بهترین سن برای درمان پای پرانتزی معمولاً دوران کودکی تا نوجوانی است، اما در برخی موارد، درمان در بزرگسالی نیز ممکن است. مشاوره با متخصص ارتوپدی در انتخاب زمان مناسب مهم است. پاچنبری یک ناهنجاری مادرزادی است که به‌صورت خود‌به‌خود بهبود نمی‌یابد و نیاز به مداخله درمانی دارد. درمان زودهنگام، به‌ویژه در ماه‌های ابتدایی زندگی، نقش کلیدی در موفقیت درمان ایفا می‌کند.
در موارد شدید پای پرانتزی که با فیزیوتراپی یا کفش طبی بهبود نیافته‌اند، عمل پای پرانتزی راه‌حل قطعی محسوب می‌شود. این عمل با هدف تصحیح زاویه استخوان‌ها انجام می‌شود و دوران نقاهت چند هفته‌ای دارد. مشاوره با جراح ارتوپد پیش از تصمیم‌گیری ضروری است.
پای پرانتزی در کودکان، اصطلاح عامیانه‌ای برای پاچنبری است که از بدو تولد وجود دارد و باعث می‌شود پاها به سمت داخل و پایین متمایل شوند. علت اصلی آن کوتاهی و سفتی تاندون‌هاست و در بیشتر نوزادان بدون مشکل پزشکی دیگر رخ می‌دهد. این وضعیت معمولاً در سال اول زندگی طبیعی است اما در صورت ادامه بعد از ۳ سالگی یا شدت زیاد، نیاز به بررسی و درمان دارد. تشخیص با معاینه فیزیکی و گاهی رادیوگرافی انجام می‌شود. درمان زودهنگام، شامل نظارت رشد، بریس، کفش طبی یا جراحی، فرم پا را اصلاح و از عوارض آینده جلوگیری می‌کند.
در رفتگی آرنج یک آسیب شایع است که به دلیل ضربه یا کشیدگی شدید ایجاد می‌شود و می‌تواند باعث درد، تغییر شکل و محدودیت حرکت شود. درمان سریع با جا انداختن مفصل و فیزیوتراپی برای بازگشت عملکرد مفصل ضروری است. در صورت عدم درمان به موقع، عوارضی مانند آسیب عصبی یا آرتروز زودرس ممکن است رخ دهد. پیشگیری با استفاده از وسایل محافظ و تقویت عضلات اطراف مفصل امکان‌پذیر است.
در رفتگی لگن یک آسیب جدی است که در صورت درمان نکردن به موقع، می‌تواند منجر به مشکلات بلندمدت شود. تشخیص زودهنگام و درمان صحیح این مشکل می‌تواند از بروز عوارض شدیدتر مانند آرتروز و آسیب‌های دائمی به مفصل جلوگیری کند.
علائم در رفتگی مچ پا شامل درد شدید، تورم و کبودی، تغییر شکل ظاهری پا، التهاب و حساسیت به لمس، عدم توانایی در حدکت دادن پا و ناتوانی در حرکت و ایستادن است. شناخت به موقع علائم در رفتگی مچ پا نقشی کلیدی در پیشگیری از آسیب‌های جدی‌تر ایفا می‌کند.
دررفتگی فک زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان فک پایین (ماندیبل) از مفصل گیجگاهی‌فکی (TMJ) خارج می‌شود، که اغلب بر اثر باز کردن بیش‌ازحد دهان مانند خمیازه شدید، ضربه مستقیم یا حرکات ناگهانی رخ می‌دهد. علائم این آسیب شامل ناتوانی در بستن دهان، درد شدید در ناحیه فک و گوش، تورم و دشواری در صحبت کردن یا بلعیدن است. دررفتگی فک باید توسط پزشک به‌صورت دستی جا انداخته شود و تا آن زمان، فرد باید از حرکت دادن فک و صحبت کردن پرهیز کند.
استراحت بعد از پی آر پی زانو برای بهبود و ترمیم مفصل ضروری است. رعایت استراحت مناسب در روزهای اول، مخصوصاً در ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از درمان، به جذب مناسب پلاکت‌ها و کاهش تورم کمک می‌کند. در دوران بهبودی، استفاده از عصا یا واکر برای حمایت از مفصل و کاهش فشار بر آن توصیه می‌شود. در برخی موارد، استفاده از بند شانه برای شانه‌ها یا استفاده از دستگاه‌های بی‌حرکتی برای مفاصل دیگر ممکن است ضروری باشد.
بعد از انجام پی آر پی زانو، بیمار باید مراقبت‌های ویژه‌ای را رعایت کند تا فرآیند بهبودی سریع‌تر و مؤثرتر باشد. این مراقبت‌ها شامل استراحت کافی، خودداری از فعالیت‌های سنگین یا فشار آوردن به زانو، مصرف داروهای تجویز شده برای تسکین درد و کاهش التهاب، پیروی از رژیم غذایی مناسب و استفاده از کمپرس سرد برای کاهش ورم و تسریع بهبودی می‌باشد. رعایت این نکات به بهبود عملکرد زانو کمک کرده و از بروز مشکلات اضافی جلوگیری می‌کند.
برخی از انواع قرص درمان درد مفصل شانه شامل ایبوبروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک است. اما این‌ها تمامی داروهای موثر در درمان درد مفصل شانه نیست. داروهای مختلف دیگری که برخی بدون نسخه و برخی با نسخه قابل دسترسی هستند هم برای درمان درد مفصل شانه وجود دارند.
درمان درد شانه با روش‌های مختلفی چون ماساژ، انجام تمرینات ورزشی، فیزیوتراپی و حتی روش‌های درمان دارویی و خانگی مختلف ممکن است. شما می‌توانید تحت نظارت یک پزشک متخصص داروهایی مناسب برای درمان شانه درد را مصرف کنید.
برای کاهش درد سیاتیک، مصرف غذاهایی که التهاب را کاهش می‌دهند مفید است. غلات کامل، سبزیجات برگ‌دار، حبوبات، آجیل‌ها و ماهی‌های چرب منابع عالی امگا-۳ هستند که به تسکین التهاب کمک می‌کنند. همچنین، باید از غذاهای سرخ‌شده، گوشت‌های فرآوری‌شده و چیپس‌ها پرهیز کرد، زیرا این مواد ممکن است درد را تشدید کنند و باعث افزایش وزن شوند. مصرف لبنیات کم‌چرب نیز به سلامت استخوان‌ها و کاهش درد کمک می‌کند.