فیشیال صورت مجموعهای از تکنیکهای درمانی و زیبایی است که با هدف پاکسازی عمیق، تغذیه و تقویت پوست انجام میشود.
تالاسمی ماژور نوعی اختلال خونی شدید است که به درمانهای مداوم مانند تزریق خون وابسته است.
اگرچه بیشتر افراد مبتلا به تالاسمی مینور علائم خاصی ندارند، اما توجه به سطح آهن خون و مشاوره با پزشک در موارد کمخونی اهمیت دارد. گاهی اوقات، مصرف اشتباهی مکمل آهن بدون نیاز واقعی میتواند مضر باشد.
بیماران مبتلا به تالاسمی مینور معمولاً زندگی طبیعی و طول عمر عادی دارند، زیرا این نوع تالاسمی خفیف بوده و عوارض جدی به همراه ندارد.
کودکانی که با تالاسمی به دنیا میآیند، ممکن است علائمی مانند رنگپریدگی، خستگی یا رشد آهسته را نشان دهند.
موضوع تالاسمی و ازدواج یکی از دغدغههای مهم برای زوجهای جوانی است که ناقل ژن تالاسمی هستند.
تفاوت تالاسمی مینور و ماژور در شدت کمخونی و نیاز به درمان است؛ تالاسمی مینور معمولاً بدون علائم شدید بوده و نیازی به درمان گسترده ندارد، اما تالاسمی ماژور باعث کمخونی شدید و نیازمند تزریق خون و …
تالاسمی ماژور، که به کمخونی کولی نیز شناخته میشود، شدیدترین نوع تالاسمی بتا است که به دلیل نقص در تولید زنجیره بتا گلوبین ایجاد میشود.
تالاسمی بتا یک بیماری ارثی خونی است که تولید زنجیره بتا هموگلوبین را مختل میکند و میتواند منجر به کمخونی خفیف تا شدید شود. شناخت دقیق علائم و نوع تالاسمی بتا نقش مهمی در انتخاب روش درمان دارد.
تالاسمی آلفا نوعی اختلال ژنتیکی است که به دلیل نقص در ساخت زنجیرههای آلفا هموگلوبین ایجاد میشود. شدت بیماری بسته به تعداد ژنهای معیوب میتواند از بدون علامت تا کشنده متغیر باشد.
تالاسمی مینور یک حالت ناقل از اختلال ژنتیکی تالاسمی است که باعث کمخونی خفیف میشود و معمولاً علائم جدی ندارد. افراد مبتلا به تالاسمی مینور میتوانند ژن بیماری را به فرزندان خود منتقل کنند.
انواع تالاسمی به دو دسته اصلی آلفا و بتا تقسیم میشوند که هر کدام از نظر شدت علائم و نیاز به درمان متفاوت هستند. تالاسمی میتواند از نوع خفیف (مینور) تا شدید (ماژور) متغیر و متفاوت باشد.