بیمارستان نجیمه تهران
آزمایش پتاسیم خون (Potassium) سطح این الکترولیت حیاتی را در سرم اندازهگیری میکند. محدوده طبیعی ۳.۵-۵.۰ میلیمول/لیتر است. هیپوکالمی (۵.۰) خطر ایست قلبی دارد. مطالعات نشان میدهند ۹۸% موارد هیپرکالمی با داروها (مهارکننده ACE) یا نارسایی کلیه مرتبط است. نمونهگیری نیاز به ناشتا بودن و اجتناب از همولیز دارد. درمان هیپوکالمی با مکمل پتاسیم و هیپرکالمی با کلسیم گلوکونات، انسولین-گلوکز یا دیالیز است. تفسیر با آزمایشهای همزمان (کراتینین، سدیم) و مشاوره با پزشک برای تشخیص علت ضروری است.
طول عمر بیماران سرطان مثانه به عوامل مختلفی مانند مرحله تشخیص، نوع سرطان و روش درمان بستگی دارد. در مراحل اولیه، شانس درمان و بقا بالاتر است، اما در مراحل پیشرفته، این شانس کاهش مییابد. درمانهای مختلف مانند جراحی، شیمیدرمانی و رادیوتراپی میتوانند تأثیر زیادی بر افزایش طول عمر و کیفیت زندگی بیماران داشته باشند.
برداشتن مثانه در سرطان مثانه، یک روش درمانی اصلی برای موارد پیشرفته یا تهاجمی بیماری است که در آن سرطان به دیواره عضلانی مثانه نفوذ کرده است. این جراحی میتواند با هدف افزایش شانس بقا، کاهش علائم آزاردهنده و پیشگیری از گسترش سرطان انجام شود. انتخاب این روش به وضعیت عمومی بیمار، پاسخ ندادن به درمانهای دیگر و مرحله سرطان بستگی دارد.
علائم سرطان مثانه در زنان شامل وجود خون در ادرار، تکرر یا درد هنگام ادرار و دردهای لگنی است. این نشانهها ممکن است در ابتدا خفیف باشند و با علائم عفونت اشتباه گرفته شوند، اما پیگیری پزشکی ضروری است.
علائم سرطان مثانه معمولاً با وجود خون در ادرار، تکرر ادرار و درد هنگام دفع ادرار شروع میشود. این نشانهها ممکن است با بیماریهای دیگر اشتباه گرفته شوند و نیاز به بررسی دقیق پزشکی دارند.
دیابت و بیماری های کلیوی رابطه نزدیکی دارند و بالا بودن طولانیمدت قند خون بهتدریج به فیلترهای کلیه آسیب میزند و ممکن است باعث نفروپاتی دیابتی، بیماری مزمن کلیه و در مراحل پیشرفته نارسایی کلیه شود که گاهی به دیالیز یا پیوند نیاز دارد. دیابت همچنین خطر عفونت کلیه، سنگ و درد پهلو را بیشتر میکند. علائمی مانند ورم پاها، خستگی، تهوع، تغییر در ادرار و فشار خون بالا هشداردهندهاند. تشخیص با آزمایش خون و ادرار و درمان با کنترل قند، فشار خون و داروهای تخصصی انجام میشود.
دفع پروتئین از کلیه ها معمولاً به دلیل آسیب به فیلترهای کلیه رخ میدهد و میتواند نشانهای از مشکلات جدی مانند بیماریهای کلیوی، فشار خون بالا یا دیابت باشد. در حالت طبیعی، کلیهها باید از دفع پروتئین جلوگیری کنند، اما زمانی که عملکرد کلیهها مختل میشود، پروتئین وارد ادرار میشود. درمان مناسب و پیگیری منظم برای جلوگیری از پیشرفت بیماری ضروری است.
تغییر رنگ ادرار میتواند به دلایل مختلفی از جمله تغذیه، مصرف داروها یا مشکلات پزشکی رخ دهد. ادرار طبیعی معمولا زرد رنگ است، اما مصرف برخی مواد غذایی مانند لبو یا مصرف برخی داروها میتواند رنگ ادرار را تغییر دهد. در عین حال، تغییر رنگ ادرار ممکن است نشانهای از مشکلات پزشکی نیز باشد، مانند وجود خون (که ادرار را قرمز یا صورتی میکند) یا مشکلات کبدی (که ادرار ممکن است به رنگ قهوهای درآید).
آزمایش کشت ادرار یکی از دقیقترین روشها برای تشخیص عفونتهای ادراری است که در آن نمونه ادرار بر روی محیط کشت قرار میگیرد تا رشد باکتریها بررسی شود. این آزمایش به ویژه برای شناسایی عفونتهای ادراری مقاوم به آنتیبیوتیکها و تعیین حساسیت باکتریها به درمانهای مختلف کاربرد دارد.
وجود باکتریها (Bacteria) در آزمایش ادرار نشاندهنده عفونتهای ادراری است که میتواند به علت ورود باکتریها به دستگاه ادراری ایجاد شود. این باکتریها معمولا از طریق مجاری ادراری وارد مثانه یا کلیهها میشوند و در صورت عدم درمان، میتوانند به عفونتهای جدیتری مانند پیلونفریت منجر شوند.
تکرر ادرار در زنان میتواند ناشی از عوامل متعددی باشد و درمان آن بستگی به تشخیص دقیق علت زمینهای دارد. درمانهای رایج شامل تغییرات در سبک زندگی مانند کاهش مصرف کافئین و الکل، انجام تمرینات کگل برای تقویت عضلات کف لگن و در صورت وجود عفونتهای ادراری، استفاده از آنتیبیوتیکها تحت نظر پزشک است. همچنین، در برخی موارد، داروهای خاصی برای کاهش انقباضات مثانه تجویز میشوند.
تکرر ادرار در بارداری معمولا از هفتههای ۴ تا ۶ آغاز میشود و در سهماهه اول و سوم شدت میگیرد. این اتفاق ناشی از افزایش هورمون hCG، حجم خون و فشار رحم بر مثانه بدون ارتباط علمی با جنسیت جنین است. علائم شامل دفع زیاد روزانه یا شبانه، فوریت در دفع و نشت ادرار است و اگر همراه با سوزش، خون یا تب باشد، ممکن است عفونت ادراری (UTI) را نشان دهد. برای مدیریت این عارضه، مصرف مایعات را متعادل کنید، کافئین را کاهش دهید و تمرینات کگل انجام دهید. اگر تکرر ادرار در دوران حاملگی خواب یا فعالیت روزانه را مختل کرد، به متخصص زنان مراجعه کنید.