پماد زینک اکساید برای درمان تحریکات پوستی خفیف مانند سوختگی، خراش و التهاب پوست استفاده می‌شود. این دارو را می‌توان ۲ تا ۴ بار در روز استفاده کرد. بعد از لیزر موهای زائد برای کاهش التهاب و تحریک پوست، استفاده از این کرم توصیه می‌شود.
فلوکونازول یک داروی ضد قارچ است که برای درمان عفونت‌های قارچی در قسمت‌های مختلف بدن مانند دهان، گلو، مری، واژن و دستگاه تناسلی استفاده می‌شود. این دارو با مهار رشد قارچ‌ها عمل میکند و اغلب برای درمان عفونت‌های ناشی از قارچ کاندیدا تجویز می‌شود. فلوکونازول به شکل قرص، شربت یا تزریقی در دسترس است و باید طبق تجویز پزشک مصرف شود. از مصرف خودسرانه آن باید پرهیز شود، زیرا می‌تواند عوارض جانبی مانند سردرد، حالت تهوع یا مشکلات کبدی ایجاد کند.
داروی نئوتادین به صورت قرص یا شربت برای درمان علائم آلرژی (سرفه، گلودرد و آبریزش بینی) یا حساسیت پوستی (تورم، خارش و کهیر) تجویز می‌شود. این دارو بدون نسخه هم قابل تهیه است و معمولا روزی یکبار به صورت خوراکی مصرف می‌شود.
دیفنوکسیلات یک داروی ضد اسهال است که به‌صورت خوراکی برای بزرگسالان و کودکان بالای ۱۳ سال تجویز می‌شود. این دارو باعث کاهش حرکات روده شده و از دفع شدید آب و الکترولیت بدن جلوگیری میکند. قرص دیفنوکسیلات در افراد مبتلا به واکنش آلرژیک و بیماری شدید کبدی منع مصرف دارد و در زنان باردار یا شیرده باید با احتیاط مصرف شود.
بومادران گیاهی پرخاصیت است که می‌توانید از آن به صورت چای، دمنوش، عرق، روغن، پودر و حتی از برگ تازه آن استفاده کنید. بومادران در طب سنتی برای درمان دردهای معده، تنظیم قاعدگی و پیشگیری از عفونت مفید است. استفاده از عرق بومادران برای نوزادان و کودکان زیر دو سال و خانم‌های باردار ممنوع است.
بتامتازون به شکل قرص، آمپول، پماد و قطره عرضه می‌شود. این دارو در درمان آلرژی، بیماری‌های پوستی، آسم و التهاب ناشی از آرتریت کاربرد دارد. معمولا این دارو برای بیشتر از چند هفته تجویز نمی‌شود.
کلوتریمازول یک داروی ضد قارچی است که به صورت کرم، قرص واژینال، یا اسپری برای درمان عفونت‌های قارچی پوست و مخاط مانند کاندیدیازیس استفاده می‌شود. نحوه مصرف آن بسته به نوع عفونت متفاوت است؛ معمولاً به صورت موضعی روزانه ۲ تا ۳ بار یا طبق دستور پزشک استفاده می‌شود. از تماس این دارو با چشم‌ها خودداری کنید و حتماً قبل از مصرف، ناحیه موردنظر را تمیز و خشک کنید. عوارض جانبی رایج شامل سوزش، خارش یا قرمزی در محل مصرف است که معمولاً خفیف و موقتی هستند.
۱. داروی ملاتونین در درمان اختلالات خواب مانند بی‌خوابی و اختلال ریتم شبانه روزی خواب موثر است. ۲. این دارو را باید حدود ۳۰ دقیقه قبل از خواب مصرف کرد. ۳. این قرص اعتیادآور نیست و وابستگی ایجاد نمی‌کند.
قرص هیدروکلروتیازید برای کنترل فشار خون بالا و کاهش احتباس مایعات در بدن تجویز می‌شود. بهتر است این دارو را صبح‌ها مصرف کنید تا برای ادرار کردن از خواب بیدار نشوید. این دارو عوارضی دارد که پیش از مصرف باید از آنها آگاه باشید. برای تهیه‌ی این دارو به نسخه‌ی پزشک نیاز دارید.
سیپروهپتادین یک آنتی‌هیستامین نسل اول است که برای کاهش علائم آلرژی، سردردهای میگرنی و افزایش اشتها استفاده می‌شود. این دارو باید توسط پزشک تجویز شود و معمولا هر ۶ تا ۸ ساعت یک دوز آن مصرف می‌شود. عوارض شایع سیپروهپتادین شامل خواب‌آلودگی، سرگیجه، خشکی دهان و افزایش اشتها هستند.
انواع مختلفی از قرص‌های دل‌پیچه و اسهال وجود دارد که بسته به علت بیماری و شدت علائم، برخی بدون نسخه و برخی با تجویز پزشک قابل تهیه هستند. این داروها مکانیسم‌های متفاوتی دارند؛ برخی مانند لوپرامید با کاهش حرکات روده به کنترل اسهال کمک می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر مانند آنتی‌بیوتیک‌ها و ضدانگل‌ها، عوامل بیماری‌زا مانند باکتری‌ها و انگل‌ها را از بین می‌برند. بیسموت ساب‌سالیسیلات نیز با اثر ضدالتهابی و ضدباکتریایی خفیف به بهبود اسهال ناشی از مسمومیت غذایی کمک میکند. انتخاب داروی مناسب باید بر اساس علت اسهال باشد؛ به‌عنوان مثال، در اسهال‌های ناشی از عفونت باکتریایی یا انگلی، مصرف خودسرانه داروهای ضداسهال ممکن است باعث حبس عوامل بیماری‌زا در روده و تشدید بیماری شود.
کلردیازپوکساید یکی از داروهای موثر در درمان اختلالات اضطرابی و کاهش علائم ترک الکل است. این دارو از دسته بنزودیازپین‌ها بوده و با تأثیر بر سیستم عصبی مرکزی، موجب کاهش تنش، اضطراب و علائم ناشی از قطع مصرف الکل می‌شود. کلردیازپوکساید را می‌توان با غذا یا بدون غذا مصرف کرد، و معمولاً به‌تنهایی باعث افزایش وزن یا چاقی نمی‌شود. با این حال، در صورت مصرف همزمان با برخی داروها ممکن است تداخل دارویی ایجاد کرده و به‌طور غیرمستقیم منجر به اضافه وزن شود. استفاده از این دارو باید تحت نظر پزشک و بر اساس دوز تجویز شده باشد، چرا که مصرف خودسرانه آن می‌تواند منجر به وابستگی و سایر عوارض جانبی شود.