فهرست مطالب
- پدوفیلی یا بیماری پدوفیلیا چیست؟
- علائم پدوفیلی چیست؟
- علت اختلال پدوفیلی
- تشخیص بیماری پدوفیلی
- مشخصات افراد پدوفیلی؛ افراد پدوفیلی چه کسانی هستند؟
- آیا پدوفیلی قابل درمان است؟ (درمان بیماری پدوفیلی)
- پیشگیری از آزار کودکان توسط افراد پدوفیلی
- آیا بین متجاوز جنسی و پدوفیلی تفاوت وجود دارد؟
- سخن پایانی دکترتو درباره پدوفیلی
خلاصه این مطلب را در این پادکست گوش دهید:
پدوفیلی یا میل جنسی به کودکان یک اختلال روانی جدی است که در آن فرد بزرگسال به کودکان پیش از بلوغ، معمولاً زیر ۱۳ سال، تمایلات جنسی پیدا می‌کند. این وضعیت می‌تواند مشکلات روانی، اجتماعی و حتی پیامدهای قانونی سنگینی به دنبال داشته باشد و اغلب با تخیلات یا رفتارهای تکرارشونده نسبت به کودکان همراه است. هرچند برخی افراد مبتلا ممکن است رفتار خود را کنترل کنند، اما باید دانست که هرگونه اقدام جنسی با کودک جرم قطعی محسوب می‌شود و پیگرد قانونی دارد. در ادامه این مقاله از دکترتو، به بررسی دقیق‌تر ابعاد این اختلال، پیامدها و راهکارهای درمانی آن می‌پردازیم.
پدوفیلی یا بیماری پدوفیلیا چیست؟
پدوفیلی یا Pedophilia یک انحراف جنسی از نوع پارافیلیک است که در آن فرد بزرگسال یا نوجوان بزرگتر، تمایل و کشش جنسی پایدار نسبت به کودکان نابالغ (معمولاً زیر ۱۳ سال) را تجربه می‌کند. این وضعیت می‌تواند در قالب تخیلات، تمایلات یا رفتارهای جنسی نسبت به کودک بروز کند و از دیدگاه روان‌پزشکی، یک اختلال جدی محسوب می‌شود که نیازمند توجه درمانی است.
مشاوره روانشناسی
با برترین روانشناسان ایران از دیدگاه کاربران
نمونه هایی از پدوفیلیا که جرم محسوب می شوند کدامند؟
هر اقدامی که به سوءاستفاده جنسی از کودک منجر شود، در دسته جرایم پدوفیلیا قرار می‌گیرد و قانون با آن به شدت برخورد می‌کند. از جمله این موارد می‌توان به لمس یا آزار جنسی کودک، برقراری رابطه جنسی با افراد زیر سن قانونی، تولید و توزیع محتوای غیراخلاقی کودکان، اغفال و تهدید کودکان در فضای مجازی برای مقاصد جنسی و حتی تلاش برای برقراری چنین ارتباطی اشاره کرد. مثال‌هایی که در رابطه با پدوفیلیا ممنوع هستند و جرم محسوب می‌شوند عبارت‌اند از:
- برقراری رابطه جنسی با کودک یا نوجوان زیر سن قانونی.
- سوءاستفاده جنسی از کودک شامل لمس یا نوازش با مقاصد جنسی.
- تولید، خرید، فروش یا توزیع محتوای جنسی شامل کودکان (تصاویر، ویدئو، پورنوگرافی کودک).
- ارتباط آنلاین با کودک به منظور سوءاستفاده جنسی یا جلب اعتماد او.
- تعرض یا اذیت جنسی کودکان در محیط مدرسه، خانه، یا مکان‌های عمومی.
- ربودن یا فریب کودک برای اهداف جنسی.
- تهدید یا اجبار کودک به انجام اعمال جنسی یا تهیه محتوای جنسی.
علائم پدوفیلی چیست؟
با توجه به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، برای تشخیص این اختلال، نشانه های پدوفیلی زیر باید حداقل ۶ ماه متوالی در فرد دیده شود:
- تخیلات، خواسته‌ها یا رفتارهای جنسی مکرر و شدید شامل فعالیت جنسی با یک کودک پیش از بلوغ (عموماً ۱۳ سال یا کمتر) به مدت حداقل ۶ ماه.
- این انگیزه‌های جنسی بر اساس ناراحتی یا اختلال قابل توجه در زمینه‌های اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه‌های مهم عملکرد ایجاد شده باشد.
- فرد پدوفیلی باید حداقل ۱۶ سال سن داشته باشد و حداقل ۵ سال از کودک مورد سوء استفاده بزرگتر باشد. با این حال، این شامل فردی در اواخر نوجوانی نمی‌شود که در رابطه جنسی مداوم با یک کودک ۱۲ یا ۱۳ ساله است.
چقدر با مشخصات افراد پدوفیل آشنا هستی؟
همین الان برای آگاهی بیشتر با متخصص مشورت کن!
آیا پدوفیل ها فقط جذب کودکان می شوند؟
برخی از پدوفیل‌ها ممکن است به همان اندازه که به کودکان جذب می‌شوند، به بزرگسالان هم جذب شوند. اما تشخیص اینکه این مساله چقدر رایج است، دشوار است. زیرا بیشتر تحقیقات پدوفیلی مبتنی بر افرادی است که به دلیل جرایم جنسی علیه کودکان دستگیر شده‌اند. این افراد ممکن است تمایلات جنسی خود را در بزرگسالان اغراق آمیز نشان دهند.
علت اختلال پدوفیلی
علت اختلال پدوفیلی به طور قطعی مشخص نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل مختلف ژنتیکی، محیطی و روانشناختی می‌توانند در بروز آن نقش داشته باشند. این اختلال معمولاً از زمان بلوغ ظاهر می‌شود و در برخی افراد مادام‌العمر باقی می‌ماند. شدت علائم و تمایل به عمل بر اساس این افکار در طول زمان متفاوت است. مهم‌ترین عواملی که در بروز پدوفیلی نقش دارند عبارت‌اند از:
- زمینه ژنتیکی: مشاهده بیشتر موارد پدوفیلی در برخی خانواده‌ها (هرچند مشخص نیست ناشی از وراثت یا یادگیری رفتاری است).
- تجربه‌های دوران کودکی: سابقه سوءاستفاده جنسی یا مشاهده رفتارهای نامناسب می‌تواند احتمال ابتلا را افزایش دهد.
- عوامل فیزیولوژیک: بررسی ارتباط بین هورمون‌ها، پرخاشگری و هورمون‌های جنسی مردانه با بروز این اختلال.
- ویژگی‌های جسمی و شناختی: قد کوتاه‌تر، ضریب هوشی پایین‌تر، شیوع بیشتر چپ‌دستی و کاهش ماده سفید مغز در برخی مبتلایان.
- آسیب‌های مغزی: سابقه ضربه یا آسیب به مغز در دوران کودکی در میان مبتلایان شایع‌تر گزارش شده است.
تشخیص بیماری پدوفیلی
تشخیص اختلال پدوفیلی زمانی مطرح می‌شود که فرد حداقل شش ماه دچار تخیلات، تمایلات یا رفتارهای جنسی مکرر نسبت به کودکان پیش از بلوغ (معمولاً ۱۳ سال یا کمتر) باشد. طبق معیارهای بالینی، فرد باید دست‌کم شانزده سال سن داشته و حداقل پنج سال از کودک مورد نظر بزرگتر باشد. این تشخیص حتی در غیاب رفتار عملی هم امکان‌پذیر است، اما در بیشتر موارد زمانی شناسایی می‌شود که فرد به دلایل قضایی یا رفتاری تحت بررسی روان‌پزشکی قرار گرفته باشد. نکته مهم این است که همه کودک‌آزاران الزاماً پدوفیل نیستند و همه پدوفیل‌ها هم دست به آزار عملی نمی‌زنند.
متن انگلیسی:
به نقل از msdmanuals
Pedophilic disorder is characterized by recurrent, intense sexually arousing fantasies, urges, or behaviors involving sexual activity with prepubescent children (generally ≤ 13 years); based on clinical criteria, it is diagnosed only when the patient is ≥ 16 years and ≥ 5 years older than the child who is the target of the fantasies or behaviors.
ترجمه فارسی:
اختلال پدوفیلی با تخیلات، تمایلات یا رفتارهای جنسی شدید و مکرر که شامل فعالیت جنسی با کودکان پیش از بلوغ (معمولاً ≤ ۱۳ سال) است، مشخص می‌شود. بر اساس معیارهای بالینی، تنها زمانی این اختلال تشخیص داده می‌شود که فرد حداقل ۱۶ سال سن داشته باشد و حداقل ۵ سال از کودک هدف تخیلات یا رفتارهای جنسی بزرگتر باشد.
مشخصات افراد پدوفیلی؛ افراد پدوفیلی چه کسانی هستند؟
افراد پدوفیلی اغلب در جامعه ظاهری عادی دارند، اما رفتار و روابطشان نشان می‌دهد که بیشتر از بزرگسالان به حضور در کنار کودکان تمایل دارند. آن‌ها معمولاً به دنبال موقعیت‌هایی هستند که دسترسی به کودکان را برایشان آسان‌تر کند، مانند کار در نقش معلم، مربی یا حتی نزدیکی خانوادگی. بسیاری از آن‌ها برای جلب اعتماد والدین و کودک، در ابتدا رفتاری صمیمی و حمایتگرانه نشان می‌دهند و به‌تدریج با ایجاد صمیمیت، زمینه سوءاستفاده را فراهم می‌کنند. ویژگی بارز این افراد تمرکز بیش‌ازحد روی کودکان آسیب‌پذیر یا کم‌توجه است، در حالی که ممکن است در نگاه اول کاملاً قابل اعتماد به نظر برسند. ویژگی‌ها و رفتارهای رایج افراد پدوفیلی عبارتند از:
- تمایل مداوم و پایدار به کودکان نابالغ (معمولاً زیر ۱۳ سال).
- علاقه بیشتر به کودکان نسبت به بزرگسالان.
- حضور در موقعیت‌هایی که دسترسی به کودکان آسان‌تر باشد (معلم، مربی، پرستار کودک).
- تلاش برای جلب اعتماد والدین و کودک با رفتار دوستانه و حمایتگرانه.
- هدف قرار دادن کودکان آسیب‌پذیر یا کم‌توجه.
- ظاهر و عملکرد اجتماعی عادی که کمتر شک‌برانگیز است.
- توجه اصلی بر تمایلات درونی و تخیلات جنسی نسبت به کودکان، حتی در غیاب رفتار عمل
اختلال های همراه پدوفیلیا
اختلال‌های روانی و رفتاری که اغلب با پدوفیلیا همراه هستند می‌توانند هم زمینه‌ساز رفتارهای جنسی غیرقانونی باشند و هم پیامد آن‌ها را پیچیده‌تر کنند. این اختلال‌ها شامل موارد زیر هستند:
- اختلال شخصیت ضد اجتماعی: بی‌توجهی به حقوق دیگران، عدم احساس گناه یا شرم و تمایل به نقض قوانین.
- اختلال‌های کنترل تکانه: ناتوانی در کنترل رفتارها یا امیال ناگهانی، که ممکن است منجر به رفتارهای جنسی غیرقانونی شود.
- اختلال‌های خلقی: افسردگی یا اضطراب که گاهی با رفتارهای انحرافی جنسی همراه می‌شوند.
- اختلال‌های جنسی دیگر: مانند سادیسم جنسی، مازوخیسم یا سایر پارافیلی‌ها.
- سو مصرف مواد: مصرف الکل یا مواد مخدر که کنترل تکانه‌ها را کاهش می‌دهد و رفتارهای پرخطر را افزایش می‌دهد.
- اختلالات شخصیتی دیگر: مانند شخصیت خودشیفته یا شخصیت مرزی، که می‌تواند رابطه با دیگران را پیچیده کرده و رفتارهای پرخطر ایجاد کند.
پدوفیلی در زنان
پدوفیلی در زنان اگرچه بسیار نادرتر از مردان است، اما همچنان وجود دارد و می‌تواند آثار مخرب جدی بر کودکان بر جای بگذارد. در این اختلال، زنان دچار کشش جنسی پایدار به کودکان نابالغ می‌شوند و به دلیل نقش‌های مراقبتی مانند مادر، پرستار یا معلم، گاهی پنهان ماندن این رفتارها آسان‌تر است. بسیاری از موارد پدوفیلی در زنان با مشکلات روانی دیگر یا سابقه آزار جنسی در کودکی همراه است. هرچند آمارها نشان می‌دهد تنها حدود ۵ تا ۱۰ درصد مبتلایان به پدوفیلی را زنان تشکیل می‌دهند، اما پیامدهای آن برای قربانیان مشابه مردان بوده و می‌تواند منجر به آسیب‌های عمیق روانی، اجتماعی و جنسی در طول زندگی کودک شود.
برای درمان اضطراب کودک و جلوگیری از آسیب روحی بیشتر، همین الان اقدام کنید!
آیا پدوفیلی قابل درمان است؟ (درمان بیماری پدوفیلی)
پدوفیلی یک اختلال روانی پیچیده است که درمان قطعی برای از بین بردن کامل آن وجود ندارد، اما می‌توان با مداخلات روان‌درمانی و دارویی به مدیریت این تمایلات کمک کرد. هدف اصلی درمان، کاهش خطر رفتارهای آسیب‌زا و کمک به فرد برای کنترل تمایلات خود است تا از آسیب به کودکان جلوگیری شود. ترکیب روان‌درمانی، دارودرمانی و حمایت اجتماعی می‌تواند نتایج بهتری ایجاد کند. روش‌های درمان پدوفیلی شامل:
- روان‌درمانی فردی یا گروهی برای مدیریت افکار و احساسات
- رفتاردرمانی شناختی (CBT) جهت کنترل تکانه‌ها و تغییر الگوهای فکری ناسالم
- داروهای ضد آندروژن برای کاهش سطح تستوسترون و میل جنسی
- داروهای ضدافسردگی و ضداضطراب برای بهبود وضعیت روانی فرد
- برنامه‌های توانبخشی اجتماعی و حمایتی جهت بازتوانی و کاهش احتمال تکرار رفتارهای پرخطر
پیشگیری از آزار کودکان توسط افراد پدوفیلی
در ادامه بررسی می‌کنیم که پیشگیری از اختلال پدوفیلی بیشتر بر آگاهی، آموزش و حمایت روانی متمرکز است. توجه به سلامت روان از دوران کودکی، ارائه آموزش‌های صحیح جنسی به کودکان، ایجاد روابط عاطفی و حمایتی در خانواده، و مداخله زودهنگام در افرادی که نشانه‌های تمایلات غیرطبیعی دارند، می‌تواند نقش مهمی در کاهش بروز این اختلال داشته باشد. همچنین آموزش والدین برای مراقبت و نظارت بر فرزندان، آگاهی‌رسانی درباره رفتارهای پرخطر در فضای مجازی و دسترسی سریع به خدمات مشاوره روانشناسی از دیگر روش‌های موثر در پیشگیری محسوب می‌شوند.
۱. بر فعالیت های فوق برنامه فرزندتان نظارت کنید
مشارکت فعال در زندگی فرزندتان بهترین راه برای محافظت در برابر افراد سوءاستفاده‌گر است، زیرا آن‌ها معمولاً به دنبال کودکانی هستند که کمتر مورد توجه والدین قرار دارند. حضور در بازی‌ها، تمرین‌ها، اردوها و سفرهای خارج از خانه، فرصتی است برای شناخت بزرگسالانی که در اطراف فرزندتان هستند. اگر امکان همراهی در تمام برنامه‌ها را ندارید، اطمینان حاصل کنید که حداقل دو بزرگسال مورد اعتماد و شناخته‌شده در کنار کودک حضور داشته باشند. هیچ‌گاه فرزندتان را با بزرگسالانی که به‌خوبی نمی‌شناسید تنها نگذارید؛ حتی برخی افراد نزدیک هم می‌توانند تهدیدی باشند. مهم‌ترین اصل این است که تا حد امکان در کنار فرزندتان باشید و حضور والدین را برای دیگران آشکار کنید.
۲. اگر پرستار بچه استخدام می کنید، یک دوربین پرستار بچه راه اندازی کنید
مواقعی وجود دارد که نمی‌توانید حضور داشته باشید، بنابراین از ابزارهای دیگر برای اطمینان از ایمن بودن فرزند خود استفاده کنید. یک دوربین مخفی در خانه خود تنظیم کنید تا فعالیت نامناسب تشخیص داده شود. مهم نیست که چقدر فکر می‌کنید کسی را می‌شناسید، باید برای ایمنی فرزند خود اقدامات احتیاطی را انجام دهید.
۳. در مورد ایمن ماندن در فضای مجازی و آنلاین به فرزند خود آموزش دهید
به فرزندتان بیاموزید که افراد سوءاستفاده‌گر در اینترنت اغلب خود را به شکل کودک یا نوجوان جا می‌زنند تا اعتماد او را جلب کنند. استفاده فرزندتان از اینترنت را زیر نظر بگیرید و قوانینی مشخص برای مدت زمان و نحوه پیام دادن او تعیین کنید. به‌طور مرتب درباره افرادی که آنلاین با آن‌ها در ارتباط است گفت‌وگو کنید و او را آگاه سازید که هرگز نباید برای افراد ناشناس عکس ارسال کند یا با آن‌ها قرار ملاقات بگذارد. همچنین به خاطر داشته باشید که کودکان ممکن است رفتارهای آنلاین خود را پنهان کنند، به‌ویژه زمانی که دیگران آن‌ها را به حفظ راز ترغیب می‌کنند. بنابراین، آگاهی و گفت‌وگوی مداوم با فرزندتان بهترین راه پیشگیری از خطرات فضای مجازی است.
۴. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما احساس حمایت عاطفی می کند
کودکانی که احساس کمبود توجه می‌کنند بیشتر در معرض سوءاستفاده قرار دارند، بنابراین لازم است زمان کافی با فرزند خود بگذرانید و او را از حمایت عاطفی خود مطمئن کنید. هر روز با او گفت‌وگو کنید و فضایی صمیمی و قابل اعتماد بسازید. به فرزندتان بیاموزید اگر کسی از او خواست موضوعی را از شما پنهان کند، مشکل از طرف همان فرد است نه خود او. همچنین در همه جنبه‌های زندگی فرزندتان (از مدرسه و تکالیف گرفته تا سرگرمی‌ها و علایق شخصی) علاقه و مشارکت نشان دهید. کودک باید بداند که می‌تواند آزادانه و بدون ترس با شما صحبت کند و همیشه شنونده‌ای امن در کنار خود دارد.
متن انگلیسی: «CBT can encompass various therapeutic methods to change thoughts and behaviors related to pedophilia.»
به نقل از سایت psychcentral
ترجمه فارسی: «CBT می‌تواند شامل روش‌های درمانی مختلف برای تغییر افکار و رفتارهای مرتبط با پدوفیلی باشد.»
۵. به کودک خود بیاموزید که لمس نامناسب را تشخیص دهد
یکی از روش‌های مؤثر برای محافظت از کودکان، آموزش مفهوم «لمس خوب، لمس بد، لمس مخفی» است. لمس خوب مانند نوازش سر یا در آغوش گرفتن محبت‌آمیز است، لمس بد شامل رفتارهای آسیب‌زننده مانند ضربه یا لگد می‌شود و لمس مخفی لمس‌هایی هستند که از کودک خواسته می‌شود آن را راز نگه دارد. به فرزندتان بیاموزید که هیچ‌کس اجازه ندارد به نواحی خصوصی بدن او دست بزند؛ نواحی خصوصی معمولاً همان قسمت‌هایی هستند که با لباس شنا پوشانده می‌شوند. همچنین تأکید کنید که هیچ بزرگسالی نباید از کودک بخواهد به این نواحی در بدن خود یا دیگران دست بزند. او باید بداند در برابر خواسته‌های نادرست قاطعانه «نه» بگوید، در صورت لزوم محیط را ترک کند و سریعاً موضوع را با شما در میان بگذارد.
۶. تغییرات رفتاری کودکتان را تشخیص دهید
اگر متوجه تغییرات رفتاری غیرعادی در فرزندتان شدید، این موضوع را جدی بگیرید و علت را پیگیری کنید. گفت‌وگوی روزانه درباره فعالیت‌ها و احساسات او، به‌ویژه پرسش در مورد تجربه لمس‌های خوب، بد یا مخفی، می‌تواند ارتباطی باز و شفاف ایجاد کند. اگر کودک اعلام کرد که به‌طور نامناسبی مورد لمس قرار گرفته یا به بزرگسالان اعتماد ندارد، هرگز گفته‌های او را نادیده نگیرید یا انکار نکنید؛ حتی اگر فرد متهم شخصی محترم یا شناخته‌شده در جامعه باشد. کودک‌آزاران دقیقاً روی همین موضوع حساب می‌کنند. مهم‌ترین کاری که می‌توانید انجام دهید توجه مداوم به نیازها و خواسته‌های فرزندتان است. با او گفت‌وگو کنید، حمایت عاطفی نشان دهید و همواره گوش شنوا باشید؛ چرا که اگر شما به فرزندتان توجه نکنید، احتمالاً فرد دیگری این خلأ را پر خواهد کرد.
۷. اندام های خصوصی کودکان را از ۱۲ سالگی به آن ها آموزش دهید
به یاد داشته باشید که کودکان ۱۲ ساله باید قبلاً توسط والدین خود آموزش جنسی گرفته باشند. باید آموزش دیده باشند که همه چیز به چه معناست و چه نامیده می‌شود. این امر باعث می‌شود که معلم یا دوستی که کودک آزاری می‌کند پیشگام نباشد و جنبه‌های دیگر را آموزش ندهد. قبل از اینکه معانی متفاوتی از کلمات به او آموزش داده شود یا به او گفته شود که بوسیدن یا لیس زدن گونه معلمان کاملاً خوب است. مطمئن شوید که کودک شما از قبل همه چیز را می‌داند.
متن انگلیسی: «Most people don’t realize that when we talk about child sexual abuse, this includes the abuse of very young children, and even babies.»
به نقل از سایت interpol
ترجمه فارسی: «اکثر مردم متوجه نیستند که وقتی در مورد سوء استفاده جنسی از کودکان صحبت می‌کنیم، این شامل آزار کودکان بسیار خردسال و حتی نوزادان نیز می‌شود.»
اگر متوجه شوم معلمی پدوفیلیا است و کودکم را مورد تعرض قرار داده چه کنم؟
اگر متوجه شدید معلمی دچار تمایلات پدوفیلیا است و به کودک شما تعرض کرده، اولین و مهم‌ترین اقدام، حفاظت فوری از فرزندتان و جلوگیری از ادامه تماس او با آن فرد است. سپس بدون تأخیر، موضوع را به مراجع قانونی و قضایی گزارش دهید، چرا که تعرض به کودک در ایران جرم سنگین محسوب می‌شود و پیگیری آن ضروری است. همزمان باید با کودک خود به‌صورت آرام و حمایتگرانه صحبت کنید تا مطمئن شود تقصیری متوجه او نیست و شما در کنار او هستید. واکنش‌های تند یا تنبیه فیزیکی علیه معلم را به هیچ عنوان به کودک آموزش ندهید، زیرا نه‌تنها تأثیر بازدارنده ندارد بلکه می‌تواند او را بیشتر دچار ترس و سردرگمی کند. به جای آن، به فرزندتان بیاموزید که هر نوع لمس یا گفت‌وگوی نامناسب را بی‌درنگ با شما در میان بگذارد. مراجعه به روانشناس کودک نیز کمک می‌کند تا آثار روانی این تجربه کاهش یابد. نهایتاً، پیگیری قانونی و درمانی همزمان، بهترین مسیر برای حمایت از کودک و جلوگیری از تکرار آزار است.
آیا بین متجاوز جنسی و پدوفیلی تفاوت وجود دارد؟
بسیاری از افراد تصور می‌کنند «پدوفیلی» و «متجاوز جنسی» معنای یکسانی دارند، در حالی که این دو واژه تفاوت اساسی با هم دارند. متجاوز جنسی به کسی گفته می‌شود که به دلیل انجام جرم و سوءاستفاده جنسی محکوم شده است و قربانی او می‌تواند کودک یا حتی فرد بالغ باشد. اما پدوفیلی یک اصطلاح روانشناختی و بالینی است که به اختلالی اشاره دارد که در آن فرد دچار کشش جنسی به کودکان پیش از بلوغ می‌شود، حتی اگر هیچ‌گاه مرتکب عمل مجرمانه‌ای نشده باشد. با این حال، در جامعه گاهی این دو مفهوم به اشتباه یکی در نظر گرفته می‌شوند. شناخت تفاوت بین پدوفیل‌ها و مجرمان جنسی اهمیت زیادی دارد، زیرا همه پدوفیل‌ها مرتکب جرم نمی‌شوند و برخی با کمک درمان و کنترل تمایلات خود از عمل به خواسته‌هایشان خودداری می‌کنند.
| مورد مقایسه | پدوفیلی | متجاوز جنسی |
|---|---|---|
| تعریف | یک اختلال روانشناختی که فرد دچار کشش جنسی به کودکان پیش از بلوغ است. | فردی که جرم سوءاستفاده یا تجاوز جنسی انجام داده و محکوم شده است. |
| ماهیت | اصطلاح بالینی و روانشناختی | اصطلاح حقوقی و کیفری |
| قربانیان | تمایل به کودکان (ممکن است هرگز عملی انجام ندهد) | می‌تواند کودک یا فرد بالغ باشد |
| جرم بودن | به خودی خود جرم نیست، مگر اینکه فرد عمل کند | ذاتاً شامل ارتکاب جرم است |
| امکان درمان | با روان‌درمانی و دارودرمانی قابل مدیریت است | جرم نیازمند مجازات قانونی است، در کنار مداخلات درمانی |
| برداشت عمومی جامعه | اغلب با مجرم جنسی اشتباه گرفته می‌شود | به‌طور مستقیم به‌عنوان مجرم شناخته می‌شود |
مجازات پدوفیلی در ایران و حکم شرعی پدوفیلی در اسلام
پدوفیلی یا هرگونه سوءاستفاده جنسی از کودکان، در ایران از نظر قانونی و در اسلام از نظر شرعی، یکی از سنگین‌ترین جرائم و گناهان محسوب می‌شود. بسته به نوع عمل، مجازات‌ها متفاوت است:
- رابطه جنسی کامل (زنا یا لواط با کودک): اعدام یا رجم
- تجاوز به عنف (بدون رضایت؛ که در کودک همیشه مصداق دارد): اعدام
- اعمال منافی عفت (لمس، بوسه، تحریک جنسی بدون رابطه کامل): : شلاق، حبس و جزای نقدی
- استثمار یا سوءاستفاده غیرمستقیم (پورنوگرافی کودکان، بهره‌کشی یا آزار روانی جنسی): در قانون ایران: حبس سنگین بر اساس قانون حمایت از اطفال و نوجوانان (۱۳۹۹)
۴.۷ (۵۲۹۳ نظر)۴.۹ (۵۰۲۰ نظر)۴.۸ (۴۵۶۶ نظر)۴.۹ (۳۲۲۷ نظر)۵ (۲۸۰۰ نظر)۴.۸ (۲۵۲۸ نظر)سخن پایانی دکترتو درباره پدوفیلی
پدوفیلی یک کشش جنسی مداوم از سمت بزرگسالان برای کودکان پیش از سن بلوغ است. در واقع این اختلال روانی وضعیتی که در آن برانگیختگی و ارضای جنسی فرد به اشیا، فعالیت‌ها یا حتی موقعیت‌هایی که غیرعادی تلقی می‌شوند بستگی دارد. علائم این بیماری با تخیلات مکرر و شدید تحریک‌کننده جنسی، تمایلات جنسی، یا رفتارهای مرتبط با فعالیت جنسی با یک کودک یا کودکان پیش از بلوغ در یک دوره حداقل ۶ ماهه تعریف می‌شوند. پدوفیل ها بیشتر مرد هستند و می‌توانند جذب هر دو جنس شوند. روان درمانی و دارو درمانی فرد مبتلا در کنار محافظت از کودکان بهترین روش جلوگیری از این اختلال است.
دکترتو مراقب سلامتی شماست!
سلام من وقتی که ۴-۵ سالم بود پدر و مادرم بخاطر مشغله کاری منو به یک خانم حدودا ۲۸ سال میسپردن که از صبح تا زمانی که وقت اداریشون تموم بشه از من نگهداری کنه.من بعدا فهمیدم این خانم دوسال از من نگهداری میکرد و نسبت فامیلی دور با پدرم داشت برای همین پدر و مادرم بهش اعتماد داشتن.نمیدونم چه مدت و چه موقعی از زمان اومدن اون خانم میگذشت ولی اون خانم یواش یواش شروع کرد از من استفاده جنسی کردن و فکر میکنم تعداد دفعات بسیار زیادی از من سو استفاده کرد و من هم تو اون سن کم آروم آروم از اون لذت میبردم در حالی که سنم خیلی کم بود و هرکاری اون خانم با من کرد هر کاری که برای خودش لذت بخش بود و واقعا شرم دارم از گفتنشون.این کار ها رو تا زمانی که ما خونمونو عوض کردیم و من دیگه هیچوقت اون خانم ندیدم با من انجام میداد و هیچ وقت پدر و مادرم متوجه نشدن که بعد اون اتفاقات چه بلاهایی سرم اومد و حتی به بلوغ زود هنگام هم رسیدم ولی پدر و مادرم بخاطر آگاهی کمشون هیچ وقت نفهمیدن.متاسفانه اون اتفاقات باعث شد چندباری بخوام به خواهرم تعرض کنم ولی یه نیروی غیبی هر سری مانع شد خدارووشکررر واقعا اگه اونکارو میکردم……در حال حاضر ۲۰ ساله هستم.خواهش میکنم خیلی حواستون به بچه هاتون باشه حتی به آدمایی که خیلی بهشون اعتماد دارید هم بچه هاتونو بهش نسپارین.
درود
از شجاعت شما در بیان این موضوع بسیار سخت قدردانی میکنم. تجربه سوءاستفاده جنسی در کودکی می‌تواند تأثیرات عمیق روانی و رفتاری به‌جا بگذارد که نیازمند حمایت تخصصی و مستمر است. توصیه میکنم هرچه سریع‌تر با یک روانشناس یا روانپزشک مجرب در حوزه آسیب‌های روانی ناشی از سوءاستفاده جنسی مراجعه کنید تا بتوانید با دریافت درمان‌های تخصصی مانند مشاوره، روان‌درمانی یا در صورت نیاز درمان دارویی، روند بهبودی خود را آغاز کنید. همچنین شرکت در گروه‌های حمایتی افرادی که تجربیات مشابه داشته‌اند می‌تواند کمک‌کننده باشد. توجه به سلامت جسمانی، رعایت رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم و ایجاد شبکه حمایتی از خانواده و دوستان نیز در روند بهبود اهمیت زیادی دارد. به هیچ عنوان این موضوع را نادیده نگیرید و هرگونه احساس ناامنی یا افکار آسیب‌زا را با متخصص در میان بگذارید.
روانشناس خوب
آیا دخترا یا زنا به پسربچه ها گرایش جنسی دارن ؟ همچنین موردی هست بگه لطفا
سلام
گرایش جنسی به کودکان، که به آن پدوفیلی گفته می‌شود، یک اختلال روانی است که در آن فرد بزرگسال به کودکان تمایل جنسی دارد. این اختلال معمولاً در مردان مشاهده می‌شود، اما ممکن است در زنان نیز وجود داشته باشد، هرچند که به طور کمتری گزارش می‌شود.
دختربچه ها باید
دوست و همراه عزیز
سوال یا دیدگاهتان را کامل مطرح کنید
سلام من ١٦ سالمه و خیلی به بچه ها علاقه ی شویدی دارم بخدا دست خودم نیست نمیدونم باید چیکار کنم تا فعلا که خودمو کنترول کردم و به بچه یی نګاه نکردم و خیلی هم دلم میخواد این مریضی نجات پیدا کنم