم ضد بارداری (دیافراگم واژینال) یک روش غیر هورمونی برای پیشگیری از بارداری است که از جنس سیلیکون یا لاتکس ساخته شده و به عنوان یک مانع در داخل واژن قرار می‌گیرد تا دهانه رحم را پوشانده و از ورود اسپرم به رحم جلوگیری کند. برای افزایش اثربخشی، دیافراگم باید با اسپرم‌کش استفاده شود. دیافراگم باید حداقل 6 ساعت پس از رابطه جنسی در واژن باقی بماند، ولی نباید بیشتر از 24 ساعت در آنجا بماند. استفاده نادرست از دیافراگم می‌تواند منجر به بارداری ناخواسته شود.
ایمپلنت ضد بارداری زیر پوست بازو قرار گرفته و هورمون اتونوژسترل ترشح می‌کند. این میله ضدبارداری ۳ سال دوام داشته و بعد از ۳ سال باید آن را تعویض کرد. در ماه‌های اول ممکن است باعث درد شکم و کمر شود.
حلقه ضد بارداری واژینال یکی از موثرترین روش‌های جلوگیری از بارداری هورمونی است. در این روش حلقه درون واژن قرار گرفته و ۲۱ روز بعد خارج می‌شود. ۷ روز بعد چرخه دوباره تکرار می‌شود. این روش تا ۹۳٪ در پیشگیری از بارداری موثر است اما از بیماری مقاربتی جلوگیری نمی‌کند.
آی یو دی هورمونی با ترشح مقداری کم از هورمون پروژسترون جلوی لقاح اسپرم و تخمک را می‌گیرد. این دستگاه برندهای مختلفی داشته و می‌توان حدود ۴ تا ۷ سال آن را در رحم نگه داشت. احتمال بارداری در این روش کمتر از ۱ درصد است.
زایمان در آب، روشی طبیعی برای زایمان است که در آن مادر در وان آب گرم زایمان می‌کند. این روش با کاهش درد، استرس و عوارض، تجربه‌ای آرامش‌بخش‌تر برای مادر و جنین فراهم می‌کند. آب گرم عضلات را شل کرده، انقباضات رحمی را تسهیل می‌کند و نیاز به مسکن‌هایی مانند اپیدورال را کاهش می‌دهد. زایمان در آب معمولا کوتاه‌تر از زایمان طبیعی خارج آب است و به مادر امکان حرکت راحت‌تری را می‌دهد. این روش برای زنان سالم با بارداری کم‌خطر در هفته ۳۷ مناسب است اما برای مادران زیر ۱۷ یا بالای ۳۵ سال، چندقلوزایی یا موارد پرخطر توصیه نمی‌شود. انجام این زایمان نیازمند نظارت پزشک یا ماما است و نباید به‌تنهایی انجام شود.
نظر خود را ثبت کنید