بهترین دکترهای کمردرد ایران.
برای مشاهده دکترهای کمردرد در شهر خود به صفحه دکتر کمردرد تهران و دیگر شهرها مرا جعه کنید.
هنگام مواجهه با کمردرد، یکی از پرسش‌های کلیدی این است که «برای کمر درد به چه دکتری مراجعه کنیم؟». از آنجایی که کمردرد یکی از فراگیرترین علل مراجعه افراد به مراکز درمانی است و طیف وسیعی از دلایل می‌تواند زمینه‌ساز آن باشد، انتخاب پزشک متناسب با شرایط، نقشی تعیین‌کننده در مسیر تشخیص صحیح و دریافت درمان کارآمد دارد. تشخیص دیرهنگام یا نادرست می‌تواند فرآیند بهبودی را به تعویق انداخته، منجر به ناکارآمدی درمان و حتی مزمن شدن درد شود؛ بنابراین، شناسایی دقیق علت زمینه‌ای کمردرد، سنگ بنای یک درمان موفقیت‌آمیز است که این مهم، با انتخاب هوشمندانه پزشک آغاز می‌شود. این انتخاب می‌تواند بین پزشک عمومی یا متخصصان مختلف با حوزه‌های تمرکز گوناگون، از جمله ارتوپدی، نورولوژی، روماتولوژی یا طب فیزیکی، متغیر باشد.
در بسیاری از موارد، به ویژه هنگامی که کمردرد به تازگی آغاز شده، شدت زیادی ندارد و نشانه‌های نگران‌کننده‌ای به همراه آن نیست، مراجعه به پزشک عمومی یا پزشک خانواده، نخستین گام منطقی است. این پزشکان در خط اول مراقبت‌های پزشکی قرار دارند و میتوانند بسیاری از کمردردهای رایج و با ماهیت مکانیکی (مانند کشیدگی‌های عضلانی ساده) را مدیریت کنند. پزشک عمومی با دریافت «شرح حال» دقیق از بیمار، شامل زمان شروع، نوع و محل درد و عوامل تشدید یا تسکین‌دهنده آن، و انجام «معاینه فیزیکی» اولیه، به یک ارزیابی کلی از وضعیت دست می‌یابد. او ممکن است درمان‌های اولیه مانند استراحت محدود، استفاده از گرما یا سرما، و مسکن‌های بدون نسخه را توصیه کند و در صورتی که پس از ارزیابی اولیه، نیاز به بررسی‌های بیشتر یا تخصصی‌تر احساس شود، بیمار را به «متخصص» مناسب «ارجاع» خواهد داد.
برای اینکه بدانیم چرا ممکن است نیاز به ارجاع به متخصص وجود داشته باشد، باید با دلایل رایج و اصلی کمردرد آشنا شویم. بخش عمده‌ای از کمردردها، «کمردرد مکانیکی» نامیده می‌شوند که به مشکلات ساختاری یا عملکردی ستون فقرات، عضلات و لیگامان‌های اطراف آن مربوط می‌شوند. شایع‌ترین «علت کمردرد» حاد، «کشیدگی عضلانی» یا «آسیب لیگامان» (رگ به رگ شدن) است که اغلب به دنبال بلند کردن نادرست اجسام سنگین یا حرکات ناگهانی رخ می‌دهد.
مشکلات «دیسک بین مهره‌ای» نیز از دلایل بسیار رایج، به خصوص با افزایش سن، هستند؛ این مشکلات شامل «فتق دیسک» (بیرون‌زدگی ماده ژلاتینی مرکزی دیسک) و «بیماری دژنراتیو دیسک» (فرسودگی تدریجی دیسک) می‌شوند که هر دو میتوانند باعث فشار بر اعصاب نخاعی و ایجاد درد شوند. برای اطلاعات بیشتر به صفحه برای دیسک کمر به چه دکتری مراجعه کنیم مراجعه کنید.
«آرتروز ستون فقرات» یا استئوآرتریت، که نوعی ساییدگی مفاصل بین مهره‌ای است، و «تنگی کانال نخاعی»، که به کاهش فضای عبور نخاع و ریشه‌های عصبی اشاره دارد، از دیگر علل مکانیکی شایع محسوب می‌شوند. علاوه بر این موارد، دلایل کمتر شایع اما جدی‌تری نیز وجود دارند که نیازمند توجه ویژه هستند؛ «شکستگی فشاری مهره‌ها»، که غالباً در افراد مبتلا به «پوکی استخوان» (کاهش تراکم استخوان) دیده می‌شود، «عفونت ستون فقرات» و «تومورهای ستون فقرات» (چه خوش‌خیم و چه بدخیم) از این دسته‌اند که هرچند نادرند، اما تشخیص و درمان به‌موقع آنها حیاتی است.
همچنین، «بیماری‌های التهابی» سیستمیک مانند «اسپوندیلیت آنکیلوزان» میتوانند باعث کمردرد با ماهیت التهابی شوند که مکانیسم و درمان متفاوتی نسبت به دردهای مکانیکی دارد. عوامل خطری مانند اضافه وزن، سبک زندگی کم‌تحرک، سیگار کشیدن و وضعیت بدنی نامناسب میتوانند احتمال بروز انواع کمردرد را افزایش دهند.
دانستن علل احتمالی کمردرد به ما کمک می‌کند تا بفهمیم چه زمانی درد از یک مشکل ساده فراتر رفته و نیازمند مداخله تخصصی است. اگر کمردرد شما شدید بوده، بیش از چند هفته (معمولاً ۴ تا ۶ هفته) ادامه یابد و به درمان‌های اولیه پاسخ ندهد («کمردرد مزمن»)، یا اگر درد از ناحیه کمر به پاها منتشر شود (وضعیتی که معمولاً به عنوان «درد سیاتیک» یا انتشاری شناخته می‌شود)، احتمالاً زمان مراجعه به «متخصص» فرا رسیده است.
همچنین، بروز «علائم عصبی» همراه با کمردرد، مانند «بی‌حسی»، گزگز مداوم، یا «ضعف عضلانی» پیشرونده در پاها، نشانه‌هایی هستند که باید جدی گرفته شوند. برخی علائم، موسوم به «علائم هشدار دهنده» (Red Flags)، نیازمند توجه فوری هستند؛ این علائم شامل مشکلات جدید در کنترل ادرار یا مدفوع، کمردرد همراه با تب یا کاهش وزن بی‌دلیل، یا کمردردی که به دنبال یک آسیب یا ترومای شدید ایجاد شده است، می‌باشند.
بسته به نوع علائم و یافته‌های اولیه، پزشک عمومی ممکن است شما را به یکی از متخصصان مرتبط با درمان کمردرد ارجاع دهد که هر کدام رویکرد و حوزه تمرکز متفاوتی دارند؛ از جمله «متخصص ارتوپدی»، «متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست)» یا «جراح مغز و اعصاب»، «متخصص روماتولوژی»، و «متخصص طب فیزیکی و توانبخشی (فیزیاتریست)».
متخصص ارتوپدی یا جراح استخوان و مفاصل، پزشکی است که بر روی تشخیص و درمان بیماری‌ها و آسیب‌های «سیستم اسکلتی-عضلانی» تمرکز دارد. این سیستم شامل استخوان‌ها، مفاصل، لیگامان‌ها، تاندون‌ها، عضلات و اعصاب مرتبط با آنها می‌شود و در زمینه کمردرد، تمرکز اصلی متخصص ارتوپدی بر روی ساختارهای «ستون فقرات» است. این متخصصان در مدیریت مشکلات ساختاری ستون فقرات مهارت دارند. اگر کمردرد شما ناشی از مواردی مانند «شکستگی مهره» (به دنبال آسیب یا پوکی استخوان)، مشکلات «دیسک بین مهره‌ای» مانند «فتق دیسک» یا «بیماری دژنراتیو دیسک»، «تنگی کانال نخاعی»، انحرافات ستون فقرات مانند «اسکولیوز»، یا «آرتروز ستون فقرات» باشد، «متخصص ارتوپدی» می‌تواند گزینه مناسبی برای مراجعه باشد. روش‌های تشخیصی مورد استفاده توسط ارتوپد شامل معاینه فیزیکی دقیق و بهره‌گیری از تصویربرداری‌هایی مانند اشعه ایکس، سی‌تی اسکن و ام‌آر‌آی است. درمان‌های ارائه شده توسط آنها طیف وسیعی را در بر می‌گیرد؛ از روش‌های غیرجراحی مانند تجویز دارو، برنامه‌های فیزیوتراپی و تزریقات داخل مفصلی یا اطراف ستون فقرات گرفته تا انجام «جراحی ستون فقرات» در مواردی که درمان‌های محافظه‌کارانه مؤثر نبوده یا شرایط بیمار ایجاب کند (مانند فتق دیسک شدید یا تنگی کانال علامت‌دار). لازم به ذکر است که در زمینه جراحی ستون فقرات، حوزه فعالیت متخصصان ارتوپدی با جراحان مغز و اعصاب همپوشانی دارد.
متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست) و جراح مغز و اعصاب، گروه دیگری از متخصصان هستند که در تشخیص و درمان کمردردهای ناشی از مشکلات «سیستم عصبی» یا درگیری «نخاع» و «ریشه‌های عصبی» نقش دارند.
«متخصص مغز و اعصاب» یا نورولوژیست، بر روی تشخیص و درمان (معمولاً غیرجراحی) بیماری‌های مغز، نخاع و اعصاب محیطی تمرکز می‌کند. اگر کمردرد شما با «علائم عصبی» مشخصی مانند «بی‌حسی» گسترده یا پیشرونده، گزگز مداوم و آزاردهنده، «ضعف» قابل توجه در عضلات پاها که بر راه رفتن تأثیر گذاشته، یا مشکلات تعادلی همراه باشد، مراجعه به نورولوژیست برای انجام ارزیابی دقیق عصبی و شناسایی علت زمینه‌ای (که ممکن است فشار بر روی عصب یا حتی بیماری‌های عصبی دیگر باشد) ضروری است. نورولوژیست‌ها ممکن است از ابزارهای تشخیصی مانند نوار عصب و عضله (EMG/NCS) برای ارزیابی عملکرد اعصاب و عضلات استفاده کنند. از سوی دیگر، «جراح مغز و اعصاب» نیز در درمان مشکلات ستون فقرات، به ویژه آن‌هایی که نیازمند مداخله جراحی بر روی ساختارهای عصبی (نخاع یا ریشه‌های عصبی) هستند، تخصص دارد. مواردی مانند «فتق دیسک شدید» که باعث فشار قابل توجه بر نخاع (میلوپاتی) یا ریشه‌های عصبی شده، «تومور نخاعی»، یا تنگی شدید کانال نخاعی با علائم عصبی پیشرونده، ممکن است نیازمند جراحی توسط جراح مغز و اعصاب باشند. اگرچه هر دو گروه نورولوژیست و جراح مغز و اعصاب با مشکلات عصبی ستون فقرات سر و کار دارند، نورولوژیست بیشتر بر تشخیص و درمان دارویی تمرکز دارد، در حالی که جراح مغز و اعصاب توانایی انجام عمل‌های جراحی پیچیده بر روی سیستم عصبی مرکزی و محیطی را داراست.
متخصص روماتولوژی، پزشکی است که به طور تخصصی به تشخیص و درمان «بیماری‌های روماتیسمی» می‌پردازد. این بیماری‌ها اغلب ماهیت «التهابی» و «خودایمنی» دارند و میتوانند مفاصل، عضلات، استخوان‌ها و سایر بافت‌های همبند بدن، از جمله ساختارهای ستون فقرات را درگیر کنند.
برخلاف کمردردهای مکانیکی که معمولاً با فعالیت بدتر می‌شوند، «کمردرد التهابی» ویژگی‌های متفاوتی دارد که می‌تواند کلیدی برای افتراق این دو نوع درد و لزوم مراجعه به روماتولوژیست باشد. اگر کمردرد شما عمدتاً در نیمه دوم شب یا اوایل صبح شدیدتر است، با استراحت بدتر و با فعالیت بدنی و حرکت بهبود می‌یابد، و همراه با «خشکی صبحگاهی» قابل توجه (بیش از ۳۰ دقیقه) در ستون فقرات است، ممکن است نشانه‌ای از یک بیماری روماتیسمی زمینه‌ای باشد. این نوع درد معمولاً در سنین پایین‌تر (زیر ۴۰-۴۵ سال) شروع می‌شود. بیماری‌هایی مانند «اسپوندیلیت آنکیلوزان» (که مشخصاً مفاصل ساکروایلیاک و ستون فقرات را درگیر می‌کند)، آرتریت پسوریاتیک و آرتریت واکنشی از جمله بیماری‌هایی هستند که میتوانند باعث کمردرد التهابی شوند. روماتولوژیست با بررسی دقیق علائم بیمار، انجام معاینات، درخواست آزمایش‌های خون تخصصی (مانند ESR، CRP و تست ژنتیکی HLA-B27 در موارد مشکوک به اسپوندیلیت آنکیلوزان) و گاهی تصویربرداری، به تشخیص می‌رسد. درمان کمردردهای التهابی با کمردردهای مکانیکی کاملاً متفاوت است و معمولاً شامل استفاده از «داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)» و در صورت نیاز، داروهای قوی‌تر «تعدیل کننده بیماری (DMARDs)» یا داروهای «بیولوژیک» است که با هدف کنترل «التهاب» و جلوگیری از آسیب دائمی به مفاصل و ستون فقرات تجویز می‌شوند.
متخصص طب فیزیکی و توانبخشی» یا «فیزیاتریست، پزشکی است که بر ارزیابی و مدیریت غیرجراحی بیماری‌های مرتبط با اعصاب، عضلات، استخوان‌ها و مفاصل تمرکز دارد و هدف اصلی آن بهبود «عملکرد» فیزیکی بیمار، کاهش درد و افزایش کیفیت زندگی از طریق روش‌های «توانبخشی» است.
فیزیاتریست‌ها نقش مهمی در مدیریت طیف گسترده‌ای از کمردردها، به خصوص دردهای مزمن یا کمردردهایی که نیاز به توانبخشی پس از آسیب یا جراحی دارند، ایفا می‌کنند. رویکرد آنها جامع و بیمار-محور است و بر «درمان غیرجراحی» تأکید دارد. فیزیاتریست با ارزیابی دقیق وضعیت بیمار، یک برنامه درمانی فردی طراحی می‌کند که ممکن است شامل تجویز «ورزش درمانی» خاص برای تقویت عضلات مرکزی بدن، بهبود انعطاف‌پذیری و اصلاح وضعیت بدنی باشد. آنها همچنین بر کار «فیزیوتراپیست» نظارت کرده و آن را هدایت می‌کنند و از استراتژی‌های مختلف «مدیریت درد» بهره می‌گیرند. یکی از مهارت‌های کلیدی بسیاری از فیزیاتریست‌ها، انجام «مداخلات بینابینی درد» است؛ این مداخلات شامل تزریقات دقیق و هدفمند در ستون فقرات، مانند «تزریق اپیدورال استروئید» برای کاهش التهاب اطراف ریشه‌های عصبی، «تزریق مفصل فاست» برای دردهای ناشی از آرتروز این مفاصل، یا «بلوک عصبی» برای کنترل دردهای خاص می‌شود. این تزریقات اغلب تحت هدایت روش‌های تصویربرداری (مانند فلوروسکوپی یا سونوگرافی) انجام می‌شوند تا دقت و ایمنی آنها افزایش یابد. فیزیاتریست‌ها گزینه‌ای عالی برای بیمارانی هستند که به دنبال راهکارهای محافظه‌کارانه برای کنترل درد خود بوده و یا نیاز به یک برنامه توانبخشی ساختاریافته دارند.
علاوه بر پزشکان متخصص که ذکر شد، درمانگران دیگری نیز میتوانند در مدیریت کمردرد نقش داشته باشند. «فیزیوتراپیست (PT)» متخصص حرکت و «توانبخشی حرکتی» است. آنها با استفاده از «ورزش درمانی» هدفمند، «تکنیک‌های دستی» (مانند ماساژ و موبیلیزاسیون مفصلی) و آموزش به بیمار، به بهبود قدرت عضلات (به ویژه عضلات مرکزی بدن)، افزایش دامنه حرکتی، اصلاح الگوهای حرکتی نامناسب و در نهایت کاهش درد و بهبود عملکرد کمک شایانی می‌کنند. برنامه فیزیوتراپی معمولاً بخشی جدایی‌ناپذیر از درمان اکثر کمردردها است و اغلب با تجویز یا تحت نظارت پزشک (مانند فیزیاتریست یا ارتوپد) انجام می‌شود. «کایروپراکتور» نیز درمانگری است که بر روی تشخیص و درمان مشکلات مکانیکی سیستم اسکلتی-عضلانی، به ویژه ستون فقرات، از طریق «تنظیم ستون فقرات» (دستکاری یا مانیپولاسیون) تمرکز دارد. هدف از این تنظیمات، بهبود هم‌ترازی مفاصل و کاهش فشار بر روی اعصاب است. اگرچه برخی افراد از درمان‌های کایروپراکتیک برای کمردردهای مکانیکی حاد و بدون عارضه نتیجه می‌گیرند، اما مهم است که پیش از مراجعه به کایروپراکتور، علل جدی‌تر کمردرد توسط پزشک رد شده باشد و این درمان با احتیاط صورت گیرد، به خصوص در صورت وجود علائم عصبی یا پوکی استخوان. در نهایت، «متخصص درد» (که اغلب متخصص بیهوشی یا فیزیاتریست با دوره تکمیلی فوق تخصصی درد است) در موارد «مدیریت درد مزمن»، شدید یا پیچیده‌ای که به درمان‌های روتین پاسخ نداده‌اند، وارد عمل می‌شود. این متخصصان از طیف وسیعی از روش‌ها، شامل درمان‌های دارویی پیشرفته، تزریقات تخصصی‌تر، و گاهی تکنیک‌های مداخله‌ای مانند بلوک‌های عصبی پیچیده یا تحریک نخاع، برای کنترل درد بیماران استفاده می‌کنند. رویکرد درمانی در این موارد اغلب چندتخصصی است.
صرف نظر از اینکه به کدام پزشک یا درمانگر مراجعه می‌کنید، آگاهی از «علائم هشدار دهنده» (Red Flags) که نشان‌دهنده یک وضعیت «اورژانس پزشکی» بالقوه هستند، برای هر فرد مبتلا به کمردرد حیاتی است. ظهور ناگهانی یا پیشرونده «عدم کنترل ادرار یا مدفوع»، بروز «بی‌حسی زینی» (بی‌حسی در ناحیه کشاله ران، باسن و ناحیه تناسلی)، «ضعف پیشرونده» و شدید در پاها که راه رفتن را مختل کند، همگی میتوانند نشانه‌های «سندرم دم اسب» (Cauda Equina Syndrome) باشند. این سندرم ناشی از فشرده شدن شدید اعصاب انتهای نخاع است و یک اورژانس مطلق جراحی محسوب می‌شود؛ تأخیر در برداشتن فشار از روی اعصاب می‌تواند منجر به آسیب دائمی و غیرقابل برگشت عصبی، از جمله فلج پاها و اختلالات دائمی ادراری و مدفوعی شود. سایر علائم هشدار دهنده شامل کمردرد بسیار شدید و غیرقابل کنترل، کمردردی که پس از یک «تروما» یا آسیب جدی (مانند سقوط یا تصادف) ایجاد شده، یا کمردرد همراه با علائم عمومی مانند تب بالا، لرز یا کاهش وزن بی‌دلیل (که ممکن است نشان‌دهنده «عفونت» یا «سرطان» باشد) است. در صورت مشاهده هر یک از این علائم، باید فوراً به نزدیک‌ترین مرکز اورژانس مراجعه کنید.
فرآیند «تشخیص» علت کمردرد معمولاً یک مسیر چند مرحله‌ای است که با گرفتن «شرح حال پزشکی» دقیق توسط پزشک آغاز می‌شود. پزشک سوالات مفصلی در مورد ویژگی‌های درد شما (زمان شروع، نحوه شروع، محل، شدت، کیفیت، عوامل تشدید و تسکین‌دهنده، انتشار درد)، علائم همراه (به خصوص علائم عصبی)، سابقه پزشکی شما (بیماری‌های قبلی، جراحی‌ها، داروها) و سابقه خانوادگی خواهد پرسید. مرحله بعدی، انجام «معاینه فیزیکی» کامل است؛ پزشک وضعیت بدنی و نحوه راه رفتن شما را بررسی می‌کند، دامنه حرکتی ستون فقرات را ارزیابی می‌کند، نواحی مختلف کمر و پاها را برای یافتن نقاط حساس یا اسپاسم عضلانی لمس می‌کند و یک «ارزیابی عصبی» دقیق شامل بررسی قدرت عضلات، حس لامسه و درد، و رفلکس‌های عصبی در اندام تحتانی انجام می‌دهد. بر اساس یافته‌های حاصل از شرح حال و معاینه فیزیکی، پزشک تصمیم می‌گیرد که آیا نیاز به بررسی‌های بیشتر وجود دارد یا خیر. در بسیاری از موارد کمردرد حاد و بدون علائم هشدار دهنده، ممکن است نیازی به «تصویربرداری پزشکی» نباشد. اما در صورت لزوم، پزشک ممکن است یکی از روش‌های تصویربرداری را درخواست کند: «اشعه ایکس (X-ray)» برای مشاهده ساختار استخوانی و رد شکستگی یا آرتروز شدید؛ «ام‌آر‌آی (MRI)» که بهترین روش برای ارزیابی بافت‌های نرم مانند دیسک‌ها، نخاع، ریشه‌های عصبی و لیگامان‌ها است و برای تشخیص فتق دیسک، تنگی کانال نخاعی و بسیاری مشکلات دیگر کاربرد دارد؛ یا «سی‌تی اسکن (CT Scan)» که جزئیات استخوانی را بهتر از اشعه ایکس نشان می‌دهد و در مواردی که MRI قابل انجام نیست یا نیاز به بررسی دقیق‌تر استخوان است، استفاده می‌شود. علاوه بر تصویربرداری، گاهی ممکن است «آزمایش خون» (برای بررسی نشانگرهای التهاب یا عفونت) یا «نوار عصب و عضله (EMG/NCS)» (برای ارزیابی عملکرد اعصاب و عضلات در صورت وجود علائم عصبی) نیز درخواست شود. تفسیر صحیح نتایج این بررسی‌ها در کنار یافته‌های بالینی، به پزشک در رسیدن به تشخیص دقیق کمک می‌کند.
«آمادگی برای ویزیت» پزشک می‌تواند به طور قابل توجهی به کیفیت مراقبت دریافتی شما کمک کند و اطمینان حاصل نماید که از زمان ملاقات خود بیشترین بهره را می‌برید. پیش از مراجعه، سعی کنید اطلاعات کلیدی را جمع‌آوری و سازماندهی کنید. یک «شرح دقیق از علائم» خود تهیه کنید: درد از کی و چگونه شروع شد؟ دقیقاً کجاست و آیا به جای دیگری تیر می‌کشد؟ چه نوع دردی است (مثلاً تیز، مبهم، سوزشی)؟ شدت آن چقدر است؟ چه چیزهایی آن را بهتر یا بدتر می‌کند؟ آیا علائم دیگری مانند بی‌حسی یا ضعف دارید؟ «تاریخچه پزشکی» خود را مرور کنید و اطلاعات مربوط به بیماری‌های قبلی، جراحی‌ها و آسیب‌ها را به خاطر بسپارید. مهم‌تر از همه، یک «لیست دقیق از داروها»یی که مصرف می‌کنید، شامل نام دارو، دوز و علت مصرف (حتی داروهای بدون نسخه، ویتامین‌ها و مکمل‌ها) تهیه کنید. همچنین، فکر کردن و یادداشت کردن «سوالاتی که از پزشک» دارید، بسیار مفید است. سوالاتی مانند: "علت احتمالی درد من چیست؟"، "چه آزمایش‌ها یا تصویربرداری‌هایی لازم است؟"، "گزینه‌های درمانی من چه هستند و مزایا و معایب هرکدام چیست؟"، "چه کارهایی باید انجام دهم یا از انجام چه کارهایی پرهیز کنم؟"، "چه زمانی می‌توانم انتظار بهبودی داشته باشم؟". به همراه داشتن نتایج آزمایش‌ها و تصویربرداری‌های قبلی مرتبط نیز کمک‌کننده است. این آمادگی نه تنها به پزشک در تشخیص و درمان کمک می‌کند، بلکه «ارتباط بیمار و پزشک» را تقویت کرده و شما را به عنوان یک شریک فعال در مدیریت سلامت خود قرار می‌دهد.
متخصص ارتوپدی که جراح استخوان و مفاصل نیز نامیده می‌شود، عمدتاً بر روی بیماری‌ها و آسیب‌های سیستم اسکلتی-عضلانی تمرکز دارد. این سیستم شامل استخوان‌ها، مفاصل، رباط‌ها و تاندون‌های ستون فقرات است. اگر علت کمردرد شما به مشکلات ساختاری ستون فقرات مانند شکستگی مهره‌ها، بیماری‌های فرسایشی یا دژنراتیو دیسک بین مهره‌ای (مانند فتق یا پارگی دیسک)، تنگی کانال نخاعی (باریک شدن فضایی که نخاع از آن عبور می‌کند)، انحراف ستون فقرات (مانند اسکولیوز) یا آرتروز مفاصل ستون فقرات مرتبط باشد، متخصص ارتوپدی گزینه مناسبی برای مراجعه است. این متخصصان از روش‌های مختلفی برای تشخیص (مانند تصویربرداری) و درمان (شامل تجویز دارو، فیزیوتراپی، تزریقات داخل مفصلی یا اطراف عصب، و در صورت لزوم، جراحی ستون فقرات) استفاده می‌کنند. تصمیم به جراحی معمولاً در مواردی گرفته می‌شود که درمان‌های محافظه‌کارانه پاسخ نداده باشند یا مشکل ساختاری، پیشرونده و ناتوان‌کننده باشد.
متخصص مغز و اعصاب یا نورولوژیست، پزشکی است که بر روی تشخیص و درمان بیماری‌های سیستم عصبی مرکزی و محیطی (شامل مغز، نخاع و اعصاب) تمرکز دارد. اگر کمردرد شما با علائم عصبی مشخصی مانند بی‌حسی گسترده، ضعف عضلانی قابل توجه در پاها، گزگز یا مورمور شدن مداوم، یا مشکلات تعادلی همراه باشد، مراجعه به نورولوژیست ضروری است. او می‌تواند با انجام معاینات دقیق عصبی و گاهی با کمک تست‌های تشخیصی مانند نوار عصب و عضله (EMG/NCS)، علت عصبی درد شما را شناسایی کند. از سوی دیگر، جراح مغز و اعصاب نیز در درمان مشکلات ستون فقرات، به‌ویژه مواردی که نیاز به مداخله جراحی بر روی نخاع یا ریشه‌های عصبی دارند، تخصص دارد. شرایطی مانند فتق دیسک‌های بسیار شدید که فشار قابل توجهی بر نخاع یا اعصاب وارد می‌کنند، تومورهای نخاعی، یا برخی آسیب‌های تروماتیک ستون فقرات ممکن است نیازمند جراحی توسط این متخصص باشند. تفاوت اصلی این است که نورولوژیست معمولاً بر درمان‌های غیرجراحی تمرکز دارد، در حالی که جراح مغز و اعصاب صلاحیت انجام عمل‌های جراحی پیچیده بر روی سیستم عصبی مرتبط با ستون فقرات را دارد، هرچند در زمینه جراحی ستون فقرات، همپوشانی قابل توجهی با تخصص ارتوپدی وجود دارد.
متخصص روماتولوژی در زمینه تشخیص و درمان بیماری‌های التهابی و خودایمنی که میتوانند مفاصل، عضلات و استخوان‌ها را درگیر کنند، تخصص دارد. اگر کمردرد شما دارای ویژگی‌های التهابی باشد، مراجعه به روماتولوژیست توصیه می‌شود. کمردرد التهابی معمولاً صبح‌ها یا پس از دوره‌های بی‌حرکتی بدتر است، با فعالیت بدنی بهبود می‌یابد و ممکن است با خشکی صبحگاهی طولانی‌مدت همراه باشد. بیماری‌هایی مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان (یک بیماری التهابی مزمن که عمدتاً ستون فقرات و مفاصل ساکروایلیاک را درگیر می‌کند) و انواع دیگری از آرتریت‌های التهابی میتوانند علت این نوع کمردرد باشند. روماتولوژیست با استفاده از معاینه، آزمایش‌های خونی خاص (مانند اندازه‌گیری فاکتورهای التهابی CRP و ESR، یا تست ژنتیکی HLA-B27 در موارد مشکوک به اسپوندیلیت آنکیلوزان) و گاهی تصویربرداری، بیماری زمینه‌ای را تشخیص داده و درمان‌های مناسب که اغلب شامل داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، داروهای تعدیل‌کننده بیماری (DMARDs) یا داروهای بیولوژیک است را تجویز می‌کند. تشخیص افتراقی کمردرد التهابی از کمردرد مکانیکی بسیار مهم است، زیرا رویکردهای درمانی آنها کاملاً متفاوت است.
متخصص طب فیزیکی و توانبخشی که فیزیاتریست نیز نامیده می‌شود، بر بازیابی عملکرد فیزیکی بیمار و کاهش درد با استفاده از روش‌های غیرجراحی تمرکز دارد. این متخصصان نقش مهمی در مدیریت کمردردهای حاد و مزمن، به‌ویژه در بیمارانی که نیاز به توانبخشی پس از آسیب یا جراحی دارند، یا تمایل دارند تا حد امکان از جراحی اجتناب کنند، ایفا می‌کنند. فیزیاتریست‌ها برنامه‌های توانبخشی جامعی را طراحی می‌کنند که ممکن است شامل تجویز ورزش‌های درمانی خاص، ارجاع به فیزیوتراپی و کاردرمانی، و به‌کارگیری روش‌های مدیریت درد باشد. بسیاری از آنها در انجام مداخلات بینابینی و تزریقات ستون فقرات، مانند تزریق اپیدورال استروئید برای کاهش التهاب و درد ناشی از فشار روی ریشه‌های عصبی، مهارت دارند. همکاری نزدیک بین فیزیاتریست و فیزیوتراپیست می‌تواند به بهبود عملکرد و کاهش ناتوانی ناشی از کمردرد کمک شایانی کند. این تخصص همچنین در مدیریت جامع دردهای مزمن نقش کلیدی دارد.
علاوه بر پزشکان متخصص، درمانگران دیگری نیز میتوانند در بهبود کمردرد نقش داشته باشند. فیزیوتراپیست‌ها (PT) متخصصان حرکت هستند و با طراحی و اجرای برنامه‌های ورزشی هدفمند و استفاده از تکنیک‌های دستی (مانند ماساژ و موبیلیزاسیون)، به تقویت عضلات حمایت‌کننده ستون فقرات، افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش درد کمک می‌کنند. دریافت خدمات فیزیوتراپی معمولاً با تجویز یا تحت نظر پزشک صورت می‌گیرد. کایروپراکتورها نیز درمانگرانی هستند که عمدتاً بر روی تنظیمات دستی ستون فقرات (Spinal Manipulation) تمرکز دارند با این هدف که هم‌ترازی مهره‌ها را بهبود بخشیده و درد را کاهش دهند؛ هرچند اثربخشی و ایمنی این روش‌ها برای تمام انواع کمردرد مورد بحث است و توصیه می‌شود پیش از مراجعه به کایروپراکتور، با پزشک خود مشورت کنید. در موارد کمردردهای مزمن، پیچیده و مقاوم به درمان، ممکن است بیمار به متخصص درد که در مدیریت پیشرفته درد تخصص دارد، ارجاع داده شود. صرف‌نظر از نوع درمانگر، داشتن یک برنامه ورزشی منظم و متناسب با شرایط فرد، نقشی حیاتی در پیشگیری و درمان طولانی‌مدت کمردرد دارد.
همانطور که پیشتر اشاره شد، برخی علائم مرتبط با کمردرد بسیار جدی هستند و نیاز به اقدام فوری پزشکی دارند. این «علائم هشدار دهنده» یا Red Flags نشان‌دهنده یک وضعیت اورژانسی هستند که تاخیر در رسیدگی به آنها می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد. از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع، بی‌حسی پیشرونده در ناحیه کشاله ران، باسن یا اندام تحتانی که به «بی‌حسی زینی شکل» معروف است (زیرا ناحیه‌ای را درگیر می‌کند که در تماس با زین اسب قرار می‌گیرد)، ضعف شدید و فزاینده در پاها که راه رفتن را مختل می‌کند، درد کمر بسیار شدید و غیرقابل کنترل، بروز کمردرد به دنبال یک آسیب یا ترومای جدی (مانند سقوط از ارتفاع یا تصادف)، و یا همراهی کمردرد با تب بالا و لرز، همگی از علائم خطرناک محسوب می‌شوند. یکی از جدی‌ترین این اورژانس‌ها، «سندرم دم اسب» (Cauda Equina Syndrome) است که به دلیل فشار شدید بر روی دسته‌ای از اعصاب در انتهای نخاع رخ می‌دهد و نیازمند جراحی فوری برای برداشتن فشار و جلوگیری از آسیب دائمی عصبی (مانند فلج پاها یا بی‌اختیاری دائمی) است. در صورت مشاهده هر یک از این علائم، باید فوراً به نزدیک‌ترین مرکز اورژانس مراجعه کنید.
فرآیند تشخیص علت کمردرد معمولاً با گرفتن یک شرح حال دقیق و کامل توسط پزشک آغاز می‌شود. پزشک در مورد جزئیات درد شما سوال خواهد کرد: چه زمانی شروع شد؟ کیفیت آن چگونه است (مثلاً تیز، مبهم، سوزشی)؟ دقیقاً در کدام ناحیه احساس می‌شود؟ آیا به جای دیگری انتشار دارد؟ چه عواملی آن را تشدید یا تسکین می‌دهند؟ آیا علائم همراه دیگری مانند تب، کاهش وزن یا مشکلات عصبی دارید؟ سابقه پزشکی شما، شامل بیماری‌های قبلی، جراحی‌ها و داروهای مصرفی نیز بررسی می‌شود. پس از آن، معاینه فیزیکی انجام می‌شود که شامل بررسی وضعیت ایستادن و راه رفتن، ارزیابی دامنه حرکتی ستون فقرات، بررسی قدرت عضلات پاها، چک کردن رفلکس‌ها و ارزیابی حس در نواحی مختلف است. در بسیاری از موارد کمردرد حاد و ساده، شرح حال و معاینه فیزیکی برای تشخیص کافی است و نیازی به اقدامات بیشتر نیست. اما در صورت شک به وجود مشکل جدی‌تر، علائم هشدار دهنده، یا عدم پاسخ به درمان‌های اولیه، پزشک ممکن است روش‌های تصویربرداری پزشکی را درخواست کند. رایج‌ترین این روش‌ها شامل عکس ساده اشعه ایکس (X-ray) برای بررسی ساختار استخوانی مهره‌ها و رد شکستگی یا تغییرات آرتروزی شدید، ام‌آر‌آی (MRI) که بهترین روش برای مشاهده بافت‌های نرم مانند دیسک‌های بین مهره‌ای، نخاع، ریشه‌های عصبی و عضلات است، و سی‌تی اسکن (CT Scan) که جزئیات دقیق‌تری از ساختارهای استخوانی را نشان می‌دهد، می‌باشد. علاوه بر این، ممکن است آزمایش خون برای بررسی وجود عفونت یا بیماری‌های التهابی، و نوار عصب و عضله (EMG/NCS) برای ارزیابی عملکرد اعصاب و عضلات در صورت شک به آسیب عصبی، درخواست شود.
برای اینکه مراجعه شما به پزشک حداکثر نتیجه را داشته باشد، آمادگی پیش از ویزیت اهمیت دارد. سعی کنید فهرستی دقیق از علائم خود تهیه کنید: درد از کی شروع شده، چه مشخصاتی دارد، دقیقاً کجاست، چه عواملی آن را بهتر یا بدتر می‌کنند. تاریخچه پزشکی خود، شامل هرگونه بیماری زمینه‌ای، جراحی‌های قبلی (به‌خصوص در ناحیه کمر)، و آلرژی‌ها را مرور کنید. لیستی کامل از تمام داروهایی که مصرف می‌کنید، اعم از داروهای تجویزی، بدون نسخه، ویتامین‌ها و مکمل‌ها، به همراه دوز مصرفی آنها تهیه کرده و با خود به همراه داشته باشید. همچنین بسیار مفید است که سوالاتی که در ذهن دارید را از قبل یادداشت کنید تا در طول ویزیت فراموش نشوند؛ سوالاتی مانند: «علت احتمالی درد من چیست؟»، «چه گزینه‌های درمانی پیش روی من است؟»، «پیش‌آگهی وضعیت من چگونه است؟»، «چه فعالیت‌هایی را باید انجام دهم و از چه کارهایی باید اجتناب کنم؟»، «آیا نیاز به ارجاع به متخصص دیگری هست؟». اگر قبلاً آزمایش یا تصویربرداری مرتبط با کمردرد انجام داده‌اید، حتماً نتایج آنها را نیز به همراه داشته باشید. به یاد داشته باشید که شما نقش فعالی در فرآیند تشخیص و درمان خود دارید و ارائه اطلاعات دقیق و پرسیدن سوالات مناسب، به پزشک در انتخاب بهترین مسیر درمانی برای شما کمک شایانی خواهد کرد.
