تعیین جنسیت با روش IVF درصد موفقیت بالایی دارد. از این روش برای درمان ناباروری، اندومتریوز و تشخیص ناهنجاری‌های ژنتیکی هم استفاده میشود. روش تعیین جنسیت با آی وی اف کاملا قانونی است و پروسه نسبتا دردناکی دارد.
تعیین جنسیت با روش pgd دقت بسیار بالایی دارد. این روش نیازمند انجام عمل IVF است و می‌تواند به شناسایی بیماری‌هایی نظیر تالاسمی، فیبروز سیستیک و سندروم داون کمک کند. فرآیند آزمایش و تعیین جنسیت با پی جی دی معمولا حدود دو و نیم هفته طول می‌کشد.
هفته ۴۲ بارداری به معنای زایمان پس از موعد است و با افزایش تدریجی برخی خطرات برای مادر و نوزاد همراه میشود. در این مقطع، پایش فشرده مادری و جنینی و گفت‌وگو درباره ختم بارداری با روش‌های استاندارد القا یا در موارد لازم سزارین، محور مراقبت را تشکیل می‌دهد. علائم مادر می‌تواند پررنگ‌تر شود و نشانه‌های واقعی زایمان ظاهر گردد. از سوی دیگر، کاهش احتمالی عملکرد جفت، کم شدن مایع آمنیوتیک، عبور مکونیوم و درشتی جنین می‌تواند تصمیم‌های زایمانی را تحت تاثیر قرار دهد.
هفته ۴۱ بارداری به طور قراردادی پس از موعد محسوب میشود، اما بسیاری از بارداری‌ها همچنان ایمن پیش می‌روند. در این زمان پایش نزدیک‌تر با ویزیت‌های منظم، سنجش حرکات جنین و ارزیابی‌های تکمیلی در صورت نیاز انجام میشود. ممکن است درباره القای زایمان برای کاهش برخی ریسک‌ها با پزشک گفت‌وگو شود. تمرکز شما بر خودمراقبتی، هیدراته ماندن، خواب کافی، آرام‌سازی و ارتباط نزدیک با تیم درمان است تا در صورت بروز علائم زایمان یا تغییرات نگران‌کننده سریعا اقدام شود.
در هفته ۴۰ بارداری احتمالا علائم زایمان مانند ترشحات خونی، انقباضات رحمی و اسهال را تجربه خواهید کرد. پزشک برای بررسی وضعیت جنین آزمایش سونوگرافی تجویز می‌کند. در این هفته احتمالا کیفیت خواب شما پایین می‌آید.
در هفتهٔ ۳۹، جنین کامل و آمادهٔ تولد است و علائم زایمان (از نمایش خونی تا انقباضات منظم) احتمالاً بیشتر می‌شوند. مراقبت‌های روتین (بررسی فشارخون، ادرار، ضربان جنین، معاینهٔ دهانهٔ رحم) هفتگی ادامه دارد و در بارداری‌های پرخطر ممکن است سونوگرافی/NST و تصمیم دربارهٔ القا یا سزارین مطرح شود. پیاده‌روی سبک، هیدراتاسیون، تغذیهٔ کوچک و منظم، شمارش حرکات جنین و پرهیز از اقدامات پرخطر توصیه میشود. هر خونریزی قرمز روشن، نشت مداوم مایع، تب، درد شدید یا کاهش محسوس حرکات جنین، نیازمند اقدام فوری و تماس با ماما/بیمارستان است.
در هفته ۳۸ بارداری مادر در آستانه زایمان قرار دارد. جنین در این زمان تقریباً به وزن و قد یک نوزاد کامل رسیده و توانایی تنفس مستقل پیدا کرده است. بسیاری از تغییرات جسمی مادر مانند فشار لگنی، ترشحات واژینال، انقباضات رحمی و کمردرد نشانه آماده‌شدن بدن برای زایمان هستند. همچنین ممکن است برخی علائم مانند سوزش معده، یبوست یا خستگی بیشتر شود. شناخت وضعیت جنین، علائم طبیعی و هشداردهنده، آزمایش‌های ضروری، تغذیه مناسب و خودمراقبتی در این هفته اهمیت ویژه‌ای دارد. آگاهی از این موارد به مادر کمک می‌کند با آرامش بیشتری برای زایمان آماده شود و در صورت بروز علائم مشکوک سریعاً به پزشک مراجعه کند.
هفته ۳۷بارداری آستانه بلوغ «تقریباً کامل» جنین است؛ جایی که ریه‌ها و مغز همچنان به تکامل ادامه می‌دهند و وزن متوسط نزدیک به سه کیلوگرم میشود. برای بسیاری از مادران، نزول سر جنین احساس «سبک‌شدن» شکم را به‌دنبال دارد و هم‌زمان فشار لگنی، تکرر ادرار و انقباضات براکستون‌هیکس شایع‌تر می‌شوند. ترشحات واژینال معمولاً شفاف‌اند و خروج پلاگ مخاطی می‌تواند دیده شود. ویزیت‌های پایانی بر پایش فشار خون، پروتئینوری و ضربان قلب جنین متمرکز است. در این مقطع، شناخت الگوی شخصی حرکات جنین و علائم واقعی زایمان اهمیت زیادی دارد.
هفته ۳۶ بارداری آغاز ماه نهم بارداری است. بیشتر بارداری‌ها در این مقطع بی‌دردسر تا زمان تولد ادامه می‌یابند، اما آگاهی از نشانه‌های خطر اهمیت حیاتی دارد. تفاوت علائم هشدار با تغییرات معمول اواخر بارداری برای خانواده‌ها گیج‌کننده است؛ به ویژه وقتی انقباضات کاذب، ترشحات بیشتر یا خستگی شدید وجود دارد. این مقاله به شما کمک می‌کند مرز میان علائم طبیعی و هشدار را تشخیص دهید، بدانید چه زمانی باید با پزشک تماس بگیرید، و چه ارزیابی‌هایی مانند سونوگرافی، پایش ضربان قلب جنین و سنجش مایع آمنیوتیک ممکن است انجام شود.
در هفته ۳۴ بارداری، جنین با وزن تقریبی ۲.۳ کیلوگرم و قد ۴۴ سانتی‌متر، سیستم ایمنی قوی‌تری می‌سازد، چربی بدنش افزایش می‌یابد تا دما را کنترل کند و به صدای مادر واکنش نشان می‌دهد. مادر معمولا با خستگی شدید، تورم پا، درد دنده، تکرر ادرار و انقباضات براکستون هیکس روبرو است. در این هفته، مایع آمنیوتیک به حداکثر می‌رسد و ممکن است جنین پایین بیاید. مراقبت‌ها شامل ویزیت دوهفته یکبار، رژیم سالم و پروتئین‌دار، تمرینات کگل برای کنترل ادرار و آماده کردن کیف بیمارستان (مدارک، لباس، وسایل نوزاد) در کنار مدیریت اضطراب میشود. زایمان زودرس هم ممکن است ایجاد شود و نیاز به بررسی علائم آن دارید.
در هفته ۳۵ بارداری جنین تقریباً کامل شده و به سرعت وزن می‌گیرد، در حالی‌که مغز و ریه‌ها همچنان در حال تکامل هستند. مادر در این هفته بیشتر با علائمی مانند انقباضات رحمی، تنگی نفس، تورم پا و مشکلات خواب مواجه میشود. همچنین ترشح آغوز از سینه‌ها آغاز شده و بدن برای زایمان آماده می‌گردد. رعایت نکات مراقبتی و انجام آزمایش‌های لازم کمک می‌کند تا این مرحله حساس با آرامش بیشتری سپری شود.
در هفته ۳۳ بارداری، جنین با وزن حدود ۱.۹ تا ۲.۱ کیلوگرم و قد ۴۳ سانتی‌متری، استخوان‌های محکم‌تری دارد، حواس پنج‌گانه‌اش تقریبا کامل کار می‌کند و مهارت‌هایی مانند مکیدن و تنفس را تمرین می‌کند. مادر هم معمولا با خستگی شدید، مشکلات گوارشی مانند اسهال، انقباضات براکستون هیکس، درد لگنی، تنگی نفس و افزایش ترشحات روبرو است. مراقبت‌ها شامل ویزیت دوهفته یکبار، مصرف رژیم پروتئین‌دار با وعده‌های کوچک، تمرینات کگل، نظارت بر حرکات جنین و آماده کردن کیف بیمارستان هستند. احتمال بروز زایمان زودرس هم وجود دارد.
نظر خود را ثبت کنید